Morgunblaðið - 11.11.2000, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 2000 5Sí
AÐALHEIÐUR BÁRA
HJALTADÓTTIR
+ Aðalheiður Bára
Hjaltadðttir
fæddist á Breiðabliki
í Nauteyrarhreppi
11. október 1922.
Hún andaðist að
heimili sínu, Selja-
landsvegi 78, hinn 1.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Rjalti Sesel-
íus Jónsson, f. á
Skarði á Snæfjalla-
strönd 23.10.1896, d.
10.4. 1976, og Ást-
hildur Magnúsdóttir,
f. 2.5. 1901, á Skarði
Skarðsströnd, d. 10.10. 1968. Börn
Hjalta og Ásthildar voru þrjú. Pét-
ur Friðrik Hjaltason, f. 16.6. 1928,
kvæntur Kristínu Gunnlaugsdótt-
ur, eiga þau þrjá syni; Dóróthea
Helga Hjaltdóttir, f. 21.6. 1930, m.
Sigurður K.S. Margeisson, f. 31.5.
1920, d. 15. 8. 1983. Eignuðust þau
þrjú börn.
Bára giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Þórði Ingólfi Júlíus-
syni, hinn 30. apríl 1946. Foreldr-
ar: Júlíus Geirmundsson, f. 26.5.
1884, d. 6.6. 1962 og Guðrún Jóns-
dóttir, f. 18.6. 1884 d. 24.3. 1951,
ábúendur á Atlastöðum í Fljótavík.
Þórður og Bára eignuðust átta
börn. Þau eru: 1) Ásthildur Cesil, f.
11.9. 1944, m. Elías Skaftason, f.
18.6.1944. Börn: Ingi Þór Stefáns-
son, f. 26.6; 1967, m.
Gyða Lóa Ólafsdóttir,
f. 6.2. 1972. Júlíus K.
Thomassen, f. 8.7.
1969, m. Jóhanna Rut
Birgisdóttir, f. 14.6.
1970. Börn: Þórður
Alexander Úlfur Júl-
íusson, f. 8.3. 1997,
Arnar Þór Haralds-
son, f. 16.1. 1985.
Anna Lilja Jóhönnu-
dóttir, f. 27.4. 1989.
Aron Ágúst Hauks-
son, f. 30.3.1992. Bára
Aðalheiður Elíasdótt-
ir, f. 6.9. 1971, m.
Thomas Jorsal Nielsen. Skafti El-
i'asson f. 3.6. 1974, barnsmóðir
Guðný Bjarnadóttir, f. 13.12.1978.
Börn: Júlíana Lind, f. 9.2. 1997,
Daníel Örn, f. 7.12. 1999, Aðal-
björn Elvar Elíasson, f. 18.4. 1968,
m. Raquel Díaz Elíasson, f. 6.12.
1972. 2) Jón Ólafur, f. 16.1. 1946,
m. Bjarnveig Bjarnadóttir, f. 19.5.
1953. Böm: Fríða Jónsdóttir, f.
20.5. 1975, m. Ilaraldur Jónsson, f.
27.5. 1976. Þórður Jónsson, f. 2.6.
1976. 3) Hjalti, f. 14.8. 1953, m.
Guðbjörg K. Ólafsdóttir, f. 22.10.
1957. Börn: Thelma Elísabeth
Iíjalladóttir, f. 16.2. 1978, m. Guð-
mundur Óli Tryggvasson, f. 4.6.
1975. Börn: ívan Breki, f. 21.9.
1997, Tryggvi Leó, f. 12.12. 1999.
Aðalheiður Bára Hjaltadóttir, f.
4.8. 1996. Ólöf Hildur Gísladóttir,
f. 30.11. 1978, m. Sigfús Róbert
Sigfússon, f. 27.11. 1974. Frey-
steinn Gíslason, f. 20.5. 1985. Lilja
Gísladóttir, f. 24.5. 1983. 4) Gunn-
ar, f. 4.10. 1954, m. Kristín Hálf-
dánsdóttir, f. 19.7. 1956. Böm:
Hafdís Gunnarsdóttir, f. 14.6.
1980. Jón Gunnarsson, f. 5.1. 1984.
Gunnar Atli Gunnarsson, f. 17. 10.
1988.5) Halldóra, f. 20.10.1957, m.
Sævar Óli Hjörvarsson, f. 27.5.
1961. Börn: Ásgeir Sigurðsson, f.
15.10. 1977. Sunneva Sigurðar-
dóttir, f. 28.4. 1981. Úlfar Oli Sæv-
arsson, f. 13.11,1981. Davíð Sævar
Sævarsson, f. 16.7. 1986. Arnar
Bjarki Sævarsson, f. 16.11.1986.6)
Sigríður, f. 21.11. 1959, m. Ragnar
Haraldsson, f. 15.12. 1949. Börn:
Hjalti Ragnarsson, f. 1.3. 1983.
Gísli Ragnarsson, f. 29.12. 1986.
Ingólfur Ragnarsson, f. 13.4.1988.
Sigurður Ragnarsson. Haraldur
Daði Ragnarsson. Elínrós Líndal
Ragnarsdóttir. 7) Inga Bára, f.
15.2. 1965, m. Jón Heimir Hreins-
son, f. 18.6. 1963. Börn: Hreinn
Þórir Jónsson, f. 10.6. 1992, Hjalti
Heimir Jónsson, f. 30.6. 1997. 8)
Júlíus, f. 12.6 1967, d. 13.1.1968.
Bára var manni sínum stoð og
stytta. Ásamt því að ala upp barna-
Qöldann vann hún með eiginmanni
sínum að því að leggja grunn að
framtíð íjölskyldunnar. Börnum
sinum, barnabörnum, vinum
þeirra og öllum þeim sem þurftu á
að halda var heimili hennar ætíð
opið.
Útför Aðalheiðar Báru fer fram
frá Isafjaröarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hve endanlegt síðasta andvarp þitt var,
hve fjarlægist ímyndin þín.
Að vita ekki leið þína burtu og hvar,
þú heldur þig - kjölfestan mín.
Heilög var sorgin í hjartanu - þú
helgaðir minning’ um son,
sem hrifín var burt frá þér smábarn
-en nú
er sameining ykkar mín von.
Þitt hljóðláta fas, þinn hlátur og þrek,
í hug mínum aðeins nú skin.
Þinn stuðning við áttum við
bernskunnar brek
Og best var að leita til þín.
Þú varst okkar klettur í hafinu - keik.
Og hjá þér við átt höfum skjól.
I brotsjóum lífsins - í barátt’ og leik.
Björt varstu lífs okkar sól.
Nú horfin þú ert, við sitjum hér hrygg
og hugsandi hvert fyrir sig.
Við elskum þig mamma, sem traust
varst
og trygg
og trúum að Guð geymi þig.
Ásthildur Cesil Þórðardóttir.
Elsku amma mín.
Ef ég hugsa til okkar bestu daga
sem við áttum saman þá er ýmis-
legt sem mér dettur í hug. Eins og
BENEDIKT
BJARNASON
Benedikt
Bjarnason fædd-
ist að Holtum á
Mýrum 22. mars
1914. Hann Icst í
Landspítalanum í
Fossvogi 4. nóvem-
ber síðastliðinn.
Benedikt var sonur
Bjarna Pálssonar,
bónda í Holtum, f.
20. nóvember 1885,
d. 1970, og Katrínar
Jónsdóttur, f. 1. maí
1877, d. 1973. Eftir-
lifandi systkini hans
eru Nanna, f. 22.
janúar 1913, Vilborg Pálína, f.
26. maí 1919, og Guðjón f. 24.
júní 1920.
Benedikt, tók við búi foreldra
sinna á Tjörn og stundaði þar bú-
skap allt til 1985. Hann var lengi
í hreppsnefnd Mýrahrepps og
gegndi auk þess ýmsum trúnað-
arstörfum, m.a. fyrir Búnaðar-
sambandið og Kaupfélag Austur-
Skaftfellinga.
Benedikt kvæntist
8. júní 1947 Stein-
unni frá Borg á Mýr-
um, f. 28. apríl 1926,
dóttur Ara Sigurðs-
sonar frá Borg og
Sigríðar Gísladóttur
frá Viðborði. Þeirra
börn eru: a) Bjarney
Pálína, tónlistar-
kennari, f. 4. ágúst
1948, gift Þráni Sig-
urðssyni frá Djúpa-
vogi, f. 12. des. 1948.
Skildu. Börn þeirra
eru Unnsteinn, f.
1969, í sambúð með Bryndísi
Björk Hólmarsdóttur. Þeirra
börn eru Hólmar Hallur, f. 1990
og Bjarney Jóna, f. 1993, Hulda
Sigurdís, f. 1971, og Katrín
Birna, f. 1977. Seinni maður
Bjarneyjar er Sævar Kristinn
Jónsson, bóndi á Miðskeri í Nesj-
um, f. 1942. b) Sigurgeir, bflstjóri
á Höfn, f. 11. september 1951,
kvæntur Guðnýju Sigrúnu Eir-
íksdóttur frá Höfn, f. 16. janúar
1954. Skildu. Börn þeirra: Heið-
ur Kristjana, f. 1972. Dætur
hennar og Reynis Þórðarsonar
eru Perla Sólveig, f. 1995, og
Tinna Mirjam, f. 1997. Benedikt
Snævar, f. 1976, í sambúð með
Bríeti Kristjánsdóttur. Sigrún
Inga, f. 1983, Sara Eik, f. 1987,
og Pálmi Geir, f. 1992. c) Arn-
borg Sigríður, prentsmiður í
Reykjavík, f. 14. aprfl 1957. Mað-
ur hennar er Þorgeir Sigurðar-
son, vélgæslumaður, f. 23. mars
1950. Þeirra börn eru Ása Lind,
búsett í Danmörku, f. 1976, gift
Friðrik Þór Erlingssyni. Sonur
þeirra er Egill Orri, f. 1996.
Borgþór, f. 1982, og Hrönn, f.
1989. d) Karl, lektor við Háskóla
íslands, f. 22. aprfl 1961. Sambýl-
iskona hans er Gerður Sif Hauks-
dóttir, leikskólakennari, f. 25.
ágúst 1962. Sonur þeirra, Sölvi,
f. 1986. e) Eydís Sigurborg, búf-
ræðingur á Höfn, f. 23. mars
1964. Sonur hennar og Einars
Hafsteinssonar er Benedikt
Freyr, f. 1988.
Útför Benedikts verður gerð
frá Hafnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Sjá vetrarrósir í röðum.
Hver rós er við mosa byrgð;
en ilmur og angan af blöðum, -
þar ástvinahjörtu eru syrgð.
Og enda, ef ekki sést rofa
hið efra, um land og sjó,
þær lýsa, að létt muni sofa
það líf, sem aldrei dó.
Með þessum orðum Einars
Benediktssonar langar mig að
kveðja elskulegan afa minn hinstu
kveðju. Ég fæ seint fullþakkað þá
gæfu að hafa fengið að alast upp
svo nálægt heimili afa og ömmu.
Það sem fyrst kemur upp í hugann
þegar afa er minnst er rósemin og
þessi hlýja glettni sem einkenndi
allt hans fas. Þeir sem komu á
heimili afa og ömmu urðu strax
varir við þá einlægu væntumþykju
og virðingu sem þau báru hvort
fyrir öðru sem og öllu umhverfi
sínu.
Mýrafjöllin áttu sérstakan sess í
huga afa. Þau þekkti hann eins og
lófann á sér og oft var það sem
hann sagði okkur, reynslulitlum
barnabörnunum, skemmtilegar
sögur úr fjárleitum um Fláfjallið
og Vandræðatungurnar. Þá leiftr-
uðu bláu augun hans og brattir
tindar, hrikaleg gljúfur og óþægar
kindur stóðu okkur ljóslifandi fyrir
hugskotssjónum.
Afi tilheyrði þeirri kynslóð sem
upplifði meiri þjóðfélagsbreytingar
en nokkurn getur órað fyrir. Hann
hafði einstaklega gott minni og var
alltaf fús að miðla þessari reynslu
eftir megni til fróðleiksþyrstra af-
komenda. Þær voru margar sam-
ræðustundirnar sem við tvö áttum
um búskaparhætti og sjósókn fyrri
ára og höfðum bæði jafngaman af.
Elsku afi. Ég vil þakka þér af
heilum hug fyrir þessi ár sem við
áttum saman og ég er þess fullviss
að þér líður vel núna meðal ætt-
ingja og vina sem farnir voru á
undan þér.
Megi góður Guð veita ömmu og
okkur öllum styrk í sorginni.
Hulda Sigurdís.
þegar að ég fór að versla með þér
en þá fékk ég að setja allt í inn-
kaupakörfuna sem ég vildi. Og
þegar þú gerðir pizzuna fyrir okk-
ur sem var engri lík, en hún sam-
anstóð af pizzubotni og brauð-
sneiðum og ofan á það var sett
kartöflumús, kavíar, spægipylsa,
pulsur og mest allt annað sem til
var í ísskápnum. Ég sakna þessara
tíma. En mest sakna ég að geta
ekki komið heim til þín og afa, gist
hjá ykkur og eytt tíma með ykkur.
Eg vona að þér líði vel þar sem þú
ert núna og vitir að ég eigi alltaf
eftir að hugsa til þín. Ég skal sjá
til þess að afa eigi eftir að líða vel.
Þinn
Gunnar Atli.
Amma er farin og ættinni blæð-
ir. Annað höfuð fjölskyldunnar
skilur eftir mikið skarð. Ég reyni
að koma niður á blað broti af þeim
minningum og tilfinningum sem
eru innra með mér. En hvar er
hægt að byrja?
Þegar ég var lítil voru hlutir
ömmu umluktir töfraljóma. T.d
tennurnar sem hún gat ýtt út með
tönnunum, ísbirgðirnar í búrinu
sem aldrei kláruðust (sama hversu
mikið við krakkarnir borðuðum).
Og kistillinn uppi á skápnum sem í
voru perlur, hnappar og ýmislegt
annað sem í mínum ungu augum
var ævintýralegur fjarsjóður.
Amma átti ómetanlegan dýrgrip,
sitt óendanlega minni. Hversu
margar stundir flugu hjá er maður
hlustaði á sögur frá gömlu dögun-
um. Hún mundi hvert einasta smá-
atriði.
Vinaminni var einn blóma-
garður. Natni hennar gat fengið
hvað sem er til að dafna. Bæði
blóm og börn. Enda uxu bæði hratt
upp. Varla annað hægt hjá ömmu.
Hún sagði alltaf: „Þú borðar eins
og fugl“. Þegar í rauninni borðaði
maður eins og svín.
Þessi smávaxna kona hafði svo
mikla hlýju innra með sér. Án þess
að segja orð gat hún huggað sára-
ustu sorgir með nærverunni einni.
Með þetta blik í augunum, eins og
hún vissi betur en maður sjálfur
hvað maður gekk í gegnum. Seinna
þegar ég kom svo með börnin mín í
til ömmu virtust þeir finna þetta
líka.
Eins og um seinustu jól þegar
yngi-i sonur minn var með maga-
kveisu. Ekkert sem ég gerði róaði
hann. Amma tók hann og klappaði
með ákveðnum tökum á hlið hans.
Innan við hálfa mínútu var hann
sofnaður. Og þar svaf hann örugg-
ur í faðmi langömmu sinnar.
Amma, ég sagði þér aldrei
hversu mikið ég elskaði, dáði og
virti þig. Og ég vona að þegar að
því kemur verði ég eins góð amma
og þú. ,
Thelma, Oli, Ivan Breki
og Tryggvi Leó.
Elsku amma mín.
Miðvikudaginn 1. nóvember
hringdi pabbi í mig og sagði mér
að þú værir dáin. Ég var heillengi
að fatta þetta. Ég einfaldlega trúði
því ekki að þú, elsku amma, sem
hefur alltaf verið til staðar, værir
farin frá okkur. Ég áttaði mig
sennilega ekki á því fyrr en ég
kom inn á Vinaminni og sá þig ekki
sitja í stólnum þínum inni í eldhúsi
þar sem þú varst vön að sitja. Þar
sast þú alltaf og sagðir okkur
barnabörnunum sögur af okkur
þegar við vorum yngri eða þegar
við vorum að deila með þér
áhyggjum okkar og sorgum.
Ég get nú varla talið skiptin sem
ég kom hlaupandi til þín annað-
hvort grátandi eða niðurdregin og
kom svo út brosandi og áhyggju-
laus, en þú gast alltaf látið allt
verða betra. Þess vegna er svo
skrítið að vera ekki að gráta utan í
þér núna þegar ég finn fyrir svona
miklum söknuði. Ég sakna þín svo
mkið elsku amma.
Ég man svo vel eftir því þegaj^-
við sáumst síðast en eitthvað sagði
mér að þetta yrði okkar kveðju-
stund. Mig langaði svo að halda
fastar um þig og vera lengur hjá
þér, en ég varð að fara. Það síðasta
sem ég sagði við þig var að við
mundum sjást síðar og þó að það
sé kannski langt þangað til þá mun
verða af því.
Þegar ég gisti hjá þér á skóla-
degi, sem var margoft, stilltir þú
alltaf klukkuna þína svo að þú gæt-
ir vaknað með mér. Sást til að ég
borðaði „rice krissið“ og að ég
missti ekki af strætó. Ég man eftir
einu skipti þegar ég átti að gista
hjá þér eftir að ég kom úr fótbolta-
ferðalagi. Ég kom heim með rútu
seint um nóttina og átti bara að
labba heim til þín, enda áttir þú
heima rétt hjá. En þegar ég kom
út úi' rútunni stóðst þú við vallar-
húsið og beiðst eftir mér. Þú þurft-
ir ekkert að koma en gerðir það
samt. Svo löbbuðum við heim og
héldum saman á töskunni minni.
Það var alltaf skemmtilegast að
gista hjá ömmu og afa.
Elsku amma, minningarnar sem
ég á með þér frá Vinaminni eru
þær bestu sem ég á. Það mun ekki
líða dagur sem ég hugsa ekki til
þín, það mun heldur ekki líða dag- ^
ur sem ég mun ekki sakna þín. Eg '
vona að þú hafir það gott þar sem
þú ert með Júlíus litla í fanginu.
Ég vil þakka Theu frænku fyrir
að vera svona dugleg að hjálpa
ömmu minni á meðan að hún var
veik. Elsku afi og fjölskylda, okkar
missir er mikill en við munum allt-
af eiga minningarnar um bestu
ömmu í heimi.
Þín
Hafdis Gunnarsdóttir (Habba).
Elsku mamma mín.
Þetta er hinsta kveðja mín til
þín.
Þú fyrirgefur mér sjálfselskuna
sem sorgin er, en missirinn er svo
mikill. Þú varst ávallt til staðar
fyrir mig hvort sem um sorg eða
gleði og ég varð að létta af hjarta
mínu.
Heimili þitt, Vinaminni, stendur
eftir svo tómlegt eftir áratuga ys
og þys þar sem þú varst alltaf
miðpunkturinn í öllu saman, heim-
ili sem oft var sem brautarstöð eða
gistiheimili, svo mikill var gesta-
gangurinn. Hvort sem það var á
haustin þegar frændfólkið kom úr
sveitinni í kaupstað eða komið var f
við í ferð um landið á sumrin. Allt-
af voru allir velkomnir og nægilegt
pláss á Vinaminni.
Æðruleysi þitt var alltaf til stað-
ar þó bættist við fjölmennt heimil-
isfólkið í matinn, til dæmis á pásk-
um þegar við systkinin komum
óvænt með nokkra vini og kunn-
ingja í mat var bara bætt við borð-
ið og rýmt til með bros á vör.
Seinna voru það bamabörnin
sem héldu til hjá þér í styttri eða
lengri tíma. Harmur þeirra er mik-
ill, enda sjá þau eftir því akkeri
sem þetta heimili var þeim.
Elsku mamma mín. Ég er þakk-
látur fyi'ir þá stund sem ég átti
með þér s.l. sumar þegar við sátum ^
með systur þinni við Hraundalsá
þar sem æskuheinúli ykkar var.
Hlusta á ykkur rifja upp bernsku-
daga ykkar, hve ánægulegur tími
það var og áreynslulaus. Það
gladdi mig svo mikið að sjá hvern-
ig þú lékst á als oddi og hve ham-
ingjusamar þið voruð við að rifja
upp minningarnar.
Þegar sorgin er að baki tekur
við ánægjuleg minning um góða
móður. Þannig mun ég ávallt
minnast þín.
Ég bið guð að styrkja föður
minn í sorg hans og missi. í
Gunnar Þórðarson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.