Morgunblaðið - 11.11.2000, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KRISTMUNDUR
- STEFÁNSSON
Kristmundur
Stefánsson var
fæddur í Broddanesi
í Strandasýslu hinn
26. febrúar 1950.
Hann lést á heimili
sínu hinn 4. nóvem-
ber. Foreldrar hans
voru Stefán Jónsson,
f. 17. aprfl 1904, d.
1980 og Guðbjörg
Kristmundsdóttir, f.
4. september 1911,
dáin 1977. Stefán og
Guðbjörg áttu fjögur
böm, Þorbjörgu,
Jón, Kristmund og
Guðbjörgu (dáin 1990).
Eiginkona Kristmunds var Ár-
nína Guðrún Fossdal, f. 29. apríl
1952. Dætur þeirra Guðbjörg, f.
25. júní 1974 og Elísabet Kristín, f.
11. janúar 1993. Sambýlismaður
Guðbjargar er Vignir Arason, f.
Elsku pabbi minn.
Þetta er svo sárt og svo ósann-
gjarnt. Hvað varð um tímann sem
við áttum að fá og hefðum getað
nýtt svo vel.
Til að segja allt sem segja þurfti
%g gera allt sem við vildum hafa
gert. Mig langaði svo að segja þér
hvað mér þætti vænt um þig og
hvað ég hefði verið heppin að eiga
svona góðan pabba. Og mig langaði
svo til að fá að taka utan um þig og
kveðja þig. Einn dagur hefði
breytt öllu. Ég trúði líka alltaf að
þetta færi á besta veg. Þrátt fyrir
hvert reiðarslagið af öðru. Alltaf
hélt ég í vonina.
En líklega var þetta best svona.
Það hefði líka verið svo erfitt fyrir
þig að fara í gegnum þessi erfíðu
veikindi og allan sársaukann. Við
hin verðum að reyna að vera ekki
eigingjörn og hugsa bara um okk-
ur sjálf og það sem hefði verið best
fyrir okkur. Og þetta var það sem
þú vildir. Ég veit að það verður
tekið vel á móti þér og þar færðu
að hitta fullt af fólki sem þér þótti
vænt um. En það var bara svo
margt eftir.
Litli þinn eins og þú kallaðir
Viktor Hrafn, hann fær ekki að
kynnast afa Didda almennilega. Og
hann missir af miklu því þú varst
svo góður afi. Svo þolinmóður og
duglegur að leika við strákana
mína. Enda áttu eftir að eiga stór-
an hluta í hjarta þeirra alltaf.
' Það eru bara þessar minningar
sem skjótast upp í huga mér, þess-
ar litlu smáu sem mér fannst
kannski ekki svo merkilegar einu
sinni en nú eru þær allt. Hvernig
getur teymið okkar litla með stóra
vin og litla vin gengið upp þegar
það er enginn stóri vin. Ög þegar
við vorum að steikja litlu fiskana.
Og þegar þú leyfðir mér alltaf að
vaska upp þó að þú þyrftir að gera
það aftur því ég gerði það svo illa.
Ég man líka hvað þú varst stoltur
20. janúar 1973. Son-
ur þeirra Viktor
Hrafn, f. 21. febrúar
1999. Sonur Guð-
bjargar er Elfar
Arni, f. 3. júlí 1994.
Sonur Kristmundar
er Birkir Þór, f. 30.
desember 1975.
Sambýliskona hans
er Sóley Lára Árna-
dóttir, f. 15. aprfl
1979. Foreldrar Ár-
nínu eru Júlíus Ara-
son Fossdal, f. 1.
nóvernber 1930 og
Sigríður Árnadóttir,
f. 1. febrúar 1930. Eignuðust þau
ellefu börn.
Kristmundur starfaði stærstan
hluta lífs síns sem sjómaður.
Útför Kristmundar fer fram í
Blönduósskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
þegar litla systir fæddist. Ég held
að þú hafír ekki snert jörðina í
viku. Þið náðuð alltaf svo vel sam-
an. Þegar þið fóruð upp í hesthús
og voruð þar tímunum saman. Þið
eruð svo lík. Ein minning situr of-
arlega í huga mér. Það er þegar ég
var bara fímm ára og þú kenndir
mér hvernig á að ganga upp að alt-
ari þegar maður giftir sig. Þetta
æfðum við oft í gegnum árin en
hvað gagnast það núna.
Ég er samt svo þakklát fyrir
þann tíma sem ég átti með þér. Þú
varst oftast sanngjarn og studdir
mig sama hvaða vitleysu ég var að
fara út í og hneykslaðist sjaldan á
mér. Alla vega ekki við mig. Það
var alltaf svo gott að tala við þig.
Þú varst svo rólegur og þægilegur
og svo mikil kyrrð í kringum þig.
Það var bara verst að ég fékk
svo lítinn tíma með þér því þú
varst alltaf á sjónum. Ég var ekki
orðin gömul þegar ég sagði
mömmu að ég ætlaði aldrei að ná
mé_r í sjómann.
Ég veit, pabbi minn, að þú vakir
yfir mömmu og litlu systur því þær
eiga svo bágt núna og reyni mitt
besta líka. Við erum svo heppnar
því við eigum svo yndislega fjöl-
skyldu sem stendur við bakið á
okkur. En mamma er bara eitt-
hvað svo ein núna. Ég sakna þín,
pabbi minn, en þetta er samt ljúfs-
ár tilfinning því ég veit þér líður
vel núna. Hvíldu í friði.
Þig, sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur
og fagrar vonir tengdir líf mitt við,
minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar
er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá.
Heyrirðu ei, hvern hjartað kallar á.
Heyrirðu ei storminn kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymist, meðan lífs ég er.
(Valdimar Hólm Hallstað,
Karl 0. Run.)
Þín dóttir,
Guðbjörg.
Birting n fmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takm-
arkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírn-
, amöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
1 Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar era birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá era ritvinnslukerfín Word og Wordperfect
. einnig auðveld í úrvinnslu.
Elsku afi minn.
Ég sakna þín.
Það erfitt að hugsa um þig því
þá fer ég að gráta.
Við fórum stundum á hestbak,
það var gaman.
Ég ætla að teikna mynd fyrir
þig til að taka með upp til himna.
Þú varst alltaf svo góður.
Bless afi.
Elfar Árni.
Frá löngu liðnum dögum leita á
hugann myndbrot um ungan dreng
sem óhikað blandaði geði við sér
eldri menn þegar komið var á
heimili foreldra hans á Broddanesi.
Heimilið var gestkvæmt og gest-
risni húsráðenda alla tíð einstök.
Kristmundur var ætíð glaðlegur,
óvílinn og tilbúinn að taka þátt í
spjalli hinna fullorðnu og fylgja
eftir skoðunum sínum um margt
það sem til umræðu var hverju
sinni.
A æskuárum Kristmundar er
margt fólk á Broddanesi og umsvif
mikil, uppbygging og ræktun er þá
í hámarki. Fvrir kom að fleiri en
ein bygging risi á sumri á búunum
þremur sem þar eru. A þeirri tíð
þótti sjálfsagt að hinir ungu tækju
þátt í störfum hinna fullorðnu og
var slíkt ekki tiltökumál.
Á jörðinni eru mikil hlunnindi
sem ætíð voru og eru mannaflsfrek
ef vel á að nýta þau eins og algengt
var fyrr á árum. Störf og viðfangs-
efni hinna fullorðnu voru einnig
störf hinnar ungu og uppvaxandi
kynslóðar, það var nánast lögmál.
Kristmundur var næstyngstur
fjögurra systkina og á meðan hann
er enn barn að aldri veikist Stefán
faðir þeirra og verður hlutskipti
hans að búa við vanheilsu upp frá
því.
Þrátt fyrir að Guðbjörg móðir
þeirra væri einstaklega hraust, og
dugnaðarmanneskja með afbrigð-
um, var það hlutskipti systkinanna
og þá einkum drengjanna að taka
fyrr á sig erfið búskaparstörf.
Þrátt fyi’ir að þeir yrðu að bera
ábyrgð á hirðingu gripa og hey-
skap fyrr en algengt var og eðli-
legt getur talist var ekki hægt að
sjá að þeir bæru af því neinn skaða
og urðu þeir báðir með þrekmeiri
mönnum. Með árunum skiptust
þeir bræður á að vera heima yfir
vetrartímann og var annar þá jafn-
an á sjó, oft fjarri heimahögum.
Þennan hátt höfðu þeir á þar til
Jón tók alfarið við búsforráðum.
Sjómennskan varð ævistarf Krist-
mundar og án þess að þekkja neitt
til veit ég að það starf hefur höfðað
til hans og hann án efa sinnt því af
þeim krafti og dugnaði sem ein-
kenndu flest þau störf sem hann
tók sér fyrir hendur.
Sjálfviljugur valdi Kristmundur
sér hlutskipti erfiðismannsins. Öll-
um þeim sem þekktu hann best var
þó ljóst að menntabrautin hefði
reynst honum auðveld og greið en
hann kaus eigi að síður að deila lífi
og kjörum með alþýðu þessa lands.
Hjá honum ungum kom fram mik-
01 áhugi á íþróttum og iðkaði hann
RANNVEIG
KRIS TJÁNSDÓTTIR
+ Rannveig Krist-
jánsdóttir var
fædd á Kaldbak á
Tjörnesi 16. aprfl
1900. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á
Húsavik 3. ndvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjdn-
in Kristján Frímann
Sigfússon, f. 20. sept-
ember 1865, d. 26.
febrúar 1921 og Ja-
kobfna Albertína
Björg Jdsíasddttir, f.
11. oktdber 1868, d.
10. desember 1948.
Rannveig var næstelst fjögurra
systkina: a) Jdsías Karl Kristjáns-
son, alþingismaður, f. 10. maí
1895, d. 7. mars 1978, kona hans
var Pálfna Guðrún Jdhannesddttir
frá Laugaseli, f. 4. september
1896, d. 22. mars 1986. Þau eign-
uðust fimm börn. b) Sigfús Krist-
jánsson, smiður á Húsavík, f. 23.
desember 1902, d. 9. apríl 1936.
Kona hans var Hildur Geirfínns-
ddttir, f. 16. júní 1911, d. 4. aprfl
1988. Þau voru barnlaus. c) Katrín
Kristjánsddttir, húsmdðir áAkur-
eyri, f. 16. janúar 1907. Maður
hennar var Erlingur Davíðsson,
ritstjdri f. 11. aprfl 1912, d. 17. júlí
1990. Þau eignuðust fjóra syni.
Katrín er ein þeirra systkina enn á
lífi og dvelur nú í Kjarnalundi,
Lagt hefur upp í nýja ferð
tengdamóðir mín, Rannveig Krist-
jánsdóttir frá Tunguvöllum, eftir al-
darlanga göngu á jarðvistarbraut-
um, eða alla 20. öldina, með öllu því
umróti og breytingum, illum og góð-
um, sem sú öld hefur fært okkur.
Mér finnst ég margt hafa lifað
síðan ég kom fyrst á heimili þeirra
Rannveigar og Jóhannesar í fylgd
með dóttur þeirra. Þó vantar enn
nokkur ár í að hálf öld sé liðin síðan.
Ég man þegar húsmóðirin birtist í
dyram litla hússins þeirra á Tungu-
völlum, glæsileg kona, varla í með-
allagi há, ungleg og hrakkulaus í
andliti, hrein og smekklega búin, þó
án alls skarts, með mjallhvítt hár.
Orðið heiðríkja finnst mér helst
passa við þessa hugarsýn.
Áratugum síðar fékk ég aðra
leifturmynd af sama sviði frá sama
tíma.
Rannveig sagði að ég hefði sett
annan fótinn upp á þröskuldinn, það
heimili aldraðra á Ak-
ureyri.
Hinn 24. ndvember
1931 giftist Rannveig
Jdhannesi Jdnssyni, f.
9. júní 1903, d. 17.
ágúst 1993. Hann var
sonur hjdnanna Sigur-
laugar Jdhannesddtt-
ur og Jdns Jakobsson-
ar sem þá bjuggu í
Árbæ á Tjörnesi. Börn
þeirra voru: 1) Jdn, f.
14. maí 1932, læknir á
Akranesi. Kona hans
var Jöhanna Jensddtt-
ir, f. 8. oktöber 1937.
Þau skildu. Ddttir þeirra er Rann-
veig Kristjana, f. 8. maí 1967, ör-
yrki í Mosfellsbæ. Fóstursonur
Jdns er Ómar Örn Ragnarsson, f.
5. febrúar 1959, vélsmiður Borgar-
nesi. Kona hans er Guðrún
Rebekka Kristjánsddttir, f. 25. júlí
1959, kennari. Sonur þeirra er
Kristján Örn, f. 1. september 1997.
Börn Ómars með fyrri sambýlis-
konu eru Jón Örn, f. 31. júlí 1982
og Edit, f. 28. mars 1988. 2) Krist-
ján, f. 28. júní 1933, d. 19. maí
1988. 3) Sigurbjörg Ilulda. f. 27.
maí 1938, sérkennari í Kdpavogi.
Maður hennar er Hermann Guð-
mundsson, f. 12. september 1932,
fyrrverandi skdlastjdri. Þau eign-
uðust fjögur börn: a) Jdhannes, f.
7. febrúar 1960, sjávarútvegsfræð-
hefði verið gat á sokknum og „þú
horfðir niður á það, ég held bara
með nokkurri velþóknun“. Þessi
mynd er vissulega ópassandi við
snyrtimennsku saumakonunnar á
Tunguvöllum. Dótturinni var að
sjálfsögðu tekið með virðulegri
hlýju og gestinum, sem varla var
uppburðarmeiri en títt mun vera við
slíkar aðstæður, með mikilli kurt-
eisi.
Eftir því sem ferðum fjölgaði
urðu kynnin við þetta góða heimili
nánari, en ég fann mig fyrst hluta af
því er ég var beðinn, kuldavorið
1958, að koma og hjálpa til á sauð-
burði á meðan kærastan var að
ljúka sínu stúdentsnámi.
Mörgum þjóðlegum fróðleik var
mér miðlað af tengdaföður mínum í
fjárhúsunum á sama tíma og hann
sinnti af sérstakri alúð hverri
skepnu. Hann leit ekki yfir hópinn
sem hjörð, heldur einstaklinga, sem
hver hafði sínar þarfir. Af því varð
þær þegar tækifæri gafst sér til
mikillar ánægju og meiri ástundun
hefði getað skilað honum til afreka
á þeim vettvangi, enda maðurinn
kappsamur með afbrigðum.
Hann var félagslyndur og jafnan
fljótur til þegar honum bauðst að
taka þátt í gleðskap af einhverju
tagi svo sem að spila brids eða
tefla skák og væri leitað hjálpar
hans og aðstoðar brá hann jafnan
skjótt við og var fljótur á vettvang.
Eins og fleiri sem ólust upp áður
en farið var að reisa veggi á milli
aldurshópa undi hann sér vel við
samræður við sér eldra fólk og
ávann sér fyrir það mikinn hlýhug
þess enda gæddur bæði glaðværð
og kurteisi í ríkum mæli og að auki
vel að sér um marga hluti.
Hestamennskan átti alla tíð
sterk ítök í Kristmundi og ungur
að árum lagði hann sig fram um að
ná fram bestu eiginleikum þeirra
hesta sem hann átti og bæði sýndi
þá og tók þátt í kappreiðum en
umfram allt hygg ég að hestarnir
hafi verið vinir og félagar sem
veittu honum mikla lífsfyllingu,
ekki síst hin síðari ár.
Gamlir sveitungar Kristmundar
sem og aðrir sjá nú á bak góðum
félaga og vini. Hressandi blær
notalegra viðkynna heyrir nú til
tíma sem ekki verður kallaður
fram á nýjan leik, stund viðskiln-
aðar er runnin upp.
Guð veri með og gefi styrk eig-
inkonu hans, börnum, systkinum
og öðrum nánum ástvinum.
Guðfinnur S. Finnbogason.
ingur í Kópavogi. Maki: Guðrún
Ágústa Jöhannsddttir, f. 12. júlí
1962, rekstrarfræðingur. Þeirra
börn eru: Hrafn, f. 13. febrúar
1981, Húni, f. 2. ágúst 1982, Her-
mann, f. 27. febrúar 1989, Hulda
Sveindís, f. 6. maí 1990, Erlendur
Helgi, f. 7. aprfl 1991. b) Hrafn, f.
12. janúar 1964, d. 22. september
1980, c) Fanney Kristín, lífefna-
verkfræðingur í Danmörku, f. 11.
janúar 1972. Maki: Guðmundur
Fertram Sigurjdnsson, f. 20. oktd-
ber 1971, framkvæmdastjóri.
Þeirra börn eru: Aðalbjörg, f. 6.
janúar 1996 og Hermann, f. 31.
ágúst 1999. c) Guðmundur Magn-
ús, 17. júní 1973, verkfræðingur f
Danmörku. Maki: Sigríður Krist-
jánsddttir, lífefnafræðingur, f. 26.
desember 1973.
Rannveig fluttist tveggja vikna
með foreldrum sínum frá Kaldbak
í Hallbjarnarstaði á Tjörnesi, það-
an í Saltvík 1902 og í Rauf 1904.
Þar bjuggu foreldrar hennar allan
sinn búskap eftir það. Ung lærði
Rannveig karbnannafatasaum á
Akureyri. Við það starfaði hún
sem aðalstarf fyrst á Akureyri og
sfðan Húsavík, og eftir giftingu
sem aukastarf með heimilis- og bú-
störfum.
Rannveig og Jdhannes hdfu bú-
skap í Ytri-Tungu á Tjörnesi 1931,
og stofnuðu nýbýlið Tunguvelli út
úr landi Ytri-Tungu 1942. Þar
bjuggu þau í rétt 40 ár og fluttu
þaðan í Hvamm, dvalarheimili
aldraðra á Húsavík.
Útför Rannveigar fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30
vinnutíminn langur. Þegar heima
var stansað spunnust oftast líflegar
umræður við húsmóðurina. Hún lét
sér fátt mannlegt óviðkomandi og
hafði fastmótaðar skoðanir á mönn-
um og málefnum. Rökrætt var um
helstu dægurmál þess tíma, bæði í
héraði og á landsvísu, stjórnmála-
stefnur, trúmál og síðast en ekki
síst um bókmenntir. Ég held að það
hafi verið gagnkvæmt að mesta
ánægju höfum við haft þegar við
vorum mátulega ósammála um hlut-
ina. Fleiri voru þó þau málefni sem
við voram sammála um, en þau
þurfti ekki að rökræða. Allar götur
síðan bárum við það traust hvort til
annars að geta sagt óþvingað mein-
ingu okkar. Ég er þakklátur for-
sjóninni fyrir að leiða mig til þessa
fólks.
Á braut er gengin mikilhæf kona
bæði til orðs og æðis, sem hélt reisn
sinni til hinsta dags.
Hermann Guðmundsson.