Morgunblaðið - 06.12.2000, Blaðsíða 48

Jþ MIÐVTKUDAGUR 6. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Óskar Haukur
Friðþjófsson,
hárskerameistari
fæddist á Húsavík 25.
maí 1942. Hann lést í
Orlando í Bandaríkj-
unum sunnudaginn
26. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Friðþjófur
Adolf Óskarsson,
hárskerameistari, f.
13. apríl 1916, d. 10.
•^júní 1967, og Krist-
jana Jósepsdóttir, f.
20. júlí 1918. Núver-
andi maður Krist-
jönu er Jörundur Þorsteinsson, f.
13 mars 1924. Bróðir Óskars er Óli
Pétur, f. 24. september 1940,
kvæntur Ingiríði Oddsdóttur. Son-
ur þeirra er Friðþjófur Adolf, f. 23.
febrúar 1964, og er maki hans Mar-
ía Thjell, þau eiga tvö böm. Systir
Óskars er Hólmfríður, f. 15. desem-
ber 1944, gift Michael Hohnberger.
Böm þeirra em Michael Óli, f. 20.
aprfl 1977, hann á einn son og
Kristjana Debbie, f. 26. ágúst 1979,
sem á einn son. Áður átti Hólmfríð-
ur einn son, Guðmund Óskarsson, f.
»20. febrúar 1965, sem kvæntur er
Helgu Hrönn Sigurbjömsdóttir,
þau eiga tvö böm.
Óskar kvæntist 11. febrúar 1967
Bryndfsi Svavarsdóttur, f. 7. aprfl
1946. Faðir hennar var
Svavar Gests, f. 17.
júní 1926, d. 1. septem-
ber 1996, og móðir
hennar er María Ólöf
Steingrímsdóttir, f. 1.
október 1928. Óskar
og Bryndís eignuðust
tvö böm, Maríu Björk
og Hauk. María Björk,
f. 30. júlí 1967, er gift
Þór Sigurgeirssyni, f.
7. apríl 1967. Böm
þeirra em Dagur, f.
17. febrúar 1997, d. 17.
febrúar 1997, Sara
Bryndís, f. 20. maí
1998, og Arna Björk, f. 24. apríl
2000. Haukur, f. 14. ágúst 1972, er í
sambúð með Huldu Bjarnadóttur, f.
6. apríl 1973. Sonur þeirra er Óskar
Dagur, f. 3. janúar 2000. Óskar og
Bryndís skildu. Náin vinkona Ósk-
ars síðustu árin var Kolbrún Una
Einarsdóttir, f. 24. janúar 1949.
Óskar rakari ólst upp við Kirkju-
torg í Reykjavík frá eins árs aldri.
Hann stundaði nám í eitt ár í her-
skóla í Englandi þá 15 ára gamall.
Að þvf loknu hóf hann að nema iðn
sfna hjá föður sfnum á rakarastofú
hans á Skólavörðustfgnum. Áður
en Óskar lauk prófi hér heima
stundaði hann einnig nám í eitt ár á
hinni þekktu og virtu hárgreiðslu-
stofú Carita í París. Síðar á ferlin-
um sótti hann ýmis námskeið, hér
heima og erlendis, tengd sínu fagi
m.a. hjá Vidal Sasson. Óskar lauk
hárskeraprófí 1963 og varð þar
með fjóröi rakarinn í beinan karl-
legg. Ámi Nikulásson langafi Ósk-
ars var fyrsti rakarinn í Reykjavík
en hann opnaði rakarastofu sína
(sem enn er starfirækt) við Kirkju-
torg hinn 18. maf 1901.
Árið 1965 tók Óskar við rekstri
rakarastofu föður síns þá í Efsta-
sundi 33 og rak hana til ársins 1987
er hann opnaði Hárstúdfó Ness á
Seltjamamesi. Rakarastofuna
starfrækti hann fram að andláti
sínu og verður hún starfrækt
áfram. Óskar var mikill keppnis-
maður og átti mörg áhugamál.
Hann ólst upp við iaxveiði og var
hún honum ætíð hugleikin. Hann
var slyngur snókerleikari og varð
m.a. Islandsmeistari f þeirri íþrótt.
Einnig var Óskar þekktur bridge-
spilari og átti hann margar keppnir
að baki. Hann spilaði auk þess til
íjölda ára bridge reglulega með
sama hópnum og allt fram undir
það sfðasta. Árið 1973 kynntist
Óskar golfíþróttinni sem átti hug
hans allan. Hann var virkur félagi í
Golfklúbbi Ness f 27 ár og sat m.a. f
ýmsum nefndum fyrir klúbbinn.
Hann var afreksmaður í golfi og
vann til fjölda verðlauna. Þá var
Óskar meðlimur í hinum eftirsótta
Einherjaklúbbi auk þess sem hann
keppti fyrir íslands hönd f landsliði
eldri kylfinga.
títför Óskars fer fram frá Dóm-
kirkjunni f dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
ÓSKAR HA UKUR
a FRIÐÞJÓFSSON
Elsku besti pabbi minn!
Nú þegar þú ert farinn frá mér
svona skyndilega og svona langt fyrir
aldur fram langar mig að skrifa
nokkrar hugsanir mínar í bréf til þín.
Ég vil byrja á að þakka þér fyrir alla
^túðina og væntumþykjuna sem ég
nef alla tíð fúndið frá þér. Mér finnst
svo sárt að hugsa til þess að ég þurfi
framvegis að muna eftir henni. Að ég
komi ekki til með að heyra og finna
fyrir hlýjunni úr röddinni þinni eins
og alltaf var þegar við töluðum sam-
an. Eða hvað þú heilsaðir mér eða
kvaddir mig alltaf blíðlega með því að
klappa eða kyssa mig á kinnina. Þú
veist að ég hefði svo gjaman viljað sjá
þig lifa lífinu á annan hátt en þú valdir
að gera en eins og þú líka veist þá
hafði það aldrei áhrif á það hversu
mikið ég elskaði þig enda ekki hægt
því þú varst bara þannig. Þó ég teljist
nú fyrir löngu vera orðin fullorðin og
sjálfstæð, enda komin með mína fjöl-
skyldu, þá finn ég nú samt fyrir ör-
•ggisleysi að geta ekki leitað til þín í
framtíðinni ef eitthvað bjátar á eða ef
mig mun vanta ráð frá þér. Mér finnst
leiðinlegt að geta ekíd komið út á
stofu og spjallað við þig eins og við
gerðum oft. I staðinn verð ég að
spjalla við þig á annan hátt og ég trúi
að þú munir heyra það og veita mér
styrk til að taka rétt á málum.
Þegar ég nú hugsa til baka koma
auðvitað upp svo margar minningar,
manstu til dæmis hvað við lágum oft í
miklu hláturskasti þegar við vorum
að horfa saman á gamanmyndir í
sjónvarpinu. Þær voru kannski svo
vitlausar að mamma bara hristi haus-
inn en við ímynduðum okkur alltaf hin
fúrðulegustu viðbrögð persónanna og
«var það sem okkur fannst svo
dið - ekld endilega sjálft atriðið.
Manstu líka þegar við kepptum
saman í golfi þegar ég var lítil. Yið
unnum að minnsta kosti tvisvar sinn-
um hjóna- og parakeppnina úti á Nesi
og ég hef sko oft stært mig af því.
Auðvitað átti ég nú lítinn þátt því að
við hlytum verðlaunin enda varst það
þú sem varst klár í golfinu en ekki ég.
Þér tókst nú ekki að virkja mig til
frambúðar f golfið eins og þér tókst
með Hauk sem hefur líka staðið sig
svo vel í því eins og þú. En hver veit
hvað gerist þegar ég eldist og það fer
'*SÍ hægjast um hjá mér. Ég lofa a.m.k.
að rifja þá upp hvað þú kenndir mér á
sínum tíma.
Ég man líka hvað þú varst ánægð-
ur þegar ég sagði þér frá því að von
væri á fyrsta afabaminu þínu. Ég
man þú sagðir „Það var tími til kom-
inn, það eru allir orðnir afar nema
|!“ Því miður fór sú meðganga ekki
ns og hún átti að fara því við misst-
um elskulega litla Dag okkar. Þú
tókst fráfall hans svo nærri þér og
fannst svo til með okkur Þór. Þakka
þér enn og aftur fyrir stuðninginn á
þeim sorgartíma. Sú erfiða reynsla
gefur mér nú styrk til að takast á við
fráfall þitt. Síðan þetta gerðist ertu
búin að eignast þrjú bamaböm, stelp>-
umar mínar þær Söru Bryndísi og
Ömu Björk og svo Óskar Dag hans
Hauks. Ég veit hvað þú varst stoltur
af þeim öllum og fannst þau öll svo
falleg og skemmtileg. Það sem Söra
Bryndísi fannst nú gaman að koma til
þín á rakarastofuna. Hvort sem hún
kom í klippingu eða bara í heimsókn
þá fékk hún alltaf sleikjó sem hún var
auðvitað hæstánægð með enda var
bara talað um „afasleikjó". Þú ætlað-
ir að klippa hana Ömu Björk í fyrsta
skipti nú um jólin eins og þú gerðir við
Söra Bryndísi fyrstu jólin hennar en
þvf miður verða það nú ekki þfnar frá-
bæra rakarahendur sem gera það.
Mér finnst svo sorglegt að bama-
bömin þfn fái ekki að kynnast þér
betur elsku pabbi minn og að þú fáir
ekki að njóta þeirra. Ég mun halda
minningu þinni á lofti um alla framtíð
og veit ég að það mun Haukur líka
gera sem og aðrir í fjölskyldunni.
Elsku pabbi nú er komið að leiðar-
lokum hjá okkur í bili. Ég veit að litli
drengurinn minn hann Dagur kom
hlaupandi á móti þér þegar þú komst
upp til himna og hann er vafalaust
búinn að sýna þér allt sem hann er
búinn að læra þarna uppi. Ég bið þig
nú um að gæta hans vel fyrir mig þar
til við hittumst aftur og ég veit þú ger-
ir það. Það er gott að vita af þér við
hans hlið þó ég hefði auðvitað vfljað
hafa þig miklu lengur hjá mér. Þú
mátt segja honum hvað við Þór elsk-
inn hann mikið og að hann sé alltaf í
hjartaokkar.
Elsku pabbi ég sakna þín svo mfldð
og við öll. Megi góður guð vemda þig
og styrkja okkur öll í sorginni. Hvíldu
í friði.
Þín dóttir að eilífu,
María Björk.
Ekki átti ég von á því sitja hér um-
vafinn blómum á heimili mínu og rita
minningarorð um elskulegan tengda-
foður minn nærri því strax. Stórt
skarð er höggvið í okkar litlu fjöl-
skyldu. Óskar var hér hjá okkur í
kvöldmat kvöldið áður en hann fór til
útlanda í stutt frí sér til heilsubótar.
Ekki átti ég von á því að það væri
okkar síðasta samverastund í þessu
lífi. Ég er virkilega þakklátur fyrir þá
stund með okkur Maríu og litlu afa-
stelpunum, Söra Bryndísi og Ömu
Björk, sem sakna afa síns. Óskar
kenndi sér meins síðastliðið sumar og
náði sér ágætlega og missti þó ekki
nema rúma viku úr vinnu þrátt fyrir
að hann hefði átt að taka sér algera
hvíld. Dauðinn er kaldur og napur og
hefur hrifsað tfl sín mann á besta
aldri. Óskari kynntist ég veturinn
1987 þegar við María Björk, dóttir
hans og Bryndísar, fórum að slá okk-
ur upp. Þar kynntist ég manni sem
var í senn hlýr og skemmtilegur og
ástríkur fjölskyldufaðir á sinn hátt.
Golf og brids vora aðaláhugamál Ósk-
ars og áður fyrr átti snóker hug hans
allan. Óskar var rnikill keppnismaður
og náði góðum árangri í öllum þeim
greinum sem fyrr era taldar.
Margar ljúfar minningar rifjast
upp á svona stundum og flestar geymi
ég í hjarta mínu en nokkrum vfl ég
deila með öðram. Mér er sérstaklega
minnisstætt þegar mér var fyrst boð-
ið að eyða aðfangadagskvöldi í Efsta-
sundinu og þótti mér það fróðlegt í
meira lagi. Á borðum var annars veg-
ar hamborgarhryggur og hins vegar
ijúpur sem ég hafði aldrei bragðað.
Bryndís sá alfarið um hamborgar-
hrygginn en Óskar sá um allt er laut
að ijúpunum. Það var frábært að sjá
hversu mjög hann naut þess að elda
og borða rjúpur og sósuna sem var
sérstakt stolt hans á jólunum. Það er í
raun enn aðdáunarverðara fyrir þær
sakir að hann hafði þá unnið fram á
kvöld alla vikuna þar á undan og yfir-
leitt til ca. 16 á aðfangadag. Eftir
ijúpnaveisluna á aðfangadagskvöld
lagðist hann á sinn stað í sófann og
hreyfði sig varla það sem eftir lifði
kvölds. Ég mun aldrei gleyma því er
Óskar lét mig fylla diskinn minn af
rauðkáli, grænum baunum, waldorf-
salati og nóg af kartöflum ásamt
ýmsu sem kom í raun ijúpunum ekk-
ert við. Ég borðaði þetta kurteislega
og skiljanlega lítið af rjúpu eftir allt
meðlætið enda fannst þeim feðgum
Óskari og Hauki ekkert betra en að
borða ijúpu í hádeginu á jóladag og
þá var nú betra að nóg væri afgangs
frá kvöldinu áður. Óskar kunni vel að
meta kunnáttuleysi mitt í ijúpnamál-
unum og er fyrrgreind lýsing gott
dæmi um strákseðli hans og húmor.
Það var mikið gert grín að þessu og
hlógum við alltaf að þessu er jól og
rjúpur bar á góma.
Óskar stofnaði rakarastofu á Aust-
urströnd hér á Nesinu um það leyti
sem við María byijuðum að vera sam-
an og hef ég verið þar húsgangur á
rakarastofunni síðan. Fátt fannst mér
notalegra en að koma til tengdapabba
í klippingu enda kom ég öragglega
mun oftar en aðrir. Hann bauð mér
alltaf kaffibolla og við spjölluðum um
alla heima og geima og hann nostraði
við hárið á mér af snilld, gott ef ég ég
dottaði ekki stundum, þetta var svo
notalegt, enda í öraggum höndum hjá
virtum fagmanni. Oskar var gæddur
góðum húmor sem var mér að skapi.
Hann átti það tfl í miðri klippingu að
fara að hlæja og spyija mig í fram-
haldi af því hvort ég væri að fara á
meðal fólks og svo þóttist hann hafa
gert einhver hrikaleg mistök við hárið
á hnakkanum. Eftir hveija klippingu
sagði hann mér síðan að setja puttana
í þetta sjalfur. Þegar ég var í klipp-
ingu hjá Óskari fannst mér við eiga
okkar bestu stundir. Það verður tóm-
legt að fara á stofuna í klippingu þeg-
ar Óskars nýtur þar ekki lengur við.
Það verður aldrei eins.
Við sem eftir stöndum verðum að
læra að lifa lífinu án góðs ættingja og
vinar. Ég trúi því að tengdapabbi hitti
nú litla afastrákinn sinn, hann Dag,
sem ekki fékk líf árið 1997 og veit ég
að þar verða fagnaðarfundir.
Ég bið þess að algóður Guð styrki
okkur öll á þessum erfiðu tímum og
bið sérstaklega fyrir Kristjönu, Mar-
íu minni og afastelpunum, Hauki og
fjölskyldu og Bryndísi tengdamóður
minni.
Einnig bið ég þess að systkini Ósk-
ars og ijölskyldur og hún Kolla fái
styrk á sorgarstundu.
Guð blessi minningu góðs manns.
Þinn tengdasonur,
Þór Sigurgeirsson.
Elsku tengdapabbi.
Örlögum fær maður víst ekki ráðið.
Öll eigum við sjálfsagt okkar kerti á
himni og þitt var að lokum komið, eins
sárt og það er.
Það sitja eftir margar góðar minn-
ingar og ég er ævinlega þakklát fyrir
að hafa kynnst eins hjartgóðum og
yndislegum manni eins og þér. Þú
varst mér góður tengdafaðir og það
er sárt að hugsa til þess að litli nafni
þinn, sonur okkar Hauks, fái ekki að
kynnast af eigin raun ljúfinennsku
þinni og visku í framtíðinni. Það var
svo einlægt að setjast niður með þér
og spjalla um heima og geima og þess
á ég eftir að sakna mikið. Ég gleðst
þegar ég hugsa til þess að undanfama
mánuði fór Haukur í kvöldmat tfl þín
með litla prinsinn okkar þegar ég var
í skólanum. Þær stundir era og verða
gersemi í okkar huga. Það er gott að
vita að þú ferð með dýrmætar minn-
ingar á vit hins óþekkta og það er er
yndislegt að vita til þess að þú náðir
að kynnast öllum bamabömunum
þínum, sem komu í heiminn sum hver
fyrir ekki alls löngu.
Þú varst svo sannarlega vinur vina
þinna sem og bama og veit ég að
söknuður þeirra er mikill. Þú hefur í
þinni lífandi tíð kennt okkur margt
sem við getum kennt bamabömunum
þínum og lært sjálf af. Þegar ég
hugsa til þín þá hugsa ég um hógvær-
an og hjartagóðan mann sem vænti
aldrei of mikfls af neinum en fagnaðir
þó og hrósaðir þegar vel gekk. Þín
persónugerð var yndisleg, þú álasaðir
til dæmis aldrei neinum sem hafði
mistekist í lífinu eða stigið hliðarspor
og þú varst fyrstur manna að taka
upp hanskann fyrir litla manninn eða
þann sem átti bágt hveiju sinni.
Hauki syni þínum skal ég vera sú
stoð sem ég megna en ég veit líka að
það skarð sem nú hefur myndast
verður aldrei fyllt að nýju. Þið feðgar
þurftuð oft ekki að segja orð til að
skflja hvor annan og þú varst honum
ómetanlegur vinur og faðir. Ég talaði
oft um ykkur sem sálufélaga en það
tel ég að þið hafið verið. Þú varst sá
aðili sem hann treysti tfl að hafa með í
öllum ákvarðanatökum, sama hvort
þær voru mikilvægar eða ekki. Það
var oftar en ekki sem hann skrapp í
bfltúr til að hafa uppi á þér þar sem að
hann vantaði stuðning þinn og ráð-
gjöf. Nú gengur í garð erfiður tími og
þín verður mikið saknað um jólin við
að matreiða ijúpumar meðal annars.
Minning um yndislegan mann lifir í
hjarta mínu og ég vona að englamir á
himnum hlúi vel að þér og bamabami
þínu heitnu. Nú ert þú loksins hjá
honum, ásamt föður þínum og að lok-
um sjáumst við öll í himnaríki.
Hulda Bjamadóttir.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Faðir bamanna minna, Óskar Hauk-
ur Friðþjófsson, er látinn, allt of
snemma, aðeins 58 ára, en faðir hans
og afar hafa allir látíst í blóma lífsins.
Hann var af þekktri hárskerafjöl-
skyldu í Reykjavík, var sjálfur fjórði
rakarinn í beinan karllegg. Langafi
hans lést 70 ára, afi 60 ára og faðir 51
árs. Þegar við kynntumst sagði hann
mér að hann yrði trúlega fertugur,
með hliðsjón af skammlífi forfeðra
sinna, hann lifði þó 18 árum lengur,
sem ég og bömin getum verið þakklát
fyrir ásamt öðrum vinum og vanda-
mönnum. Mig langar tfl að þakka fyr-
ir allar góðu stundimar og að gefa
mér það sem er mér dýrmætast í dag,
bömin okkar tvö, Maríu Björk og
Hauk. Ég held að vandfundnir séu
slíkir gullmolar og litlu bamabömin
okkar yndisleg. Við áttum saman 35
ár og þegar fjölskyldualbúminu er
flett blasa við myndir af ungri, bros-
andi fjölskyldu og það era þær stund-
ir sem ég vil muna og þakka fyrir.
Þegar ég kyssti hann kveðjukossinn
var honum kalt, en það var honum oft
eftir 18 holur hvað þá 27! Guð blessi
minningu þína, kæri vinur. Ég sendi
bömum mínum, Kristjönu tengda-
móður minni og öðram ástvinum inni-
legar samúðarkveðjur.
Bryndís Svavarsdóttir.
Kveðja til Óskars
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
þig umveíji blessun og bænir,
égbiðaðþúsofirrótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þáauðnuaðhafaþighér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hittí þig ekki um hríð,
þín minning er (jós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(Þórunn Sig.)
Þín
Kolbrún.
Mjög var óvænt og ótímabært að
heyra um andlát Óskars vinar míns
Friðþjófssonar rakarameistara, þess
ljúfa manns og afbragðs góða fag-
manns.
Fyrir rétt tæpum hundrað áram
setti rangæskur maður úr Hvol-
hreppi, Ami Nikulásson, á fót rakara-
stofii í Reykjavík fyrstur Islendinga
og raddi þar með braut nýrri iðngrein
hérlendis. Þessi brauðryðjandi var
langafi Óskars Friðþjófssonar og hef-
ur ekki síðan orðið lát á arfgengri
hollustu við þetta starfssvið.
Sonur Áma var Óskar, sem tók við
rakarastofunni í Kirkjutorgi 4 af föð-
ur sínum og starfrækti um áratuga
skeið. Synir hans tveir, Haukur og
Friðþjófur, héldu merkinu uppi.
Haukur vann á stofunni í Kirkjutorgi
með föður sínum og svo einn að hon-
um látnum, en Friðþjófur stofnsetti
rakarastofu á Skólavörðustíg og síðar
í Efstasundi, en starfaði þó fyrst um
fáein ár á Húsavík, og einmitt þar var
Óskar yngri í heiminn borinn árið
1942. Hafa því sprottið upp fjórir iðn-
meistarar frá Áma Nikulássyni.
Handbragði þessara fjórmenninga
hef ég kynnst náið í meira en hálfa öld
og get með sannindum staðhæft að
allir vora þeir fyrsta flokks fagmenn
og þar að auki mannkostamenn.
Oskar Friðþjófsson leitaði sér ungur
viðbótarþekkingar í dömuklippingum
og greiðslu með námsdvöl í París og
sinnti lengi vel jöfnum höndum
báðum kynjum. Var hann alla tíð afar
vinsæll og munu margir viðskiptavina
hans í Efstasundi hafa fylgt honum
eftir alla leið vestur á Seltjamames,
þar sem hann rak stofu sína síðustu
13 árin, en þá var faðir hans látinn.
Þangað sótti ég tfl hans næstum jafn
lengi, eftir að Haukur föðurbróðir
hans féll frá. Ég kom þar síðast við
um miðjan nóvember og bjóst við að
njóta þjónustu hans, en mér var þá
tjáð að hann hefði skroppið á golfmót
í Costa Rica en kæmi eftir fáa daga.
Hann var svo á heimleið þaðan þegar
hann fékk hjartaáfall í Orlando,
Flórída, sem leiddi til dauða, en
hjartaveila mun hafa gert vart við sig
áður.