Morgunblaðið - 06.12.2000, Side 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 2000 49.
........... r
Síðasta aldarfjórðunginn var Ósk-
ar áhugasamur kylíingur og sótti
stundum golfmót út um lönd. Var það
honum kærkomin hressing utan dyra
frá stöðunni við rakarastólinn. Áður
hafði hann raunar sýnt fræknleik sem
billjarðspilari og bridsmaður. Hæfni
hans var því ótvíræð í meðförum fleiri
tækja heldur en hárklippunnar og
rakhnífsins.
Ég flyt bömum Óskars heitins og
systkinum innilegar samúðarkveðjur
svo og aldraðri móður hans, Kristjönu
Jósefsdóttur, ennfremur sambýlis-
konu hans. Söknuður þeirra er sár, og
með þeim sakna ótalmargir aðrir hins
ljúfa manns.
Baldur Pálmason.
Elsku Óskar vinur minn. Mig lang-
ar til að minnast þín með nokkrum fá-
tæklegum orðum.
Þegar ég kynntist þér á Ægi-
síðunni fyrir um fímm árum fann ég
strax hversu góð manneskja þú varst.
í hvert skipti sem þú komst inn í til-
veru okkar mömmu var eins og sólin
skini bara á okkur þijú og ég er viss
um að það sama gerðist hvar sem þú
varst. Allt var einhvem veginn betra
og skemmtilegra þegar þú áttir í hlut.
Núna þegar þú ert farinn kemur oft
upp í huga minn síðasta stundin sem
við tveir áttum saman einir. Það var
þegar við vorum úti á Nesvelli og þú
varst að kenna mér að slá og ekki
amalegur kennari því ekki var að sök-
um að spyrja, hver einasti bolti sveif
og þú sagðir að ég væri örugglega
meðfæddur golfleikari, en veistu, ég
held ekki, ég held að það hafi bara
verið kennslan. Svona var um allt sem
þú komst nálægt, það varð einhvem-
veginn betra og skemmtilegra.
Elsku Óskar, ég mun ætíð muna
eftir þér og reyna að lifa sem best ég
get til að þú getir alltaf verið stoltur af
mér og ég mun hugsa vel um mömmu.
Þú kenndir mér svo margt fleira held-
ur en bara golf, þú kenndir mér að
líða vel og láta öðmm h'ða vel og í því
varstu snillingur.
Elsku Óskar, mér þótti ólýsanlega
vænt um þig þótt einhvem veginn ég
kæmist aldrei til að segja það þá er ég
viss um að þú vissir það. Mig langar
til að tileinka þér Ijóð sem ég fann og
fannst passa vel við þig.
í dimmum skugga af löngu liðnum vetri,
mitt jóð til þín var árum saman grafið
svo ungur varstu er hvarfstu út á hafið
hugþúfur, glæstur, öllum drengjum betri.
Og þvívarð allt svo hþöttvið Helfregn þína,
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt þjarta harmi lostið
sem hugsar til þín aila daga sína.
En meðan árin þreyta þjörtu hinna
sem horfðu efdr þér í sárum trega
þá blómgast enn blómgast ævinlega
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðm.)
Takk fyrir að hafa breytt lífi mínu.
Þinn vinur,
Einar Björgvin.
Alltaf er erfitt að kveðja þá sem
manni þykir vænt um. Hann Óskar
eða Skari eins og við kölluðum hann
var einstakur maður, svo hlýr, Ijúfur
og góður. Og það er ótrúlegt að hann
skuh vera farinn, maður á besta aldri.
Það var alveg sama hvað leið langur
tími frá því maður sá hann síðast, allt-
af var hann svo hress og innilegur.
Foreldrar mínir kynntust honum og
Bryndísi á Kanaríeyjum árið 1975 og
þar bundust sterk og mikil vináttu-
bönd. Bemskuminningar hrannast
upp í huga mér, gamlárskvöldin, úti-
legumar og allar þær frábæru sam-
verustundir sem við fjölskyldurnar
áttum em ógleymanlegar. Það kemur
sjaldan fyrir að maður fletti fjöl-
skyldualbúmi án þess að sjá Skara,
Biddu, Maríu eða Hauk, allir hlæj-
andi og alltaf svo gaman. Megi minn-
ingin um yndislegan mann, pabba og
afa styrkja ykkur í sorginni.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku Bidda, María og Haukur, ég
sendi ykkur og fjölskyldum ykkar mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur sem og
öðmm aðstandendum og vinum.
Esther Þorsteinsdóttir.
Ahtaf er erfitt að kveðja einstakl-
inga sem tekist hefur að móta líf
manns á einhvem hátt. Vissulega
hafði mótun Óskars á sjálfum mér
fyrir löngu lokið og innst inni var mót-
unin þessi dæmigerða aðdáunarmót-
un sem við svo oft verðum fyrir á lífs-
leiðinni. Þessi aðdáun varð fyrst og
fremst til vegna þess að Óskar var í
tugi ára giftur systur minni, Biyndísi,
og eins og gengur og gerist tók maður
sér eldri og reyndari menn í nálægð
sinni sér til fyrirmyndar.
_ Aðdáunin átti líka rétt á sér, því
Óskar var einn af þessu mönnum sem
höfðu sterkan karakter, yfirburða
sjarma og hæfileika á ýmsum sviðum.
Það var líka svo gaman að skoða alla
bílana hans, því að á árunum 1965-
1980 fannst mér hann alltaf vera að
skipta um bfl. Hann var flottur þessi
sem kom í hátíðarborðanum með
slaufuna í Sigluvoginn, já, það gleym-
ist ekki. Óskar hafi svona ákveðinn
eiginleika í þessum bílasölumálum og
ég held að hann hafi haft gaman að
þessu. Þegar ég var kominn með bfl-
próf var auðvitað snarast með Óskari
á bflasölur út um bæinn m.a. til
frænda hans í Skeifunni og skoðað.
Ég fékk mér tyggjó til þess að vera
eins og hann, svo var áfram skoðað.
Ég settur upp í bfl, jú mér lýst ágæt-
lega á þennan. Nú já, ég skil, þetta er
sem sagt glatað. Óskar valdi betur en
ég pg þá fór hann að semja.
Ég orðinn þreyttur, búinn að
henda tyggjóinu, en Óskar í essinu
sínu og pældi í öllu að mér fannst. Já
þetta var reynsla, sem aldrei gleym-
ist.
Rakarinn Óskar var líka alltaf til
staðar. í stólnum þurfti enginn að ef-
ast um hæfileika hans, snilli og natni.
Það var gaman að láta hann klippa
sig, um svo margt að spjalla. Stund-
um um fótbolta, stundum um rekstur-
inn, um bfla og oftast um golfið. Hann
ráðlagði mér að fara ekki í golfið fyrr
en konan mín vildi fara með mér og
við það hef ég staðið. Það eru margir
búnir að biðja mig um að byija, boðn-
ir og búnir til að leiðbeina, en ég hef
staðið við þessa ráðleggingu hans og
ætla mér að gera það. Hann sagði það
að þrátt fyrir allar ánægjustundirnar
með félögunum á Nesinu, þá skipti
það einnig miklu máli að öll fjölskyld-
an tæki þátt. Já, maður hefði nú ekki
ætlað honum Óskari að hugsa þannig,
en ef maður rifjar upp þann tíma þeg-
ar Haukur sonur hans var á fullu með
honum að spila og keppa, þá var sífellt
talað um árangur Hauks þegar mað-
ur sat í stólnum, það var honum mik-
ils virði. Það voru sífellt gleðistundir
hjá honum í golfinu og golfklúbburinn
á Nesinu á örugglega eftir að sakna
hans sárt, enda maðurinn orðinn fast-
ur hluti að heildarmynd klúbbsins.
Hann var líka þekktur fyrir að ým-
islegt sem hann tók sér fyrir hendur
fangaði hug hans allan, eins og gjamt
er um keppnismenn. Ég man eftir
honum með kjuðann, spilaði sig til
meistara í snooker. Þá ætlaði ég að
fara æfa á billanum eins og Óskar, en
tókst aldrei að byija enda var ég ekki
nema fimm ára. Síðan var það bridge-
inn, spilað fram á nótt, sagnir út og
suður.
Alltaf gaman, allt að vinna. Þá ætl-
aði ég að fara að spila eins og Óskar,
en þótti leiðinlegt, hætti um leið og ég
byijaði. Svo fór ég með honum á
gamla Framvöllinn við Tónabíó, ég
sjö ára, rakarar að spila á móti pípur-
um. Við komum of seint, leikurinn
byijaður, hann byijaði út af. Vonlaust
fannst honum, en mér leið vel að hafa
hann inni í bflnum með mér. Svo fór
hann inn á, langbestur að mér fannst,
búningamir miklu flottari en hjá píp-
urunum, svo átti hann takkaskó. Þeir
töpuðu, mér leið vel, kók og nammi
eftir leikinn. Svo beið ég eftir næsta
leik á móti múrurum, ég mátti koma
með. Það var gaman að fá að vera
með, aldrei gleymist þetta.
Einu sinni þótti mér þó ekkert
gaman að láta Óskar klippa mig, þá
var ég smápjakkur. Hann var alltaf
að segja mér að sitja kyrr. Ég hljóp
bara út og fór hálfklipptur í skólann.
Óskar minnti mig oft á þessa hálf-
klippingu, um leið og hann sagði: „Þú
ert bara að verði ansi grár, taka meira
að aftan?“ Svo plataði hann mig til að
vera tilraunardýr, við mættir út í bæ
að kveldi, setti í mig permanent og
hárlit undir leiðsögn, ég með lit og
permanent í menntó, voða flottur,
Óskar ánægður, búin að læra þetta,
takk fyrir. Mér var það auðvitað
mikils virði að allan tímann sem ég
var í námi var ég, þessi mágur hans
sem var alltaf að grána, klipptur frítt.
Enda sagði hann: „Þú lofar bara að
koma eftir að þú ert búinn með skól-
ann og borgar þá helmingi meira.“
Þannig gekk það, reglulega tók
maður sig upp frá Hafnarfirði til að
fara í klippingu út á Seltjamames,
enda ágætt að hitta Óskar reglulega
til að vita hvort einhver Tigerinn
hefði verið að vinna. Já, það var gam-
an að láta Óskar klippa sig, í Efsta-
sundinu eða á Austurströndinni og ég
held áfram að grána.
Þá kom að því að hann hætti að
reykja, líklegast ein 10 ár síðan. Ég
miklu feitari en hann, hann alveg ör-
ugglega að hætta enda sagði hann að
hann yrði bara að fara að hætta, starf-
ið var í húfi. Ég fór að hlaupa, hann
fór að borða og skella í sig nikótín-
tyggjó. Ég grenntist, hann fitnaði. Þá
kom að því að ég fékk buxur og jakka-
fötin hans. Ég voða flottur í Háskól-
anum í fötunum hans, hann orðinn
feitur, ég orðinn grannur. Þá hætti ég
að hlaupa, hann byijaði aftur að
reykja. Hann grenntist, ég fitnaði.
Hann orðinn sami granni sjarmörinn,
ég alltof feitur. Fötin hanga inni í
skáp. Ég á eftir að sakna rakarans
míns, ég á eftir að sakna mágs míns.
Samúðarkveðjur sendum við,
Hrönn, Tinna, Ásgeir og Ólöf Rún,
frændsystkinum mínum, þeim Maríu
Björk og Hauki, bömum þeirra og
fjölskyldum. Þau hafa misst góðan
föður, afa og vin, sorg þeirra er mikil.
Við sendum einnig Bryndísi systur,
Kristjönu og Jörundi, Maríu tengda-
móður Óskars, systldnum hans og
öðrum ættingjum og vinum samúðar-
kveðjur og biðjum góðan Guð að
styrkja alla þá sem syrgja þennan
góða og fallega dreng. Með Óskari er
genginn einn sá vandaðasti og eftir-
minnilegasti maður sem ég hefi
kynnst.
Megi Guð vera með honum.
Gunnar Svavarsson.
Kveðja frá Nesklúbbnum
í dagkveðjum við félagar úr Nes-
klúbbnum góðan félaga og vin. Óskar
Friðþjófsson er genginn langt um
aldur fram. Fregnin um andlát hans
kom okkur á óvart en minnti okkur
jafnframt á það hve tilveran er óút-
reiknanleg.
Óskar var ákaflega traustur félagi
og bar mikla umhyggju fyrir golf-
klúbbnum sínum. Hann var alltaf
boðinn og búinn að taka að sér verk-
efni ef vera mætti að það yrði klúbbn-
um til framdráttar. Hann lagði líka
sitt af mörkum til að skapa það góða
andrúmsloft í okkar golfklúbbi, sem
við erum svo stolt af.
Óskar var einn af okkar lágfor-
gjafarkylfingum en einnig var hann
mjög fær bæði í bridge og snóker.
Hans verður tæplega minnst nema
tæpt sé á fasi hans og framgöngu en
mér er til efs að ég hafi nokkurn
tímann hitt mann sem var eins
kurteis og jákvæður og hann var.
Áhugi hans á golfi og öllu sem því við-
vék var ótakmarkaður og var hann
sér mjög meðvitandi um golfreglur og
yfirleitt allt sem snerti golfíþróttina.
Hann tók mikið þátt í mótum, enda
mikill keppnismaður og keppti oft í
sveitarkeppnum undir merkjum
Nesklúbbsins. Þá ferðaðist hann mik-
ið bæði innanlands og utan til golfiðk-
ana.
Óskars verður sárt saknað af okkur
félögunum og víst er að klúbburinn
okkar verður ekki samur og áður.
Ég vil fyrir hönd Nesklúbbsins og
félaga hans senda öllum aðstandend-
um hans innilegustu samúðarkveðjur.
Ég óska þeim styrks og friðar í sorg-
inni.
Jón Ásgeir Eyjólfsson,
formaður Nesklúbbsins.
Núieggégaugunaftur,
Ó, Guð, þiiui náðarkraftur
mínverivömínótt
Ævirztmigaðþértaka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Þýð. Sveinbjöm Egilsson.)
Það var sár endir, á annars mjög
góðri ferð til Costa Rica, sem við
sexmennimamir fórum í. Erfitt var
að fara heim og skflja Kollu eftir og
vita lítið sem ekki neitt um líðan þína.
En þetta er víst gangur lífsins og eng-
inn veit hver er næstur.
Náin kynni okkar vom ekki löng,
þó vissum við hver Skari Friðþjófs
var frá táningsaldri.
Þú varst góður drengur og hvers
manns hugljúfi.
Það verður tómlegt á hominu, þar
sem stórt skarð hefur verið hoggið.
Þetta er engin lofræða, við höfum
þetta bara fyrir okkur, en við vfljum
bara þakka þér íyrir góð kynni og
stundir, sem við áttum saman.
Far þú í friði, kæri vinur, og megi
góður guð styrkja Kollu, móður þína,
böm og fjölskyldu í þessari miklu
sorg.
Guð geymi þig.
Katla, Ásgeir og fjölskylda.
Ég kynntist Óskari Friðþjófssyni
fyrst íyrir u.þ.b. fjómm árum. Vin-
átta okkar efldist til muna sl. sumar
þegar ég tók upp aðaláhugamál Ósk-
ars, golfið. Á þessum tíma fannst mér
ég eignast náinn vin og varð ég
felmtri sleginn þegar fréttist af veik-
indum Óskars í útlöndum og andláti
hans í framhaldi af því.
Óskar var einn af þessum mönnum
sem manni líkaði vel við án alls fyrir-
vara. Óskar var alltaf eins þegar ég
hitti hann; skemmtilegur, hress og
gefandi. Manni leið þar af leiðandi vel
í návist hans. Ég minnist þess ekki að
hafa heyrt hann hallmæla nokkmm
manni, þvert á móti vora í hans aug-
um allir yndislegir, eins og hann sagði
svo oft.
Óskar var ekki með neitt hálfkák
þegar kom að áhugamálum sínum.
Hann stundaði þau af sflkum áhuga
að ekki dugði neitt minna en að kom-
ast í fremstu röð í því sem hann tók
sér fyrir hendur. Þetta átti við í snók-
er, brids og að sjálfsögðu golfinu.
Sögur heyrði ég af Oskari þegar hann
var að bæta sér upp stutt tímabil í
golfinu á íslandi. Þá var stutta spilið
æft í stofunni heima yfir vetrartí-
mann og skflst mér að eitt sinn hafi
ákafinn verið svo mikill að hann tók
„torfu“ úr golfteppinu.
Það var sérstaklega gaman að spila
golf með Óskari þennan alltof stutta
tíma sem mér öðlaðist sú ánægja, því
að það var aldrei nein lognmolla í
kringum hans spilamennsku. Hann
hrósaði mönnum ef þeir gerðu vel en
gerði að sama skapi góðlátlegt grín að
mönnum ef þeir spiluðu illa. Það var
alltaf „game“ hjá Óskari. Fyrir hring í
golfi var skipt í tvö lið og keppt til sig-
urs. Það var einn góðviðrisdag í nó-
vember sem ég spilaði slíkan hring í
liði með Óskari. Mig óraði ekki að sá
hringur yrði í síðasta skipti sem Ósk-
ar spflaði golf á Nesinu. Óskar var
alltaf boðinn og búinn til að veita nýg-
ræðingum eins og mér leiðsögn og bý
ég vonandi að því. Ég var mikið farinn
að hlakka til næsta vors og þess að
geta spilað með Óskari, en af því verð-
ur ekld.
Tilvfljun réði því að ég var að fara
til Orlando daginn eftir andlát Óskars
og er ég þakklátur fyrir að hafa feng-
ið að taka þar þátt í lítilli minningar-
athöfn, sem sr. Pálmi Matthíasson
leiddi. Það var mér mikils virði að
geta kvatt góðan vin.
Guð blessi minningu Óskars og
veiti Kolbrúnu og ættingjum hans
styrk.
Skúli Gunnar Sigfússon.
Ég ætlaði ekki að trúa því þegar ég
fékk þær fréttir að Óskar lægi þungt
haldinn á sjúkrahúsi úti í Orlando og
væri vart hugað líf. Mikið getur flfið
stundum verið ósanngjamt. Maður á
besta aldri er tekinn frá íjölskyldu og
vinum.
Fyrsta minningin um Óskar er
þegar ég lítil stelpa fékk að fara með
pabba mínum í klippingu, leiðin lá á
rakarastofuna tfl Óskars í Efstasund-
inu. Mér er mjög minnisstætt hvað
mér fannst hann grannur, myndar-
legur og unglegur. Eg gat setið þarna
grafkyrr og dáðst að honum munda
skærin og ekki má gleyma tyggjóinu.
Stundum fékk ég að setjast í stólinn,
þá setti hann þjöl yfir armana og lét
mig sitja á henni, mér leið eins og
prinsessu.
Nokkmm ámm seinna urðum við
María, dóttir hans, bestu vinkonur, ég
var mfldð á heimifl þeirra í Efsta-
sundinu. Óskar var oft ekki viðlátinn,
hans aðaláhugamál var golf og þá>
íþrótt stundaði hann stíft. Hann vann
til margra verðlauna í golfinu og ég
man hvað mér þótti verðlauna-
gripimir hans flottir, við María gát-
um stúderað þá tímunum saman.
Núna er Óskar kominn í annan heim,
ég er sannfærð um að lítil hönd hafi
tekið á móti honum og leiði hann um
allt. Þessi fltla hönd er fegin að sjá afa
sinn og hann mun passa hann og
kenna honum allt um þennan nýja
heim.
Elsku María, Haukur, Bryndís,
amma Kristjana, aðrir ættingjar og
vinir, ykkar missir er mikill, megr
minningin um Óskar styrkja ykkur í
sorginni.
Svava Björg.
Það vom sorgartíðindi sem bámst
okkur frá Orlando 26. nóvember að
góður vinur okkar og golffélagi Óskar
Friðþjófsson hefði látist á heimleið úr
vetrarfríi frá Costa Rica. Óskar var
einstakt prúðmenni, félagslyndur og
með framkomu sinni varð honum vel
tfl vina. Hann hafði ríka réttlætis-
kennd og vfldi öllum vel. Óskar var
mikill keppnismaður sem flkaði ekki
vel að tapa sem sýnir okkur að hann
náði langt í þeim greinum sem hann
lagði íyrir sig, bflliard, brids og golfi. -
Það var alltaf gaman að fá að spila
með honum í holli hvort sem maður
var með honum eða á móti. Alltaf var
hægt að leita tfl Óskars ef upp komu
vandamál varðandi golfreglur sem
hann hafði á hreinu. Þó kom fyrir að
hann hafði á röngu að standa en þá
svaraði hann iðulega: „Já, eins og ég
sagði.“ Skæri fóm vel í hendi rakar-
ans enda vom allir nesmenn vel
klipptir og til fyrirmyndar hvað það
snerti. Það var gott að eiga Óskar að
vini og við emm þakklátir fyrir þær
góðu skemmtilegu minningar sem
tengjast honum.
Með söknuði kveðjum við félaga
okkar og vin og vottum hans nánustu
öllum þeim sem nú eiga um sárt að
binda vegna fráfalls hans okkar
dýpstu samúð.
Þorbergur, Bjöm,
Gunnlaugur, Ámi, Einar,
Haraldur, Amgrímur, Sævar
og Jóhann.
Minningarkort
^Minningaröldur
Sjómannadagsins"
fást á Hrafnistuheimilunum
Sími:
585 9500/585 3000
ig jjj |M|Vt« . 1 n cb Guðmundur Jónsson U F. 14.11.1807 D. 21.3.1865 *
l
1 SÍMi HEU Ibl Qraníí | HELLUHRAUN14 220 HAFNARFIÖRÐUR : 565 2707 FAX: 565 2629 víASÍÐA: www.granit.is«