Morgunblaðið - 06.12.2000, Side 58

58 MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 2000
MORGUNBLADIÐ
Dýraglens
Grettir
Ljóska
/SOME SUR6E0NS 5AY THAT^
THEV'RE UJORKING HARPEK
^NOLl, BUT MAKING MUCH
LE55 MONEY..
Sumir skurðlæknar segjast vinna
meira núna, en bera minna úr býtum..
Já, í síðustu viku varð ég
að spila allar átján holumar
með æfingabolta!
*
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík # Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Leiðinda
kennaraverkföll!
Frá Guðríði Ringsted:
HVAÐ ER með þessa kennara og
ríkisstjórnina. Þetta verkfall er að
leggja líf margra nemenda í rúst og
þar með talið mitt.
Eg er 22 ára einstæð móðir. Ég er
búin að vera í skóla síðan ég man eft-
ir mér. Ég hef semsagt átt mjög
langa, erfiða og leiðinlega skóla-
göngu. En auðvitað voru góðar
stundir þarna inn á milli, því neita ég
ekki. En málið er að ég byrjaði í
Menntaskólanum á Akureyri árið
’94-’95, hress og kát og tilbúin að tak-
ast á við þetta. Árið 1995 skall verk-
fall á hjá framhaldsskólakennurum
og það stóð í sex vikur. Það dró mig
alveg niður og gerði mér lífið leitt.
Allur kraftur var runninn af mér og
lærdómsgleðin horfin. Þetta leiddi til
þess að þegar skólinn loksins byrjaði
aftur fékk ég, ásamt mörgum öðrum
nemendum, fljótt mikinn skólaleiða.
Það vita nú flest allir hvað það hættu
margir í skólanum út af því verkfalli
og fóru bara að vinna. Ég semsagt
hélt áfram, en ég fór að skrópa mikið
og nennti aldrei að læra heima. Mér
fannst bara leiðinlegt að standa í
þessu „skólarugli“. Allt endaði þetta
með því að eftir þrjú erfið ár í MA
ákvað ég að hætta í skólanum. Það
var þá út af skóialeiða og einnig
persónulegum ástæðum. Þar má
nefna að ég lenti í rútuslysi með
Norðurleið í Hrútafirði þar sem tveir
farþegar létust. Þetta hafði auðvitað
mikil áhrif á mína litlu sál. En ég á
góða foreldra sem hafa hvað eftir
annað hvatt mig til þess að halda
áfram í skóla, klára allavega stúdent-
inn.
Ég var blönk, fátækur námsmað-
ur og var búin að leigja dýrt á Akur-
eyri. Ég ákvað því að vera hjá
mömmu og pabba og stunda nám í
Fjölbrautaskóla Vesturlands á
Akranesi. Það byrjaði allt mjög vel.
Fersk ný byrjun, nýr skóli, nýir
kunningjar. Én alltaf var skólaleið-
inn viðloðandi. Það leiddi til þess að
ég skrópaði stundum og ég lærði lítið
heima. En alltaf hékk ég áfram í
skólanum. Þó svo að ég hafi verið
með slæma mætingu og nokkur föll.
Ég ætla að klára stúdentinn!
Síðan kom náttúran í leikinn. Ég
varð ófrísk á miðri önn. En ég lét það
ekki stoppa mig og ég hélt áfram,
enda átti ég líka svo rosalega lítið
eftir af náminu, það bara hreinlega
tók því ekki að hætta. Núna, þegar
barnið er orðið eins árs og ég er á
minni lokaönn og ætlaði að útskrifast
um jóhn og verðlauna mig glæsilega
með því að fara í útskriftarferð, þá
skellur á verkfall! Ég á aðeins 17 ein-
ingar eftir af 140. Ég er í sex fögum
og það þýðir að ég hef ekki tíma til að
vinna, bara einbeita mér að náminu
fyrst og fremst. Mamma og pabbi
veita mér frítt húsnæði og mat,
þannig að ég ætti að geta hfað þessa
önn af. En nei, þá kemur það versta
sem gat komið fyrir. Þetta er annað
kennaraverkfallið sem ég lendi í. Ég
sem er búin að mæta súpervel í vetur
og læra eins og brjálæðingur heima.
Hvað á ég að gera? Ég þarf að borga
dagmömmunni, en ég get ekki alltaf
treyst á foreldra mína og 13.000
króna meðlag á mánuði. Ekki get ég
hætt með strákinn hjá dagmömmu,
því þá missi ég eftirsótt pláss. Ef ég
fer að leita mér að vinnu, hvað á ég
þá að sækja um í langan tíma, ég
þarf nefnilega að finna vinnu eftir út-
skriftina líka og hvenær verður hún?
Og þessi útskriftarferð sem ég ætla
að fara í til Mexíkó. Við erum búin að
vinna hart í því að safna fyrir þessari
ferð, búin að borga staðfestingar-
gjaldið, búin að fá okkur Atlas-kort,
búin að fara í sprautu ... og fyrir utan
það að við erum búin að hlakka rosa-
lega til að fara í þessa ferð! En núna
er verið að hvetja okkur til þess að
hætta við þessa ferð því að allt í einu
gæti verið samið í verkfailinu, en
ekki vitað hvenær! Ég get bara sagt
eitt. Lífi mínu hefur verið hrært
saman í hrærigraut og ég veit hvorki
upp né niður. Persónulega finnst
mér að kennarar eigi að vera vel
launaðir. Þá myndu þeir hafa meiri
áhuga á starfinu, kenna miklu betur
og við næðum betri árangri. Svo
vaknið til lífsins (stjómendur) og
hjálpið okkur nemendum.
Takk fyrir að lesa.
GUÐRÍÐUR RINGSTED
Hamravík 12, Borgarnesi.
Tvöföldun
Reykj anesbrautar
Frá LútherS. Kristjánssyni:
ÉG GET ekki orða bundist.
Það var viðtal við Ama Johnsen í
fréttunum á Stöð 2, að kvöldi 1. des-
ember sl., varðandi tvöföldun á
Reykjanesbraut.
Þar sagði hann eitthvað á þá leið,
að það væri verið að vinna að þessu
máli, en það þyrfti að vanda hönnun-
ina og niðurstaðan á hans tali var sú,
að þessu verki yrði ekki endanlega
lokið fyrr en árið 2005. Þessi vega-
lengd er innan við 50 kíiómetrar. Á
að taka næstum hálfan áratug að
leggja hana? Bandaríkjamenn lögðu
veg frá Kalifomíu til Alaska á 6 mán-
uðum, það var árið 1942.
Við eigum frábæra verktaka hér
innanlands sem valda þessu verkefni
(hönnuninni líka) en spurningin er
um fjármagn. Er ekki mögulegt að
taka erlent lán í þessa framkvæmd?
Það hlýtur að vera hægt að borga
það niður í svipuðu hlutfalli og fyrir-
hugað er að leggja í brautina til 2005.
Það er orðið algjört neyðarástand í
umferðarmálum í og kringum Stór-
Reykjavíkursvæðið svo ekki verður
lengur við unað. Þeir sem stjórna
þessum málum af hálfu þess opin-
bera hafa lagt áherslu á fram-
kvæmdir á öðrum svæðum landsins.
Verði ekki breyting á þessari for-
gangsröðun er það næsta víst, að í
næstu kostningum munu þeir fá skýr
skilaboð um það hvar meginþorri at-
kvæða í landinu er búsettur.
LÚTHER S. KRISTJÁNSSON
Jöldugróf 2, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.