Morgunblaðið - 09.12.2000, Page 60

.60 LAUGARDAGUR 9. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Friðrik Jón Frið-
riksson var fædd-
ur á Sauðárkróki 00.
nóvember 1936.
Hann lést af slysför-
um 8. október síðast-
liðinn er bátur hans
Ingimundur Gamli
fórst í Húnaflóa. For-
eldrar hans voru
Málfreð Friðrik Frið-
riksson og Rósa Pét-
ursdóttir sem bæði
eru látin. Þau slitu
samvistir. Alsystkini
hans: Erna, búsett í
Ameríku; Ragna
Hrafnhildur, sem er látin og Hans
Birgir sem einnig er látin. Málfreð
Friðrik kvæntist Sesselju Hannes-
dóttur og eru börn þeirra: Har-
aldur, Ólöf, Hannes, Hans Birgir
og Árni Þór.
Friðrik ólst upp hjá föður sínum
og Sesselju frá sjö ára aldri.
Friðrik stundaði sjómennsku
alla sina tíð.
Hinn 24. desember 1959 kvænt-
„Ég sit héma pabbi og hugsa til
þín. Svo heitt að ég þrái þú komir til
mín.“ Þetta lag með Svanhildi sendi
ég þér oft í óskalög sjómanna þegar
ég var lítil og fannst textinn passa
svo vel við okkur.
Elsku pabbi minn, hversu heitt
sem ég þrái og vona að þú komir þá
segir kaldur raunveruleikinn mér
annað.
Þú sem hafðir siglt um heimsins
höf, nú síðast er þú dreifst þig ásamt
Halla til Ghana 1997 á bátnum þín-
um og heim aftur, þá var ég nú
hrædd um ykkur en þið komust
heim heilu og höldnu og mikil var
gleðin þegar við sáum ykkur sigla
hér inn fjörðinn.
Sjórinn heillaði þig alltaf og 10 ára
gutti varstu farinn að sækjast eftir
að komast á sjóinn og jafnvel fyrr.
Þú lentir oft í honum kröppum er
mér sagt en alltaf var fyrsta hugsun
þín að bjarga öðrum, þú komst alltaf
síðastur, eins var þessi örlagaríka
ferð, þú hugsaðir um að bjarga Halla
dóttursyni þínum sem alla tíð var
þér svo mikilvægur og kær enda
mikill afastrákur og hann alinn að
mestu upp hjá ykkur mömmu. Þið
voruð svo nánir alla tíð, þó voru hin
barnabömin þér ekki síður
gleðigjafar og kær.
Pabbi, þú varst oft óútreiknanleg-
- ur, stundum hugsaðir þú svo stíft að
erfitt var að ná sambandi við þig fyrr
en eftir ótal köll, eins gastu setið
með vasareikninn þinn og reiknað og
reiknað og ef ég innti þig eftir því
hvað þú værir að reikna svona mikið
brostirðu kíminn og sagðir: „a ekk-
ert sérstakt.“
Ég man eftir því þegar að ég var
11 ára gömul leyfðir þú mér að koma
með þér á Siglufjörð að sækja bátinn
þinn í slipp, Rósuna sem var 12
tonna bátur. Við lentum í hinu
versta veðri á heimleiðinni en ég var
alls óhrædd enda vissi ég að pabbi
mundi vernda mig enda gekk ferðin
vel heim en mamma hafði verið
ósköp hrædd um okkur. Oft leyfðir
ist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni
Magnúsínu Sæ-
mundsdóttir, f. 5
ágúst 1934. Þau eiga
þijár dætur: 1) Sig-
urbjörg, f. 1. júlí
1959, maki Skúli
Þórðarson, þeirra
dætur eru Fanney
og Júlía, fyrir átti
hún Harld Friðrik
Arason en hann ólst
upp hjá móðurafa
sínum og móður-
ömmu. 2) Rósa Fann-
ey, f. 13. janúar
1962, maki Guðmann Jóhannes-
son, þeirra börn eru Katrín Ósk,
Inga Rut og Sveinn. 3) Erna, f. 29.
febrúar 1964, maki Bjarki Har-
aldsson, þeirra sonur er Sigurvin
Dúi, fyrir átti hún Birgittu Maggý
Valsdóttur og Freydís Jónu Guð-
jónsdóttur.
Útför Friðriks fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
þú okkur Árborgu vinkonu að koma
með ykkur í dagróðra á rækjunni og
var það hin mesta skemmtun fyrir
okkur og aldrei vantaði Ómar um
borð enda varð hann strax heillaður
af sjómennskunni og má orða það
þannig að þú hafir verið lærifaðir
hans enda alla tíð fram á síðasta dag
gott samband á milli ykkar.
Pabbi, þið mamma reyndust mér
svo vel er ég missti Dúa aðeins 25
ára gömul og ekki kom annað til
greina en að ég byggi hjá ykkur til
að byrja með, með dætur mínar
tvær. Þú tókst utan um mig og
reyndir að hugga og sefa mesta
sársaukann á þessum tíma enda get
ég aldrei fullþakkað ykkur hversu
vel þið reyndust okkur.
Þú varst dulur maður og flíkaðir
ekki með tilfinningar þínar, kannski
varstu þess vegna oft svona þungt
hugsi, ég veit líka að þú þjáðist oft
innra með þér enda fékkstu að reyna
margt á þinni lífsleið, marga hræði-
lega atburði sem ekki ætla ég að
rekja hér enda hefðirðu ekki kært
þig um slíkt.
Elsku hjartans pabbi minn, ég
elskaði þig svo mikið þótt ekki hafi
ég kannski haft há orð um það. Þú
leiðbeindir mér og ef ég þurfti á áliti
að halda leitaði ég til þín. Reyndar
fóru okkar skoðanir kanski ekld allt-
af saman en þú áttir þá til að stríða
mér til að æsa mig svolítið upp en
allt í góðu, þú varst alltaf svolítill
stríðnispúki í þér.
Elsku mamma mín, missir þinn er
mestur þótt öll séum við í sárum en
hann var eiginmaður þinn, vinur og
félagi í meira en 40 ár. Ég bið góðan
guð að vaka yfir þér alla tíð og leyfa
okkur að fá að njóta þín sem lengst.
Elsku Halli minn, þú hefur upplifað
mikla lífreynslu með afa enda ykkar
samband mjög tengt. Ég bið þig,
drottinn, að vaka yfir okkur öllum og
styrkja okkur á þessum dimmu dög-
um, á endanum munum við verða að
læra að lifa með því að pabbi sé far-
inn þó að sátt verðum við aldrei.
Elsku hjartans pabbi minn, ég
kveð þig að sinni með þessum orðum
mínum:
Svartar nætur, dimmir dagar
ó pabbi ég sakna þín.
En ekkert get nú gert sem lagar
söknuð er ber ég til þín.
Litla stelpan þín verð ég ætíð
þófarinnsértmérfrá.
Minning þín liiír um alla eilífð
þú verður mér alltaf hjá.
Þín dóttir,
Ema.
Elsku pabbi minn.
Það er erfitt að koma öllu því í orð
sem um huga minn fer nú þegar ég
sest niður og skrifa þessar línur til
að minnast þín. Eins og alltaf er þá
gera slysin ekki boð á undan sér, það
fengum við að sannreyna hinn 8.
október sl. þegar skipið þitt fórst
hér úti á Húnaflóa um hábjartan dag
í góðu veðri og hafið tók þig líka frá
okkur og maður spyr aftur og aftur
af hverju en fær aldrei svar. Sagt er
um flóann okkar að hann skili aldrei
neinu sem hann tekur. En krafta-
verkið, það gerðist. Það skein ljós í
myrkrinu hinn 21. nóv. sl. þegar þeir
í áhöfn Hörpu-HU fundu þig, yfir
því gátum við þó glaðst í sorginni,
þótt sú gleði væri blönduð trega.
Minningabrotin birtast hvert af
öðru. Frá því ég man fyrst eftir mér
hefur þú verið hetjan mín, í mínum
augum kunnir þú svo mikið, vissir
alltaf allt og þú gast gert allt. Þegar
ég var lítil ætlaði ég alltaf að verða
vélstjóri því þá vildi ég verða sjó-
maður eins og þú því þú áttir að
verða skipstjórinn minn. Æskuárin
mín einkenndust af því að þú varst
alltaf mikið á sjó. Þegar það var kall-
að ræs á gluggann á morgnana þeg-
ar haldið var í róður og þegar þú
komst heim var ég aldrei lengi að
hlaupa í fangið á þér og sat í faðmi
þínum því þar var alltaf svo gott að
vera, svo hlýtt og notalegt. Eg var
mikil pabbastelpa og vildi helst alltaf
vera á bryggjunni og í bátnum þín-
um hjá þér þegar þú varst í landi.
Þegar þú fórst í siglingu var alltaf
svo erfitt að bíða eftir að þú kæmir
heim, það var svo margt spennandi
sem þú komst með og svo var það
iíka alltaf útlenskt! Það þurfti ýmis-
legt að athuga áður en þú fórst af
stað, t.d. að teikna upp á blað fæt-
urna á okkur systrunum svo þú gæt-
ir keypt á okkur skó. Eins er mér
svo minnisstætt þegar þú taldir mér
trú um að það væri svo hollt að
standa á haus fyrir framan kojuna
smástund á hverju kvöldi áður en ég
færi að sofa og það gerði ég sam-
viskusamlega í nokkur skipti og allt-
af glottir þú meira og meira, þangað
til ég fattaði að þú varst auðvitað
bara að grínast með mig, en svona
varst þú, alltaf var stutt í húmorinn.
Unglingsárin liðu og aldrei tókst þú
hlutunum með neinum látum, þú
varst bara ekki þannig. Þú sagðir
kannski ekki margt en stóðst fastur
á því sem þú sagðir. Þegar þú og
maðurinn minn kynntust urðuð þið
strax mjög góðir vinir og hélst sú
vinátta alla tíð, enda vita þeir best
sem áttu þig að vini að þú varst vin-
ur í raun, trúr og traustur. Þegar
börnin mín, Katrín, Inga Rut og
Sveinn, fæddust eitt af öðru sá ég
strax að þau áttu sér hetju og vin
sem þau litu mikið upp til og það var
hann Bíi afi. Þeim þótti nú ekki leið-
inlegt þegar þú komst í heimsókn
því oftar en ekki kom afi með eitt-
hvað óvænt meðferðis. Alltaf varstu
tilbúinn ef á þurfti að halda, hvað
sem það var, það var alltaf svo gott
að leita til þín. Það er svo skrýtið að
koma upp á Garðaveg núna og þú
ekki liggjandi í gráa sófanum að
horfa á sjónvarpið eða sitjandi við
eldhúsborðið að hræra í kaffinu þínu
og að fá þér vindil, og skrýtið að
finna vindlalyktina ekki koma á móti
sér, því einhvern veginn býst maður
alltaf við því.
Nú breytist svo margt, það er svo
margt sem minnir á þig og vekur
minningar og söknuð. Ég er þakklát
fyrir þann tíma sem Guð gaf okkur
saman og þau spor sem við gengum
saman á lífsins vegi. Ég á allar minn-
ingarnar um þig og þær munu alltaf
fylgja mér og veita mér gleði. Elsku
pabbi minn, nú er komið að kveðj-
ustund og hjarta mitt grætur, engin
orð fá því lýst hvað ég sakna þín
mikið. Nú ert þú kominn í annan
heim þar sem er alltaf birta og ylur,
ég veit að þú htur alltaf eftir okkur
þar til við hittumst á ný.
Ég bið göðan Guð að styrkja
mömmu og okkur öll í þessari miklu
sorg.
Hvíl þú í friði, minning þín lifir
með okkur alla tíð.
Þín dóttir,
Rósa Fanney.
Elsku pabbi og afi.
Minning um þig mun alltaf verða
Ijós í lífi okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guðþérnúfylgi
hans dýrðarhnoss þú hijóta skalt.
(V. Briem.)
Sigurbjörg og Haraldur
Friðrik.
Elsku afi, þú munt alltaf eiga stað
í hjarta okkar.
Vertu yfír og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginniyfirminni.
(Sig. Jónsson frá Presthó)um.)
Fanney og Júlia.
Elsku afi!
Ég sakna þín svo mikið og trúi því
varla að þú sért dáinn. Hjá mér rifj-
ast upp margar skemmtilegar minn-
ingar eins og oft þegar ég var í pöss-
un hjá ykkur ömmu og það var
fiskur í matinn sem ég vildi ekki
borða, þá gaf amma mér eitthvað
annað, eins og pulsu eða hamborg-
ara. Þá stríddir þú mér og spurðir
hvort mér þætti betra að borða
svona hunda- og kattamat, svo hlóg-
um við. Þú lagðir oft kapal, fyrst
horfði ég á en síðan kendir þú mér
kapalinn og var ég fljót að læra
hann. Ég mun aldrei gleyma þér,
elsku afi minn og allar minningarnar
um þig verða alltaf í huga mér. Góði
Guð, nú er afi kominn til þín en ég
bið þig að vaka vel yfir ömmu og
okkur öllum því við söknum afa svo
mikið.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri trega tárin stríð.
(V. Briem.)
Ég veit að þú og pabbi minn vakið
alltaf yfir mér og gætið mín vel.
Kveð þig með söknuði, afi minn.
Þín
Freydís Jóna.
Elsku Bíi afi.
Ég get ekki almennilega skilið að
þú sért dáinn og komir aldrei aftur.
Ég spyr mömmu á hvaða bát getur
afi verið núna þegar hans bátur er í
sjónum og margar spurningar koma
upp.
En elsku afi minn, nú ertu hjá
Guði, ég hef mynd af þér og horfi á
þig og finnst bara að þú lifnir við og
komir til mín.
En ég er bara fimm ára strákur
sem á eftir að skilja brottför þína
betur síðar meir.
Ég sakna þín, afi minn, og amma
ennþá meira.
Guð veri með ömmu alla tíð og sefi
mesta sársaukan. í hjarta hennar.
Ég ætla að hjálpa henni við það.
Elsku Bíi afi, Guð geymi þig og
vemdi.
Saknaðarkveðjur,
Sigurvin Dúi.
Elsku afi.
Það er svo skrýtið að þú sért far-
inn frá okkur og komir aldrei aftur.
t
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
BENEDIKT BJARNASON,
Hraunbæ 194,
lést á Landspítala Landakoti fimmtudaginn
7. desember.
Soffía Sigurgeirsdóttir,
Margrét Benediktsdóttir,
Jóhanna G. Benediktsdóttir, Prem Margoiese,
Álfhildur Benediktsdóttir, Ólafur Kristjánsson,
Guðbjörg Benediktsdóttir,
Vilborg Benediktsdóttir,
Hrefna Benediktsdóttir,
Sigurvin Jónsson,
Jóhann Kjartansson,
Lárus Guðjónsson,
Tom De Vries,
Þorvaldur Þorvaldsson,
Jóhanna Breiðdai,
barnabörn og barnabarnabörn.
FRIÐRIK JON
FRIÐRIKSSON
Mér finnst rosalega erfitt að
hugsa um að þú sért farinn og allt
það sem búið er að gerast. Allt gerð-
ist svo hratt og ég trúi varla að það
hafi gerst og að þetta hafi verið þú.
Meðan ég vissi ekki neitt nema að
báturinn þinn væri sokkinn og þú
týndur þá lifði ég alltaf í voninni um
að þú mundir finnast og þegar mér
var sagt að þú værir talinn af þá
trúði ég því varla að þetta gæti verið
satt. Mér finnst að þetta sé eins og
einn stór draumur og hugsa af-
hverju þú, afhverju ekki bara annar
afi.
En í dag finnst mér bara eins og
þú sért úti á sjó og komir heim þegar
þú er búinn að veiða, svo hugsa ég
alltaf um góðu kjötsúpuna hennar
ömmu sem við fengum svo oft þegar
þú komst í land.
Þegar ég hugsa til jólanna finst
mér varla að verði jól, enginn afi
verður þegar við förum í jólakaffið
til ömmu á aðfangadagskvöld. Og
svo koma áramótin og við alltaf vön
að sprengja upp rakettur með þér og
Halla i garðinum hjá ykkur, þú sást
alltaf um að koma með flottu neyðar-
blysin og rakettur úr bátnum þínum,
nú vantar þig elsku afi.
Oft þegar ég kom til ykkar ömmu
og þú varst í landi, varst þú svo oft
liggjandi á gamla gráa afa-sófanum,
sem afa-brakið er í, og með svarta og
hvíta teppið yfir þér, með alla afa-
púðana og sykursætt kaffi, horfandi
á sjónvarpið eða þú sast inni í eld-
húsi leggjandi kapal og með afa-
kaffið og teskeiðina.
Og þegar ég var yngri var ég að
hjálpa þér oft með kapalinn og var
stolt þegar ég gat eitthvað. Stundum
þegar ég kom heim til ömmu og gisti
hjá henni fékk ég að kúra í afa-holu
með sængina þína og koddann þinn
og var þá svona afa-lykt af rúmfót-
unum en ef þú varst heima svaf ég
bara í litla beddanum við hliðina á
þér.
Við mamma bjuggum hjá ykkur
ömmu þar til ég varð tveggja ára og
þá var nú oft gott að hafa afa og
ömmu til að kúra hjá. Eins þegar ég
var sex ára og Dúi pabbi dó vorum
við hjá ykkur í eitt ár. Ailtaf áttum
við athvarf hjá ykkur.
Ég á alveg rosalega góðar minn-
ingar um þig, elsku afi, þó þú hafir
verið mikið á sjó og ég hitti þig þá
sjaldnar.
í bljúgri bæn og þokk til þin,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Jæja, elsku afi minn, megi góður
Guð vera hjá þér og vernda þig
þarna uppi. Skilaðu kveðju til Dúa
pabba. Élsku amma, Halli og við öll,
megi guð gefa okkur styrk til að tak-
ast á við þessa hræðilegu lífsreynslu.
Þín
Birgitta Maggý.
Kæri afi minn!
Mig langar að minnast þín hér í
nokkrum orðum því nú ert þú dáinn,
farinn að eilífu og ég sakna þín svo
sárt. Ég vildi að ég gæti horft í aug-
un þín og sagt þér svo margt, það er
svo margt sem ég á eftir að upplifa
og það er svo sárt að vita til þess að
þú eigir ekki eftir að taka þátt í því.
Þegar mér var sagt frá þessu
hörmulega sjóslysi rifjuðust ósjálf-
rátt upp svo margar stundir sem eru
mér svo minnistæðar. Til dæmis
þegar við systurnar vorum litlar og
þegar þið amma komuð í heimsókn
varst þú afar iðinn við að lauma að
okkur nammi eða smá klinki sem þú
dróst upp úr vasanum, svo við vorum
fljótar að komast upp á lagið með að
vaða í jakkavasann þinn í hvert
skipti sem þú komst í leit að ein-
hverju spennandi. Ég minnist þess
einnig svo vel þegar þið pabbi voruð
á Rósunni og siglduð út úr höfninni á
leið á sjó þá stóðum við með tárin í
augunum og horfðum á eftir ykkur
en þið komuð auðvitað alltaf aftur.
Kæri afi, ég er svo stolt af því að
hafa fengið að vera litla afastelpan
þín. Það var nú stundum gert grín að
mér 16 ára stelpunni og svona lík afa
sínum í útliti, vinir mínir báðu mig
oft um að setja upp Bía-svipinn þvi
þeim fannst það svo fyndið. Þú ert
eins og Goð með þína djúpu rödd,
alltaf svo hress og til í djammið. Ég