Skírnir - 02.01.1848, Page 30

32
sakir þcss, ab skortur var mikill manna á milli í
Norvegi, eins og víba í NorSurálfunni. Er sagt, ab
svo mikib harbrjetti hafi verib í Norvegi, ab menn
hafi sumstabar haft næfra sjer til matar, t. a. m. á
þelamörk; þó er þess eigi getib, ab menn hafi fallib
fyrir hungurs sakir.
I Vesturheimi eru landgœbi mikil, og mikib
land óbyggt enn. I nokkur ár hafa allmargir farib
þangab úr Norburálfunni, þeir er eigi hafa verib vel
ánœgbir í átthögum sínum. Frá þjóbverjalandi hafa
margir farib þangab þessi árin; frá Danmörku og
Svíþjób mjög fáir, en frá Norvegi aptur fleiri. þetta
árib hafa Norbmenn farib þangab á þrem skipum; á
einu skipinu voru hundrab og sextíu manns; á hin-
um tveimur voru eitthvab um hundrab manns á
hvoru.
I sumar ferbabist sænskur mabur um byggbir
Norbmanna á vestanverbum norburhluta Vesturheims;
taldist honum svo til, ab þar væru tíu eba tólf þúsundir
manna, er ættabir voru úr Norvegi. þessi mabur
lætur hvorki vel nje illa yfir hag Norbmanna í Vest-
urheimi. Hann segir, ab þeir bjargist þar af hand-
aíla sínum, og láti dável vfir sjer, ef vel gengur,
en beri sig heldur illa, ef eitthvab bjátar á. Lakast
kunni þessi mabur vib óþrifasemi sumraþeirra; segir
hann, ab þeir hafi smjör og ost og mjólk og önnur
matvæli í opnum íláturn uppi á hyllum í þeim her-
bergjum, er þeir sofa í á næturnar og sitja í á dag-
inn; af þessu og öbru fleira, segir hann, kennir
mikils óþefs, þegar komib er inn í einhvern bœ,
og ímyndar hann sjer, ab slík ólyfjan muni eigi lítib
spilla lopti því, er heimamenn anda í sig vib hvern