Skírnir - 02.01.1848, Síða 70

72
um a& fara úr borginni og haldast vib utanbœjar;
hann var þá um stund utanborgar, en þegar hann
sá, ab batinn varb lítill, fór hann úr landi, og œtlabi
til Rómaborgar, til ab reyna, hvort sjer batna&i eigi
vi& þa&; en hann komst eigi lengra, en til bœjar
þess, er Genua heitir, í nor&urhluta Italíu. jtegar
hann var þar kominn, elnabi honum sóttin; lagbist
hann þá rúmfastur, og dó þar sextánda dag maí-
mána&ar. Lík hans var flutt til Marseille á Frakk-
landi, og þa&an aptur til Dýílinnar á írlandi; var líkií)
látib standa þar uppi nokkura stund, til þess aí>
þeir, semvildu, eaetu sjeb þab. Hann var greptrabur
fimmta dag ágústmánafear og fylgdi honum hálf önnur
milíón manna til grafar. Daníel Konáll var ma&ur
vel máli farinn og lipur í oríium; þótti öllum svo
allt, sern hann sagíii. Irlendingar báru svo mikla
virbingu fyrir honum, aí> þeir hlýddu honum eins
og hann væri konungur þeirra. Alþýba manna á
Irlandi er, eins og kunnugt er, mjög fátœk, og fyrir
þær sakir menntunarlítil; eru menn þar því mjög
gjarnir á rán og gripdeildir og aferar óspektir; en
aldrei var svo mikill mannfjöldi saman kominn á
einn stafe, afe neinar óspektir yrfeu, ef Daníel Konáll
var þar vife staddur, og er þafe vottur þess, hve mikils
þeir mátu hann. Hann leitafeist og vife og Ijet sjer
mjög annt um þafe, afe venja írlendinga á afe fara
afe mefe kyrrfe og spekt, og hætta gripdeildum; og
á hinn bóginn gjörfei hann sjer allt far um, afe venja
þá vife afe hugsa um sig sjálfir, í staö þess aö láta
afera sjá fyrir sjer, og þessi vifeleitni er þafe, sem
Konáll á hvafe mestar þakkir skildar fyrir af írlend-
ingum.