Skírnir - 01.01.1857, Side 32

31
FRÉTTIK.
Sv/þj(56.
þab, ab hún mundi oss kærust og eiginlegust, og verba eigintúnga
íslendinga um aldur og æfi, og því eign engra annara manna. —
Nú settist Krohg nibur, og rómubu allir, ab honum hefbi vel mælzt
og viturlega; þá stób upp Ploug, danskur malur og útgefandi
„Föfeurlandsins”; flutti hann langa tölu og merkilega, og talabi hann
mjög hrifinn af efninu. Ræta hans hneig öll afe því, a& |)a& væri
bæbi naubsynlegt og æskilegt, ab eitt stjórnarband samtengdi þessi
3 lönd: Svíaríki, Noreg og Danmörk, og ab einn yrbi konúngur
yfir þeim öllum; drakk hann síban einstjórnar minni Norbur-
landa. Allir luku munni í sundur og rómubu mál hans. Eptir
þetta snéru menn aptur til Stokkhólms, og tóku gestgjafar stúdenta
vib þeim. Einn dag efldi konúngur til stórveizlu á Drottníngar-
hólmi, og baub hann til sín öllum stúdentum og mörgum höfbíngj-
um; voru ])ar alls 900 manna meb konúngi á veizlu. Konúngur
var hinn kátasti og ljúfasti og veitti öllum ríkmannlega. Yfir borb-
um drakk hann minni Dana kónúngs, þab minni þakkabi Hauch,
háskólakennari í Kaupmannahöfn, en norrænn mabur ab ætt og
uppruna. þá drakk Ploug minni konúngs, og mælti fyrir því í
nafni allra gesta hans. Hann þakkabi konúngi meb mörgum fogr-
um orbum miidi hans og örlæti, og lauk hann svo ræbu sinni:
„Vér bibjum allsvaldanda Gub, ab hann geymi Ybar Hátign og Ybar
konúnglegu ætt til heilla og blessunar fyrir öll Norburlönd”. Kon-
úngur þakkabi minnib fógrum orbum. þá er tími var kominn til
heimferbar, hélt hver heim til sinna. Norbmenn komu vib í Kaup-
mannahöfn á heimleibinni, og þágu bob af konúngi. Svo hafa
Norbmönnum farizt orb, og þab ekki án orsaka, ab skemmtiferb
þeirra hafi verib á enda, þá er þeir komu til Kaupmannahafnar.
Ploug færbi Dana konúngi kæra kvebju Svía konúngs ab beibni hans,
sá hinn sami, er fám dögum ábur hafbi talab um sameiníngu
Norburlanda, um eitt ríki undir einum konúngi, og bebib Gub ab
geyma ættmenn Svia konúngs til þeirrar heillar og blessunar. —
Hér látum vér sagt af stúdentafór þessari, sem er eptirtektar verb í
mörgum greinum.
Nú er ab segja frá Svíum og atburbum þeim, er meb þeim
hafa gjörzt og markverbastir eru. þab má segja, ab þessi tvö síb-
ustu árin hafi orbib mikil umbreytíng á högum Svía og velmegun