Skírnir - 01.01.1857, Qupperneq 63

Ilolland.
FRÉTTIB.
65
þetta fært jarlinum, Hinreki konúngs brófiur; varb hann æfur vi&,
og mælti, afe stjórnin hefbi eigi farib öbru fram en því, sem bæbi
væri skynsamlegt og naubsynlegt; sagbi hann og, ab þíngib hefbi
látib villa sér sjónir og látib koma sér til ab lýsa yfir vantrausti á
abgjörbum konúngs, er aldrei hefbi og aldrei mundi svipta þegna
sína réttindum þeirra. þessa yfirlýsíng fékk hann forseta í hendur,
og bab hann færa hana þíngmönnum. þingmenn urbu forviba vib
bobskap jienna; sÖmdu þeir þá ávarp og seldu í hendur forseta til
ab færa þab stjórninni. í ávarpi þessu stób, ab rábaneyti konúngs
hefbi villt sjónír fyrir konúngi, meb því ab þab væri ekki svo, sem
þó hefbi stabib í yfirlýsíng jarlsins, ab þeir bæri nokkurt vantraust
til konúngs síns, eba vildu sýna honum mótþróa i nokkru, heldur
væri svar þeirra svo ab skilja, ab þeir hefbi ekkert traust á rába-
neyti hans, og þab væri allt annab en konúngur sjálfur. Bábaneytib
mótmælti ávarpi þessu, og kvabst mundi sitja í tigninni, jafnvel þótt
þing Luxemborgarmanna lýsti yfir vantrausti sínu. þess var þá
eigi lengi ab biba; þíngib lýsti yfir vantrausti sínu á rábgjöfunum,
meb 27 atkvæbum gegn 12; en um leib setti þíngib nefnd manna,
til ab segja álit sitt um, hverjar greinir í stjórnarskránni þyrfiti
breytíngar vib; var forseti þingsins forseti í nefndinni, og skyldi
hann meb rábi nefndarmanna koma sér saman vib stjórnina um
breytíngarnar. Rábgjafarnir bjuggu nú til auglýsíngu, og sögbu
þar í, ab þeir væri neyddir til ab halda fram uppástúngu sinni um
breytíngu á stjórnarskránni; þeir sögbu, ab vantraust þingsins á sér
væri ólögmætt bæbi ab inntaki og skipun, en ekki kvábust þeir
ætla ab slíta þinginu. Hinrekur jarl ferbabist um kríng í sveitun-
um, og prédikabi fyrir landslýbnum skobun rábgjafanna. 19. nóv-
ember tóku þingmenn aptur til ab halda fundi, en gátu þá eigi orbib
ásáttir um hvab gjöra skyldi. þá komu rábgjafar á þíng, og bábu
þíngmenn ganga til atkvæba um, hvort eigi skyldi upp taka frum-
varp þeirra; þíngmenn bábu um frest til morguns, en þab tjábi
eigi; var þá gengib til atkvæba, og urbu 25 meb rábgjöfunum en
24 á móti. En því varb atkvæbagreibslan rábgjöfunum í hag, og
því höfbu þíngmenn bebib um frestinn, ab nokkrir af mótstöbu-
mönnum rábgjafanna voru eigi á þíngi þann dag, er til atkvæba
var gengib. En nú er atkvæbi voru greidd, þá gengu 23 af þíngi
5