Skírnir - 01.01.1857, Qupperneq 85

Riíssland.
FRÉTTIR.
87
Englendíngar flytja þeim vopn og líklega penínga, því þeir vita,
hversu ágætur víggarþur Sérkessar eru fyrir löndum sínum í Austur-
heimi, og æskja þess, ab Eússar aldrei fái þröskuld þenna yfir stigib.
Frá
Ty r kj u m.
f>á er ófrifeurinn hófst mefe Rússum og Tyrkjum, kallafei Niku-
lás Tyrkja soldán vanalega ekki öferu nafni en „sjúka manninn”, líkt
og Olafur sænski kallafei nafna sinn í Noregi (ldigra manninn”.
Tyrkir hafa nú reyndar rekife af sér slífeurorfeife í orustum þeirra
vife Rússa; en þó má kalla, afe ríki Tyrkja sé sjúkt óg þurfi skjótrar
lækníngar' vife og annarar betri en þeirrar, er Rússar geta veitt og
mundu veita, ef leitafe væri þeirra ráfea og þeir mætti einir um
fjalla. Sjúkleiki sá, er vér mifeum til, býr í öllum stjórnarháttum
þeirra, landstjórn og lögum, í trúarbrögfeum og sifeum landsmanna.
í löndum Tyrkja í Norfeurálfu búa um 16 miljónir manna, og afe
sögn kunnugra manna mun næstum helmíngur þeirra játa trú Mú-
hamefes, eru og þeirrar trúar allir embættismenn og landshöffeíngjar,
og Múhamefestrú er landstrú. Allir Múhamefes trúendur halda fast
á trú sinni og eru mjög svo óvægnir og óeirnir vife alla þá, er játa
einhverja afera trú en sjálfir þeir. þafe þykja helztu annmarkar á land-
stjórn í Tyrkjalöndum, afe allir jarlar og sýslumenn greifea ákvefeife gjald
eptir sýslur sínar, en þeir heimta skattana af bændum, eins og
tífekafe er á landi voru; en sá er munurinn, afe í löndum Tyrkja eru
engin skattalög, og geta því sýslumenn þar sagt svo mikil gjöld á
hendur hverjum bónda, er þeir sjálfir vilja. OIl lög Tyrkja eru
næsta hörfe og ósamkvæm sifeum kristinna manna; þafe er og enn,
afe erindrekar útlendra þjófea hafa alla lögsögu yfir sínum mönnum
þar í landi, þeir mega og taka landsmenn í lög vife sig og undan
landslögum, geta þeir því dæmt mál manna eptir sínum lög-
um, og sleppt þeim sýknum saka, þótt þeir væri daufea sekir
eptir Tyrkja lögum. Af öllu þessu og mörgu öferu leifeir hina
mestu óreglu og óstjórn í landinu (sbr. og Skírni 1856, 94. bls.).
Englar og Frakkar vilja fúslega rétta soldáni hjálparhönd til
afe ráfea bót á vanheilindum hans og ríkisstjórnarinnar, og keppast