Skírnir - 01.01.1865, Side 3

England.
FRJKTTIR.
3
E n g 1 a n (I.
Efniságrip: Afskipti Breta af danska málinu; friíiarfundurinn í Lundúnum ;
atreií) gegn stjórninni í málstofunum og svör hennar, m. fl.
Um þingmál, fjárhag og flota. Bahmullaratvinna; Verkmanna-
brögt) (SíriAes). Frá Irum. Kaþólska; ný munkaregla. Frá
Indlandi; vihureign vií) Bhutans konung; byljavetur. FráEyja-
álfunni. Frá Kanada; rígur meí) Bretum og Vesturheims-
mönnum. Látnir menn.
(íþar er enginn kenndur, sem hann kemur ekki,” segja menn,
og má kalla, a8 þeir hafi hollræbi orStaksins sjer fyrir augum,
er halda fram og fylgja þeirri reglu vorra tíma, er kennd er vi8
íhlutunarleysiS (hlutleysi eSa hlutleysisregla — Non-Intervention).
En hún er sú, að allir útífrá sitji þar hjá, er ríkjum lendir saman
í styrjöld, eSa róstur hefjast innanlands, unz úr slítur eptir afli og
auSnu. Reglan er aS vísu eigi eldri en síSan leiS stríSiS á Italíu,
en hefir þótt vel gefast, j>eim einkanlega — sem von er — er
hafa haft hennar helzt not. Hennar nutu ítalir á Púli og í Ro-
magna, Rússar á Póllandi og nú fyrir skemmstu pjóSverjar í viS-
skiptunum viS Dani. Hennar njóta og allir, er fyrir friSinn firrast
mannamissi og fjárlát, en hvorttveggja er stríSunum samfara, og
viS hitt má eigi dyljast, aS hún kemur öllum siSuSum þjóSum aS
haldi, þar sem verzlan og viSskipti þeirra raskast aS sama hófi,
sem fleiri eSa voldugri ríki láta bendlast í ófriSinn. J>ó er von,
aS þeir líti öSrum augum á regluna, er hennar vegna verSa aS
gjalda mikiS afráS eSa sæta þungum og grimmilegum kostum.
J>eim þykir svo, sem hin voldugri ríki sýni í því mesta ódrengskap,
er þau leyfa hinum aflameiri aS leika þá hart og misþyrma
þeim, er lítiS eiga undir sjer, hvernig sem misklíSamálin eru vaxin
frá upphafi; þeir segja, aS stóreflisþjóSunum gangi eigi gott eitt
til, og þær myndi eigi svo friSarfúsar, ef um eigin hag væri
aS vjela. Til þessa mun mikiS haft, en hitt er mála sannast, aS
stórveldin hafa opt látiS sín svo viS getiS þjóSamál, aS þeir sem
liSþurfa voru ætluSust þar til fulltingis, er engar komu framlögur
fram, er á skyldi reyna. Vjer höfum sjeS í uppreistarmáli Póllend-
inga, hve affarasnauS og affaraill afskipti stórveldanna urSu fyrir
ena vesölu þjóS, og víst má hún nú æskja, aS þau hefSi aldri
1*