Skírnir - 01.01.1865, Qupperneq 14

14
FKJETTIK.
England.
heimtanda, aft svo aflarík t>jó8 veröi aldri minni skörungur í verki
en or8i, og vinni aldri til þeirrar frýju, er Bretar hafa mátt heyra
úr hverri krá, fyrir einarSarleysi þeirra í sumum áríSandi málum.
Yjer verSum og svo á a8 líta, a8 voldug þjó8 vinnur meira friSi
og framförum mannkynsins í þarfir, ef hún snýst hugrakklega gegn
gripdeildum og yíirgangi, en þá er hún vægir til fyrir ofbeldinu.
Yjer höldum, aö Bretar hafi dignaS of fljótt í pólska málinu, a8
þeir liafi talaS og ritaS fleira en þörfum gegndi í þrætumáli Dana
og þjóbverja — og miklu fleira en þeim sæmir, er hvervetna
vilja hlutlaust láta —, en a<5 þeir hafi vakiS ilian grun um fri8ar-
ástina, er þeir ur8u fyrstir til a3 hafna fri8arþingbo8i Napóleons
keisara (sjá Skírni 1864 bls. 30).
Af þingmálum Breta ur8u engi slík til lykta rædd, a8 oss
þyki nauSsýn a3 geta þeirra. Af málum, er eigi gengu fram, má
nefna uppástungu um takmörkun hrennivínssölu, um afnám dau8a-
hegningar og enn um endurbót þingskapanna. þessi en sí8ustu
nýmæli lúta a8 nýjum og óbundnari kosningarlögum og nýrri skipan
kjörþinganna. J>ó hjer sje brýn nau8sýn á, a8 breytt sje, þykir
Englendingum máli3 hi8 mesta varhygg8ar og álitamál, og eigi um
skör fram, því me8 nýjum kjörþingum mun byrja ný lögþingissaga
áEnglandi, er fjöldi kosninga hverfur frá smáþorpum til stórborg-
anna, og um lei8 frá lendum mönnum og stórbúendum til me8al-
stjettarinnar. Ríkistekjurnar ur8u á bor8 vi3 þa3 sem var í fyrra,
e8ur allt a8 70 ‘/2 mill. p. st., og útgjöldin minni a8 líku hófi og
þá var. A3 sama jöfnu8i sem Gladstone sjer tekjurnar vinnast
yfir þarfir fram, dregur hann úr álögunutn smámsaman, og er svo
til tali3, a8 Bretar hafi hleypt ni3ur sköttum um hjerumbil 9
kollvarpa stjórnarlögum, steypa stjórnendum af stóli og stofna hvervetna
til eymdar og aulbnar. En vjer höfum líka átt sigurvinningum ab hrósa,
vjer höfum líka látih erlendar þjótir lúta vorum ráhum. En þessar
sigurvinningar eru annars ehlis: fjármegin og dugnatur Breta hefir rutt
sjer til rúms i öllum álfum veraldar. Alstabar finna menn j>ar enska
menn, er auhi og atgerfi er varih þjóíiunum í þarfir og þeim til fram-
fara; þeir lata sjer eigi annt um, aí> yfirstiga ahra merin ehur umturna
lögum þeirra eí>a skipan, heldur um hitt, aí> brjóta liverskonar tálma,
er náttúran hafir búih framförum þjóíanna og þeirra samskiptum.”