Skírnir - 01.01.1865, Qupperneq 122

122
FRJETTIR.
Danmörk.
aS eins getiS nokkurra aðalgreina úr samningnnm. {>eim megin-
greinum var haldiS, er fyrr eru taldar. Til uppbóta fyrir ena
jótsku landskika fengu Danir nokkrar sóknir í landnorSurhorni
Sljesvíkur. Hertogadæmin skyldu taka vife 29 milljónum dala af
rikisskuldunum og afhenda í ríkissjóS Dana skuldabrjef til {eirrar
upphæíar á eins árs fresti eía fyrr, frá því er föst skipan væri
komin á þeirra (hertogad.) stjórnarhag. Síban skyldu þau greiða
á hveiju misseri þrjá ríkisdali af hverju hundraSi (aðalupphæS-
arinnar), tvo til leigna en einn til skuldalúkningar. Herteknum
kaupförum skyldi aptur skilaS af hvorumtveggju, en þau og farmar
þeirra bætt andvirSi í peningum, ef seld væri, aS því mefctöldu
er eigendur eía leigjendur hefði misst í viS tökuna. þó skyldi
hjer mega koma í mót a8 Dana hálfu þeir peningar, er runniS
hef&i í hersjóSi bandamanna á Jótlandi. 5. dag nóv. var ríkis-
ráSiS sett aS nýju til ályktaruppkvæða um friSarsamninginn og
síSan, ef játaS yrSi, til aS skipa um rikislögunum. Meiri hluti
nenfdarinnar (af (iþjó8arþinginu”) rjeSi tií aS samþykkja friSar-
gjörSina. C. Rimestad hafSi framsögu og kvazt verSa aS mæla
fram me8 samþykkinu, þó sjer hrysi hugur við svo sárum og
þungbærum kostum. Margir hefSi haldiS, a8 ráSaneytinu nýja
myndi takast betur en nokkrum öSrum a8 neyta allra krapta
þjóSarinnar til mótstöSu, en þaS hefSi þó þann af tekiS, aS veita
hermönnunum heimfararleyfi. ViS þaS mætti nú eigi dyljast, aS
þjóSinni væri biluS orkan og hugurinn til varnar. þeir mæltu enn
sem hvassast, Hammerich og Birkedal, og vændu þá bleySi, er
eigi þyrSi enn aS hefja handa. „SíSan er leiS óhappanóttina
(þ. e. þá er haldiS var á burt frá Danavirki),” sagSi hinn fyrr
nefndi, i(er sem töfrar hafi deyft tilfinningar þjóSarinnar. Vjer
höfum látiS taka sverSiS oss úr höndum, og nú er oss aS eins
veittur sex vikna frestur. Á þeim tíma ættim vjer þá aS búast aS
nýju til stríSs. En hvar eru þeir, er vilji ganga í broddi fylk-
ingar? þá mun aS vísu eigi vanta, en vjer verSum aS vekja og
örfa áhuga þjóSarinnar, og þaS myndi sízt bregöast, er þeir er
hjer sitja bæri öruggt hjarta og karlmannlegt”. Birkedal prestur
minntist þess, aS síSan á dögum Gorms hins gamla hefSi því
aldri veriS fariS á flot vi<5 Dani, aS þeir skyldi leggja slíkt