Skírnir - 01.01.1865, Side 123

Danmörk.
FRJETTIR.
123
dýrindi, sem Sljesvík væri, af vi8 sína aldaróvini. SniÖi þeir
þetta land frá ríkinu, myndi jþví fara sem blómi, er frá rótum
væri skoriö, þaÖ hjeldi litum og fegurÖ um stundar tíma, en föl-
naÖi síÖan. SíÖar mælti hann þetta: (íhvaö er nú oröiö af hug-
rekki og sóma danskra manna? er nú hvorugt til lengur? jú! en
þeim er nú skotiÖ í skugga viÖ tvo atburÖi. Sá var þeirra fyrri,
er Danavirki var uppgefiS, en hinn er ráðaneytið, sem nú er, tók
við stjórninni. Ef ráÖherrarnir mætti líta allt þaÖ illgresi, er síÖan
hefir þotiÖ upp 1 landinu, ef þeir gæti sjeÖ öll þau skrípi, föl og
ijörsnauÖ, er nú glotta aö óförum Danmerkur, myndi þeim sjálfum
veröa felmt viÖ. Sæi þeir þaÖ, yrÖi sig aÖ reka í furöu, ef þeir
legÖi eigi af sjer völdin. Konungurinn á nú aö fá ráÖaneyti, sem
treystir sóma Danmerkur og giptu, því þá mun landsfólkiö rísa
upp og taka vopn sín”. AÖ endingu kvazt hann mundu neikvæÖa
friöargjörÖinni af hug og hjarta, því hún væri dauöadómur Dan-
merkurríkis. A. Hage og C. V. Rimestad (af þjóöernisflokki)
töldu allar líkur til, aÖ þaö myndi koma fyrir ekki, þó menn
hafnaði friönum, því fólkið myndi nú seintækt til stórræöanna.
((Gætim vjer treyst öllu landsfólkinu, aö allir yrÖi ineð einum
huga”, sagÖi Rimestad, ((ættim vjer aö fara að ráöum Birkedals.
En þá ættim vjer að vera staÖráðnir aÖ berjast til þrautar, og
ljetta eigi vörninni fyrr en þessi borg væri skotin í grunna, vjer
ættim þá aö berjast sem íbúar Saragossu, en þar stóÖu prestarnir
fremstir á víghlöðunum og hlíttu eigi orðunum einum saman.”
Monrad talaÖi í gegn samþykki og var hans ræÖa hin snjallasta.
Honum þótti hvergi nærri í þann staÖ enn komiÖ, aÖ neinn þyrfti
aÖ örvænta um hugfelld umskipti; landiÖ eÖa þjóÖin væri þó eigi aÖ
þrotum komiÖ. Prússakonungur hefÖi eigi gefiÖ upp helming ríkis
síns viÖ Napóleon fyrsta, fyrr en Berlínarborg var á valdi Frakka.
((Menn kalla þaÖ ærs manns ráö aÖ berjast viÖ ofurefliÖ. En voru
þaÖ eigi óraráÖin sömu, er Grikkir risu upp gegn Tyrkjum, er
Svissar börÖust viÖ Austurríkismenn, er Hollendingar reistu randir
gegn Frökkum og Spánverjum eÖa nálega allri NorÖurálfu!” Hann
yrÖi aÖ bera aptur þau or'ó forsætisráÖherrans (Bluhme), aÖ nú
væri eigi annaÖ fyrir hendi, en gefa upp Sljesvík eÖa tapa öllu
aÖ öÖrum kosti. þetta gæti Bluhme eigi vitaÖ fyrir, utan hann