Skírnir - 01.01.1865, Qupperneq 125

Danmörk*
FRJETTIR.
125
kváSu stjómar völd enna (Ilátínufró8u” e8a „kjólklæddu” eigi hafa
svo vel gefizt, ab þeim færist um ab tala. Rjett fyrir jólin lögbu
rábherrarnir fram frumvarp til nýrra ríkislaga, og skyldu þau
kallast: (IEn endurbættu ríkislög frá 5. júní 1849”. Frumvarpinu
munaSi mest í því frá enum eldri lögum, ab kosningarnar til lands-
jjingsins urbu bundnar vi8 2000 dala árstekjur eSa skattaútsvar
til 200 dala. Konungur skyldi og kjósa til þess Jings tólf menn
til tólf ára setu. þing skyldi haldib annabhvort ár og fjárhags
lög á kveSin til tveggja ára. ((Bændavinir” köllubu hjer öfugt a8
farib og sögbu ríkisrábinu þab heimildarlaust, a8 ræ8a um þessi
mál. þeir vildu a8 ríkisrábib skyldi j)á lýsa sig frá öllu lög-
gjafarvaldi, er friíurinn var samþykktur; samríkislögin frá 1863
gæti eigi lifa'S sjálft ríkib. Yæri naubsýn á breytingum, ætti slík
mál a8 koma undir atkvæbi ríkisþingsins ('Rigsdagen), en nú færi
stjórnin heldur en ekki aptan a8 sibunum, er hún eigi ab eins ljet
þab þing sitja á hakanum, en hóf fyrst umræburnar í landsþings-
sal ríkisrábsins. Frumvarpib komst hjer fram breytt ab sumu, en
í (<fólksþinginu” var því hrundib af ((Bændavinum”. þeir höfbu þar
fram sína uppástúngu, ab konungurinn og ríkisþingib ætti ab
koma sjer saman um hreyting ríkislaganna, og ab því húnu, bæri
ríkisrábinu ab lýsa lögin 18. Nóv. 1863 úr gildi. J>á var frum-
varpib rætt enn einu sinni í bábum þingstofum, og síban kosin nefnd
til 15 úr hVorri, en Bændavinir vildu enn hvergi þoka, þó mikib
væri úr sumu dregib til ab mýkja þá. Frumvarpib fjell til fulls
og lykta 10. dag aprílmánabar, og var vib þab þinginu slitib.
Rábherrarnir kvábust sjálfir eigi vita, hvab nú myndi til rába tekib,
en þeir hjetu í öndverbu ab fara ab öllu sem heinast eptir fyrir-
mælum laganna, enda skortir nú eigi tilsögnina, er tvenn lögþingi
standa þeim á hlibar. — Skömmu ábur voru þau skipti orbin í
rábaneytinu, ab Helzen (dóms- og kirkjum. rábh.) hafbi orbib ab
víkja úr sæti, en Bræstrup konferensráb kominn í hans stab. J>ab
er sagt, ab Helzen upp á síbkastib hafi hundib lag sitt vib ((Bænda-
vini”, og hafi hinum rábherrunum líkab þab sem verst. þab var
ab vísu sagt um hann, ab hann ljeti sjer eigi allt fyrir brjósti
brenna, og nú mæla margir, ab hann hafi ætlab sjer ab temja
nokkub embættisflokkinn og ena lærbu stjórnfræbinga, áþekkt og