Skírnir - 01.01.1865, Blaðsíða 129

Sv/þj<Sð og Noregnr.
FRJETTIR.
129
hann þetta: I(af þessu er hægt aS sjá, hver vandi oss er á hendi,
aS leggja oss í ábyrgS fyrir þaS ríki, er þegar minnst varir kann
aS hvarfla af stöSvum eSa breyta svo málavöxtum, aS vjer hvorki
vitim af eða megim siSan samþykki til gjalda”. þetta lætur hann
mælt til sjálfs sendiherrans, en í öSru brjefi dagsettu sama daginn,
er upp skyldi lesiS fyrir Hall, eru ástæSur færSar fram fyrir því,
aS bezt myndi hlýSa aS fresta sambandssamningum aÖ svo stöddu.
YrSi ráSizt á Sljesvík að sunnan, væri allar líkur til aí fleiri skærist
1 leikinn og þaÖ þyrfti eigi aÖ vera komiö undir neinum einka-
málum, hvaÖ Svíar legÖi til, því þeir myndi allt a<3 einu veita
slíkt liö eptir efnum og afla, ((er Danir gæti búizt viÖ af þeim”.
HefÖi þjóÖverjar illt í hyggju, sem honum þætti þó minni líkindi
til, myndi samningurinn heldur ýfa þá en setja þá aptur, en hins
vegar mætti stjórn Svíakonungs eigi fastráÖa neitt um máliö, fyrr
en það hefÖi veriÖ lagt til álita á þingum bandaríkjanna. þar
sem í heimuglega brjefinu er næstum sagt meÖ berum oröum, aö
Svíar muni eigi leggja sig í neinn vanda fyrir svo búna sök, er í
hinu sem fimlegast sneitt fram hjá aÖ heita neinu ákveÖnu, enda
hefir sumum blaöamanna á NorÖurlöndum þótt Manderström fara
miÖlungi heillega eÖur einarÖlega í málíÖ. Af brjefi því, er getiö
er í Danmerkurþætti, mætti ætla, aÖ Manderström hafi þótzt stýra
af heljarleiÖ er hann ljet hjer staÖar nema, en ((flest orkar tvímælis
er gjört er”, og sumum Svía og NorÖmanna, er fyrr leizt sem
honum, þykir nú efi á, aÖ betur sje heima setiÖ en fariö. Yita
má, aÖ slíkir -eru eigi margir og þeir einir, er mest er um gefiÖ
einingarsamband allra NorÖurlanda, en þykir nú horfast verr til
en fyrr, aÖ fram komist.
Fyrir rúmlega 20 árum hófust fjelög Skandínafa á NorÖur-
löndum, en sá var tilgangur þeirra, aÖ vekja áhuga NorÖurlandabúa
um samneyti í sem flestum efnum og fullkomiÖ stjórnarsamband
til lykta. J>aÖ er aÖ vísu eigi skammt síöan, aÖ fjelögin leystust
í sundur, því kallaÖ var, aÖ þeirra þyrfti nú eigi viÖ, þar flestir
væri orÖnir eins hugar um máliÖ, en á stúdentafundum hafa menn
jafnan glætt og hresst Skandíuandann, sem stundum hefir verið vikið
á í þessu riti. J>ó mönnum á slíkum fundum hafi fariÖ sem optar ((er
ákaft vín menn drekka”, aö þeir hafa látiÖ, sem hverr myndi leggja
ð