Skírnir - 01.01.1871, Side 69

ÓFRIÐUKINN.
69
síSar um kveldiS laust fyrir miSaptan. J>ess þarf eigi aS geta,
aS öldungarnir gengu bjer af seinasta fundi sínum, og munu flestir
hafa þegar haft mest hugann á því, aS komast á burt og for8a
svo aubi sínum og munum, sem vi<5 mátti komast. Fám dögum
síðar heyrÖist J>aS af mörgum þeirra, og öSrum vildargæSingum
keisarans, a8 J>eir voru þá komnir til annara landa, Svisslands,
Belgíu eöa Englands. Um kveldiS (aS aflíSandi náttmálum) voru
J>eir af fulltrúunum, sem áðnr voru nefndir, á fundi hjá Schnei-
der, og hafSi Thiers tekiS aS sjer aS stýra þeim fundi. J>ákomu
J>eir J>angaS Jules Favre og Jules Simon, og hafSi hinn fyrrnefndi
orS fyrir þeim viS fulltrúana. BæSi horgarlýSurinn og liSiS hafSi
heilsaS hinni nýju stjórn meS miklu fagnaSarópi, og margar nefndir
úr borginni höfSu J>egar skundaS til ráShússins og heitiS henni
fylgi og fulltingi, en J>ó mátti finna J>aS á máli Jules Favres, aS
honum varS örSugt um framburS og skýrslu sína, er hann kynnti
íulltrúunuin J>aS er gerzt hafSi, og ljet þá vita, aS hinni nýju
stjórn væri einn vegur markaSur og aS hún vænti nú fylgis af
þeirra hálfu, J>ó aS þingmennsku Jieirra yrSi aS vera lokiS. Hann
hiaut nú og aS íinna til, aS hann og hans ráSanautar höfSu borizt
hjer J>au ráS fyrir, er J>eir höfSu sjálfir svo optlega lastaS sem
mest, aS óhelga landslögin og taka fram fyrir hendurnar á Jieim,
er höfSu löglegs umboSs aS gæta bæSi á þinginu og í stjórninni.
(íFyrir nauSsyn falla lög öll-’, segir danskur orSsháttur, og á J>ví
er enginn efi, aS þessum mönnum hefir Jiótt þaS eina úrræSiS
landinu til frelsis aS setja þjóSstjórn, og aS þeir munu hafa ætl-
aS, aS þjóSveldisnafniS mundi koma þjóSinni í iíkan jötunmóS og
1789 og gera hana óvinnandi. — Um kveldiS ljet stjórnin (nýja)
setja innsigli fyrir dyr beggja hallanna, þar er þingdeildirnar
höfSu átt íundi. Palikao greifi hafSist ekki annaS aS viS þessa
atburSi, en aS þrauka fram eptir kvöldinu í höll hermálastjórnar-
innar, þar til er sveit manna af borgaraliSinu kom meS þau boS
frá stjórninni, aS hann yrSi aS verSa á burtu. „Fyrir ofbeldinu
verS eg aS víkja”, sagSi hann, og fór viS þaS á burt.
Af því sem nú er sagt, má sjá, aS sá fattnst nú enginn, er
hefSi þor eSa þrek til aS ganga í berhögg viS lýSinn, eSa þá
er byltingunni rjeSu, og leggja sig í hættu fyrir keisaradæmiS, —