Skírnir - 01.01.1871, Blaðsíða 79

ÓFRIÐDRINN.
79
Vinoys allt í einn og a5 deildirnar af stofnhernum hafi kastaS
vopnnm sínum og runniS sem fætur toguSu til borgarinnar. A
flóttanum æptu þeir, aS þeir væru sviknir af fjelögum sínum og
hefSu fengiS skot af vopnum þeirra, en þaS kvaS hafa viljaS til
fyrir ógát fyrirliSanna, a8 sveitum af borgaraliSinu var skipaS
aS senda jþangaS sendingar, er sízt skyldi. Allt fyrir þaS fengu
þeir verstu skútyrSi af borgariýSnum fyrir þaS aS þeir hefSu
orSiS aS gjalti. Daginn á eptir náSi krónprins Prússa Versailles
(nokkuS fyrir vestan borgina) og tók sjer þar bústaS; var
París nú umkringd af ber þjóSverja á alla vega. — Á
Clamart sunnanverSu höfSu þeir hrakiS Frakka úr litlu
skotvirki og náS þar nokkrum fallbyssum. Daginn eptir kom
þar krónprinsinn og fylgiliSasveit hans aS sjá vegsummerkin
eptir bardagann og þaS er hjer hafSi áunnizt. MeSan þeir stóSu
viS skotgarSinn, reiS sprengikúla yfir höfuS þeim frá vígi því, er
Vanvres heitir, og sprakk í dalverpi nokkuS þaSan frá. „Mikil
er hamingja jarls þessa“, sagSi Ólafur Tryggvason á Orminum,
og svo munu margir haía kveSiS um prinsinn, enda hefSi hjer
komiS versta geigurskot í liS þjóSverja, ef kúlan heiSi fariS
nógu lágt og hitt í sveit hans.
Vilhjálmur konungr hafSi fylgt á eptir hernum og bafSi nú
herbúSir sínar eigi langt í austur frá París; hann hafSi bústaS í
hallargarBi Rothschilds, er Ferriére heitir, skammt frá Meanx.
Bismarck var þar, sem aS jöfnuSi, í fylgdarsveit konungs, og fleiri
ráSherrar hans. J>ann 16. sept. sendi Jules Favre Bismarck orS
um, aS hann vildi hafa tal af honum; en Bismarck svaraSi þá,
aS hann sæi ekki hvaS hjer gæti samizt, er J. Favre og ráSa-
nautar hans heíSu ekkert löglegt umboS af hendi þjóSarinnar.
Fyrir meSalgöngu enska seudiboSans ijet Bismarck þó þetta eptir
þrem dögum síSar. Jules Favre tjáSi þá fyrir honum erindi sitt,
og kvaS hina nýju stjórn eigi miSur þreyja friSinn, en þeir hefSu
fyrr þreyS frelsiS, er í henni sætu. Samt sem áSur mætti hún
eigi þeim kostum taka, er gerSu fiiSinn á skammvinnu vopnahlje.
Bismarck sagSi, aS þaS stæSi mjög fyrir, er stjórn Frakka væri
eigi lögmæt, og mundi vart langvinn sjálf, en brakin frá völdun-
um af borgarskrílnum, þegar minnst varSi. þ>ó aS Bismarck færi