Skírnir - 01.01.1871, Qupperneq 119

ÓFKIÐORINN.
119
svo gerSum friSarsáttmála. Við ályktageríina, er fyrst fór fram í
Bryssel, og sí5an, er máliS þótti dragast of lengi, í Frakkafurbu (6.
maí), var nokkuS breytt um þá eindaga, er tveir fyrstu millíar5arnir
skyldu vera greiddir, og beldur hert á, en þa5 kom á móti, a5
frá skyldu dregnar 325 mill. franka fyrir járnbrautirnar í austur-
hjeruSunum. Enn fremur var nokkru breytt um landamerkja-
línuna á tveim stöSum (vi8 Belfort og Thionville), e8a höf8
skipti. — Sú landeign er Frakkar ur8u a5 selja af höndum er
273 ferh. mílur meb íbúatölu nokkuS yfir 1,600,000. — ÁSur
en þjóbverjar fóru me8 meginhluta hers síns burt frá París bjeldu
80—40 þúsundir inn í borgina, en dvöldu eigi lengur en á annan
dag; þa5 var einskonar sigurhróssganga, og líkaði Parísarbúum
hið versta, þó vandræðum yrði af stýrt.
Hjer var þá loks styrjöldin á enda með þessum höfuðþjóðum
álfu vorrar, enda var meir en nóg að unnið. Menn telja, að
háðir hafi verið meir en 70 bardagar, þeir er með meira móti
voru, en minni viðureignir, svo hundruðum skipti. Vjer höfum
eigi sjeð neitt sennilegt um það að svo komnu, hversu margir
hafa fallið eða látizt hvorrar handar í stríðinu, eður um tölu
örkumlaðra manna; því þó þýzkt blað hafi nákvæmlega greint
frá manntjóni þjóðverja, og kalli talið eptir skýrslum, er því þó
vart trúandi, að það fari eigi langt fram úr 100,000, að öllu
samtöldu, eður að tala fallinna og látinna manna (með öðru móti)
hafi eigi orðið mikið um fram 20,000. Að manntjón Frakka
muni heldur hinna meira en minna, er helzt á að ætla. En
fjártjónið verður allt — eða því nær — Frakka megin, og þegar
allt verður talið og lagt við upphæðina, sem þýzkalandi skal
goldin, þá segja menn, að það muni láta allnærri, að stríðið
hafi kostað þá 30,000 franka á hverri mínútu frá
því að þeir sögðu það á hendur og til þess er vopnahljeð var
gert. Allir vita það að vísu, hvert auðsældaland Frakkland
er, en það er þó líkast, að öldum skipti, áður það biður
allar bætur tjóns síns, en hitt mjög ósýnt, að það nái aptur
þeira veg og virðingu í Norðurálfunni, er það lengi hefir þótt
hafa, meðan slíkt verður metið eptir herafla og herfrægð, eður