Skírnir - 01.01.1871, Síða 137

ÍTAl.ÍA.
137
vingjarnlegt, og beSiS bann í auSmjúkum atkvæ8um víkjast til
sátta og sarakomulags, og sagt, a8 áform sitt væri a8 koma lykt-
um á áhugamál allrar JjjóSarinriar, um leib og hann vildi veita
yfirbiskupi kirkjunnar og andlegu valdi hans trausta vörn og iáta
hann í fullu frelsi og meS óskerSum rjetti annast um Jparfir heil.
kirkju, og svo frv. Sem vita mátti, þá varb ekkert lát á páf-
anum eSa ráSaneyti lians, en kvaSst búinn aS jrola ofríki og
þjáningar — og ljet jró þá sannfæring sína í Ijósi, aS Yiktor kon-
ungur og ræningjar kirkjunnar mundu eigi sitja til langframa í
Rómaborg. Slíkt verSur aS vera bonum mikil kuggun í raunum
sínum, og þeim er mest hafa fylgt fram hinni nýju kenningu hans
(Jesúmenn), aS páfunum geti hvergi skjátlaS — því sjálfir verSa
þeir þó aS trúa því í fremsta iagi, er gert er aS sáluhjálpartrú
allra rjettkristinna manna. AS þessu var nú ekki fariS, en stjórn
konungs Ijet jiegna páfans — j)á er atkvæSarjett liöfSu — ganga
til atkvæSa (2. október) um sameiningu Róms vib konungsríkiS.
Páfinn bannaSi mönnum aS greiSa atkvæSi, en því hlýddu aS eins
klerkarnir. Af 167,681 atkvæSabærum mönnum (aS klerkunum meS
töldum) guldu jákvæSi 133,681 — gegn 1,507. J>ann dag, er
atkvæSagreizlan fór fram , var allt fólkiS í Rómaborg meÖ miklu
fagnabarbragSi, en klerkarnir gengu hnuggnir og hnipnir — þeir
sem þorSu aS vera á ferlum e?a á strætum úti — og páfinn í jrung-
um huga og ráSanautar hans í páfagarSinum (Vaticano). Svo er
til ætlazt, aS páfinn haldi eignarrjetti á þeim hluta borgarinnar,
er liggur hægra megin Tiberár og Citta Leonina er kallaSur.
þar er YatíkaniÖ, Pjeturskirkjan og fl. kjörhýsi Rómaborgar, og
þar eru yfirboSum munklífisflokkanna eSa „orSu“-meisturum og
ýmsum erindrekum viS hirS páfans ætlaSar vistir. KonungsríkiS
tekur aS sjer allar skuldir páfans, en lætur hann halda jseim
tekjum, sern hann befir haft, eSa leggur honum 3^ milljón franka
á hverju ári. YiS þaS roá hann og geta bjargazt. þó hann
kunni aS taka viS peningunum, þá hefir liann eigi enn gengiS aS
neinum kostum, og eptir atkvæSagreizluna tók hann enn til þeirra
vopnanna, er fyrr bafa bitiB betur en nú, og bannfærSi þá alla,
er ráSiS höfSu atförina eSa í henni höfSu átt nokkurn þátt. Um
þab kváSu ráðanautar hans hafa lengi ræSt, hvort lengur skyldi