Skírnir - 01.01.1871, Qupperneq 153

AUSTUKKÍKI.
153
breytingarnar á þýzkalandi færu nú aS þjóSlegri nauSsyn og
kröfum, og lagSi ríkt vi8 um vináttujþel manna til þýzkalands
bæSi í Austurríki og á Ungverjalandi, og um velvilja og hugSar-
óskir keisarans sjálfs, a8 hin nýja sambandsskipun yrSi Jví til
blessunar og beztu heilla. Sumir sögSu, aS þetta væri vottur um,
aS Beust hefSi frá öndverSu óskaS bræSrum sínum góSs gengis í
stríSinu, og aS hann hefSi jþví hlotiS aS mæla af því þeli, sem
allir þjóSverjar töluSu þá af í Austurríki, en hitt er þó óhætt
aS fullyrSa, aS þaS eru miklu fremur hagir og ástand Austur-
ríkis, er hafa stílaS honum orSin, en tilfinningarnar. HvaS sem
kansellera Jósefs lceisara hefSi þá búiS innanrifja, hefSi hann þó
orSiS aS haga á þá leiS orSunum, sem nú var komiS. Vera má,
aS hann hafi í byrjun stríSsins gert þaS fremur hermannaflokk-
inum og hirSflokki keisarans (er bágast á meS aS gleyma Sa-
dowa, aS því sagt er) til hugnunar aS taka til liSsafnaSar og láta
heldur vígmannlega, en hins vegna, aS honum hafi veriS alvara,
aS hlutast til viSskiptanna — en hitt hefir hann þó ekki viljaS
þá, aS Prússar kæmu öllum þýzkum ríkjum í ein sambandslög.
Til jþess tíma hafSi hann, engu síSur en Frakkar, stuSt aS sam-
handi suSurríkjanna á þýzkalandi, eSur tvídeild þýzkalands. En
nú varS aS láta vel yfir því, er eigi mátti viS gera — og meS
þessu móti gat hann líka gert þjóSverjum í Austurríki nokkuS
til hæfis og hugnunar, en þingflokkur þeirra og blöS veitti um
þær mundir ráSaneyti keisarans miklar ádeilur fyrir tillátsemi og
miSlunarleit viS hina þjóSflokkana í Austurríki. Sem flokkum
hagar í Austurríki, verSur Beust aS hafa jafnan augun á bæSi
borS og sigla tíSum milli skers og báru. En hvaS tiltektir snertir
um utanríkismál eSa málafylgi erlendis, er hann bundinn í báSa
skó, aS svo komnu, og hugsar því eigi til meira en aka seglum
svo eptir vindi, sem Austurríki megi bezt gegna1. Menn ætla
') „Enginn gerir svo öllum líki” — og nú var Beust það vandaminnst
að gera ekki neitt eða láta sem minnst til sín taka. Ungverjar (Madj-
arar) voru i huganum helst Frökkum sinnandi, en veita þeim vildu
þeir ekki og freista svo Austurríkis á ný að hlutast til málanna á
Jrýzkalandi og sækja til ens gamla öndvegis. Ættu þeir að taka til
vopnanna, skyldi þeim beitt móti Rússlandi, ef þaðan bryddi á of-