Skírnir - 01.01.1871, Síða 154

154
AUSTURKÍKI.
honum t>aí nú helzt í hug, a® binda gott vinfengi viS þýzkaland
eSa Prússa, og hitt eigi fjærri skapi, ef takast mætti, aS komast
í milli þeirra og Rússa.
Stjórn Jósefs keisara hefir staSiS í sama stimahraki sem fyrr,
aS koma löndunum í vesturdeild ríkisins í skaplega skipun eSa
þingsamneyti og þjóSflokkunum til sátta og samkomulags sín á
milli. Á fyrri tímum þótti þaS opt gott hragS aS æsa einn þjóS-
flokkinn mót öSrum, en nú þykja keisaranum þeir sjer hollastir
í ráSaneytinu, er hezt kunna aS ganga í milli og miSla málum.
Potocki greifi (frá Galizíu) varS ekki heppnari í tilraunum sínum
en aSrir. Landaþingin kusu á ný til ríkisþings í ágústmánuSi
og fór allt aS sömu leiS í Böhmen sem fyrr, aS Czekar báru
hærra hlut viS kosningar, en vildu eigi fara á þingiS („ríkis-
ráSiS“) í Yínarborg. þann 17.september setti keisarinn hiS nýja
ríkisþing, og hlaut enn aS minnast þess meS hálfmæSulegum orS-
um, aS hinir czeknesku þegnar sínir hefSi eigi viljaS enn víkjast
til samþykkis. En nú voru þaS þjóSverjar, er vildu auka enn
meir raunir ráSaneytisins. þeir höfSu fengiS alla yfirburSi viS
kosningarnar, því bæSi komu þeirra menn frá Böhmen, enda (sem
getiS var i fyrra) nutu þeir þess enn viS, aS kosningarlögin eru
þeim í mestan hag húin í öndverSu. þeir tóku og þegar aS gera
mesta storm aS ráSaneytinu og kváSu þaS hafa bæSi stjórnar-
lögin og velfarnan Austurríþis í hættu, er þaS bograSist svo fyrir
Czekum og öSrum slafneskum þjóSflokkum, en vildi gera þá (þjóS-
verja) aS hornrekum keisaradæmisins, er ættu aS vera þess önd-
vegishöldar sökum þjóSmenningar og allra hurSa. YiS þetta var
og komiS í ávarpinu til keisarans, og ráSaneytiS var nú lengi
sem í lausu lopti uijz keisaranum tókst aS finna nýja menn til
ríkisráftum. Pólverjum í Galizíu var nokkuð ámóta farið — þeim
þykir ekki annað strið sig neinu varða, en það er háð yrði við Rúss-
ann. Czekar og Slóvenar unnu að visu Frökkum sigurs — eða þó
heldur: þjóðverjum verstu ófara, en mundu þó hafa snúið sjer í gagn-
stæða átt, ef Rússar hefðu komist í leikinn með þjóðverjum. Að
þjóðverjar hefðu allan hugann á gengi bræðra sinna, rná nærri geta,
enda urðu sigurvinningarnar eigi minni fagnaðartiðindi i Vínarborg eri
i Berlinni og öðrum borgum þýzkalands.