Skírnir - 01.04.1905, Blaðsíða 2

98
Dettifoss.
Öll gljúfrahöfin hljóraa af gulli snauð
um hjeruð landsins undir sólarblossa
og færa hæðum hærri, dýrri auð
og hreinni fórn en nokkur mannshönd bauð,
er byg'gði turna og' reisti kirkjukrossa.
Hver feiknaöfl um auðnarlöndin stór,
sem öllum drekkir hafsins dauði sjór.
En framtíð á vor þjóð — með þessa fossa,
með þessi rönnnu tröll í samhljóms kór.
Einn dag rís foldin gulls og gróðrarsnauð
til gæfu nýrrar undir sólarblossa —
og færir himni hærri, dýrri auð
og hækkar sína vegsemd lífs og dauð
með nýja turna, háa kirkjukrossa.--------
Heill vatnsins jötunn, frjáls með breiðan barm.
Þjer bindur íssins hel ei fót nje arm;
þín rödd er sótt í afgrunn iðurótsins,
en uppheims loginn brennur þjer um hvarm.
Þú gætir unnið dauðans böli bót,
stráð blómaskrauti vflr rústir grjótsins,
steypt mynd þess aptur upp í lífsins mót
með afli því frá landsins hjartarót
sem kviksett er í klettalegstað fljótsins.
Hve mætti bæta lands og lýðs vors kjör
að leggja á bogastreng þinn kraptsins ör —
að nota máttinn rjett í hrapsins hæðum
svo hafln yrði í veldi fallsins skör.
— Og frjómögn lopts má draga að blómi og björk,
já, búning hitans sníða úr jökuls klæðum.
Hjer mætti leiða líf úr dauðans örk
og ljósið tendra í húmsins eyðimörk
við hjartaslög þíns afls í segulæðum. —