Skírnir - 01.04.1905, Blaðsíða 88

184
Útlendar fréttir.
það eru eyjar tvær milli Kjúsjú og Kóreu. Brá Togó strax við
og hélt með allan flota sinn móti Rússum. Þegar flotarnir mætt-
ust voru Rússar n/komnir út úr sundinu og sló þa strax í bar-
daga. Floti Rússa var í þrem deildum; stýrði Rosjdestvenski,
yfirforingi alls flotans, einni, Folkersham annari og Niebogatoff
hinniþriðju. Togó sendi þegar i byrjun orustunnar tundurbáta mitt
inn í flota Rússa og höfðu þeir gert þar mikið tjón. Lauk orust-
unni svo, að Japanir fengu þarna svo glæsilegan sigur, að annar
eins hefur aldrei unnist í sjóorustu, því þessi er hin langstærsta, er
nokkru sinni hefir háð veriö. Rússar mistu þarna 22 herskip, er
ýmist voru skotin í kaf, eða tekin af Japönum. Aðeins eitt af
skipum þeirra komst undan til Vladnvostock, nokkur leituðu hafna
í Kína og létu þar afvopnast, önnur leituðu illa til reika til Jap-
ansstranda og var mönuunum bjargað þar í land. En alla þrjá
yfirforingja rússnesku flotadeildanna handtóku Japanir, Rosjdest-
venski, aðalforingjann, mjög sáran, og fjölda óbreyttra hermanna
tóku þeir höndum, en talið er að fallið hafi af Rússum um 8000.
Tjón Japana var tiltölulega mjög lítið. Hafa þeir, eftir síðustu
fregnum, aðeins mist 3 smáskip.
Það ftygur nú fyrir, að friðarsamningar séu í vændum og er
það Roosewelt Bandaríkjaforseti er friðarorðin ber á milli. En
enginn ákveðin tilboð eru enn fram komin í þessa átt. Sagt er
og, að Rússastjórn heiti nú gagngerðum umbótum á stjórnarfarinu
heima fyrir, en engin ákveðin tilboð eru þó opinberlega frá henni
komin um það mál enn.
N o r e g u r. Til viðbótar því sem hér að framan segir um
konsúlamálið norska, skal þess getið, að fullséð er nú að ekkert
verður úr hernaði og blóðsúthellingum út úr því máli, sem betur fer.
Stórþingið samþykti lagáfrumvarp, er ákvað, að Noregur
skyldi fá sérstaka konsúla, en Oskar konungur neitaði því staðfest-
ingai. Sagði þá alt ráðaneytið norska af sér, en konungur neitaði
einnig að taka það til greina; hefði og engan norskan mann getað
fetigið til þess að taka að sér ráðgjafaembætti meðati svo stóðu
sakir. Ráðaneytið sneri sér þá til Stórþingsins og afsalaði sér
völdunum i þess hendur. Var þá engin lögleg stjórn lengur til í
landinu. 7. júní samþykti þingið svo hljóðandi ályktun í einu
hljóði: