Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.01.1908, Blaðsíða 4

Skírnir - 01.01.1908, Blaðsíða 4
4 A vegamótum. fallegt kvöld. Síra Sveinn skildi það — og honum þótti vænt uin það — að þetta var nokkurs konar bragarbót. Hún valdi það umræðuefnið, sem þau gat ekki með nokk- uru móti greint á um. Ekki gat heldur neinn ágreiningur um það orðið, að svipurinn var allur annar á kauptúninu, þegar tíðin var stirð. Þá gat sjórinn orðið hryllilega úíinn og geðvonzku- legur. I rigningum varð kauptúnið að einu kviksyndi. Og þá urðu hraunstrókarnir svo dapurlegir, sem þeir hefðu aldrei verið tröll og aldrei getað neitt. Og í snjó- um skefidi svo að húsunum, að illkleift var að komast út úr þeim; enda mokuðu fæstir frá. Og uppi í hrauninu fyiti snjórinn hvern bolia og hverja gjótu. Snjóbreiðan varð svo þykk, að hraunstrókunum lá við að kafna. Alt varð að sléttri eyðimörk, þangað til vindurinn hafði fiutt snjóinn til og lamið hann saman, eða blota hafði gert og frost hlaupið í krapið. Það þótti sira Sveini mikil furða, hvað vel konan hans kunni illviðrunum, þegar honum sjálfum fundust þau óþolandi. — Illviðrin eru eina heilbrigðisstjórnin, sem við eig- um, sagði hún. Væri þau ekki, köfnuðum við hér í kúa- mykju og fiskslori og öffu iffu. Afdrei var veðrið svo ift, að hún vifdi ekki út í það, ef hún átti þess nokkurn kost — hvað snörpum skúrum sem hafgolan helti yfir kauptúnið — hvað mikil fann- fergja sem var á leiðinni norðan af jöklunum. — En það er ekki hundi út sigandi, góða mín, sagði maðurinn hennar. — Eg er ekki heldur hundur. Og eg ætfa ekki held- nr að fáta siga mér neitt. Og eg er engin kararmann- eskja. Og eg ætla ekki að verða það, fyr en eg get ekki hjá því komist. Hann horfði á eftir henni út úr dyrunum. . . . 0g hugurinn var fullur af aðdáun og ást og þrá og ótta. . . .
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.