Skírnir - 01.01.1908, Page 18

18
Á vegamótum.
Þá ætlaði hann ab rétta sig upp.
En hún tók báðum liöndum um háls honum.
Eftir drykklanga stund átti hann brýnt erindi á ann-
að heimili. Hún sat eftir og horfði á eftir honum út um
vesturglugga skrifstofunnar.
Kvöldsólin skein þá gegnum skýrönd og varpaði rauð-
um töfraljóma yfir strókana vestur í hrauninu.
Og sóiin skein inn í sál konunnar. Og hún sá nýtt
útsýni lúkast upp. Hún þóttist skilja, að kærleiksþráin
og sannleiksástin hljóta að geta átt samleið.
Og hún sá, að það var hennar hlutverk sjálfrar, að
finna leiðina.
En jafnframt vissi hún, að leiðin yrði vandfundin.
Einae Hjöeleifsson.