Skírnir - 01.01.1908, Qupperneq 91

Erlend tiðindi.
Tveimur höfuðþjóðum heims, Bretum og Þjóðverjum,
hefir það í milli farið í vetur, sem sumir mundu vilja orða svo, að
með þeim væri allmiklar viðsjár. En heldur ríkt væri þá að orði
kveðið.
En þær horfast í augu í hvassara lagi og er nokkuð órótt
innan brjósts.
Þvi veldur sú skyndilega ráðagerð Þjóðverja snemma vetrar,
að auka herskipastól sinn stórum meira og örara en að undariförnu.
Þar segja Bretar að ekki geti annað undir búið en að Þjóð-
verjar hugsi sér að verða þeim jafnvígir á sjó áður langt um líður.
Kynlega þykir og slíkt við bregða út í frá, eftir alt skrafið
um almenn samtök meðal stórveldanna um að hefta vígbúnað sinn
heldur en auka úr þessu. Þá færast Þjóöverjar þetta í aukana
alt í einu, og upp úr þurru.
Bretar hafa haft þá reglu hitigað til, að láta sér ekki lynda
minni yfirburði yfir aðrar þjóðir í vígbúnaði á sjó en að vera þar
jafttsnjallir tveimur hinum voldugustu stórveldum öðrum. Þeir
segja síntt afarvíðlenda ríki ekki óhætt að öðrum kosti, enda styrkur
þeirra allur á sjó, en ekki landi. Yfirgang segja þeir vera sér
fjarri skapi og ekki hugsa hærra en að halda sínum hlut fyrir
hverjum sem er, og þótt fleiri legði saman.
Þeir hafa, Bretar, að svo stöddu þrefaldan berskipastól á við
Þjóðverja, og telja sér ekki af því veita raunar, en mundu þó ekki
um það fást, þótt Þjóðverjar efldu sinn flota það, aö hattn yrði
hálfdrættingur á við brezka flotann.
— Vér getum ekki, segja þeir, dregið vorn flota allan saman
í Englandshafi, eins og Þjóðverjar, vegna þess, að vér eigum lönd
út um allan heim. Vér verðum að skifta honum í 7 staöi, hafa
hattn á 7 höfum. Bretaveldi er ellefu sinnum víðlendara en þ/zka
xíkið, strandlengjur vorar eru tíu sinnum meiri, gufuskipafloti vor