Skírnir - 01.12.1908, Síða 34

322
Ofát.
hede ólst upp hjá fátækum foreldrum, þar til er hann var
16 ára gamall. Hann fekk sjaldan kjöt, en nærðist mest-
megnis á smurðu brauði, grautum og mjólk, kartöflum og
kálmeti. Hann þreifst vel á þessu og honum leið ágæt-
lega. Seinna, þegar hann var orðinn stúdent og síðar
læknir, fór hann að borða fjölbreyttari fæðu, betri mat
sem kallað er, og langtum meira af kjöti en áður. Á því
þreifst hann ver og leið að ýmsu leyti lakara en fyr.
Hann tók sig því til og breytti aftur um mataræði og fór
aftur að lifa á smurðu brauði, litlu af kjöti, en kartöflum,
grautum og ávöxtum. Þá fór honum að líða betur, starfs-
þolið óx, kraftarnir jukust og hann varð ánægðari með
degi hverjum. Sömu athugun gjörði hann á börnum sín-
um. Hann á t. d. tvær dætur um fermingu. Hvorug
þeirra hefir bragðað kjöt eða fisk, svo teljandi sé, en
þrifist ágætlega á sams konar fæðu og faðir þeirra.
Fjöldamargir menn í Danmörku hafa á seinni árurn
farið að lifa að dæmi Hindhede og hafa sannfærst um,
að hann hefir á réttu að standa. Flestir hafa byrjað á
því í þeim tilgangi að spara með því fé, með því að
mataræði eins og Hindhede kennir er ólíkt ódýrara en
það, sem víðast tíðkast. Þannig hefir nú Hindhede fengið-
flokk mikinn, sem betur og betur hefir styrkt hann í
trúnni, og reynsla þessara mörgu manna hefir farið saman
við reynslu hans sjálfs.
Hindhede fullyrðir, að hver meðalmaður þurfi eigi
nema helminginn og ef til vill nægi þriðjungur af þeim
eggjahvítuefnum, sem hingað til hefir verið álitið nauð-
synlegt til manneldis.
Læknavísindin og sérstaklega lífeðlisfræðingarnir hafa
fyrir mörgum árum þózt fá fulla vissu um það með rann-
sóknum á fæði manna, að hver meðalmaður, er ynni
skaplega vinnu, þyrfti daglega 120 grömm af eggjahvítu-
efnum í fæðunni til þess að þrífast vel og halda kröftum.
Til þess að fá alla þessa eggjahvítu (albúmín), yrði því
kjarninn í fæðunni að vera kjöt, fiskur, egg, ostur eða
jurtafæða með miklum albúmínefnum, eins og t. d. baunir.