Skírnir - 01.12.1908, Qupperneq 46

334
Kvenréttindahreyfingin í Ameríku.
framvegis finna til þeirra, ekki til tjóns eða bölvunar,
heldur til blessunar, og komandi kynslóðir
skulu votta að eg hafi haft á réttu máli
a ð stan da. Eg þakka guði, sem hefir kent mér að
fyrirlíta ótta við menn, og að bera sannleikanum einum
vitni«. Og hann endar greinina með þessum orðum:
»Eg sver það, að eg skal ætíð berjast gegn ofbeldi
og ranglæti, meðan blóðið bærist í æðum mínum, þangað
til fjötrar þrælanna eru brotnir og frelsið og réttlætið sett
í hásætið, ofbeldismönnunum hrundið af stóli, og veldis-
sproti þeirra brotinn í sundur. Þessu heiti eg; svo sann-
arlega hjálpi mér guð«.
Menn geta getið nærri, að rit og ræður, sem eru
fluttar af slikum sannfæringar og áhugans eldi, muni hafa
áhrif. Og það voru einmitt þessi áhrif, sem amerískar
konur urðu fyrir. Þær gengu í lið með þessum mönnum
og í þeirra skóla. Undir þetta merki safnaðist fjöldi
kvenna. Helstar þeirra, sem héldu fyrirlestra og ferðuð-
ust til þess að vinna málinu áhangendur voru þær syst-
ur Angelína og Sarah Grimke. Þær voru dætur auðugs
þrælaeiganda í Charlestan. Hann var mikilsvirtur lög-
fræðingur og rithöfundur, og hafði um mörg ár verið for-
maður yfirréttarins í Charlestan. Þegar hann dó, gáfu
þær systur þrælunum frelsi. En minningin um harm-
kvæli þrælanna á heimili þeirra gerði þær að heitustu
talsmönnum þeirra.
Angelína var orðlögð fyrir gáfur, yndisleik og prúða
framkomu. Hún var svo mikil mælskukona að samtíðar-
menn hennar segja fáa hafa jafnast á við hana, ©g enga
tekið henni fram í þeirri grein.
Garrison heyrði talað um hæfileika Angelínu, og fekk
þær systur til að fara fyrirlestraferð um alt Massachusetts
ríkið og tala gegn þrælahaldinu. Hún talaði þar hver-
vetna, á kvennafundum og í heimahúsum, í kirkjum og í
skólum. Alstaðar var húsfyllir, og alstaðar hreif hún svo
hjörtu áheyrendanna, að þeir urðu síðar heitir fylgismenn
málsins. Sarah ritaði í blöð, sendi út flugrit og áskoranir,.