Ný félagsrit - 01.01.1851, Blaðsíða 1
I.
UM MEÐFERÐ SAKAMÁLA OG UM KVIÐ-
DÓMA (EIÐSVARADÓMA, JURY).
j)aí> eru einkum tvö atriÖi, sem hafa þarf vandlega fyrir
sjónum, þegar samin eru lög um meðferö á sakamálum.
A annan bóginn krefur þess róttlætistilflnníng sú, sem býr
í óspilltu brjósti mannsins, aö sá fái maklegt endurgjald,
sem brotiö heflr gegn hinu eilífa og óraskanda siöfer&is-
lögmáli, sem á ser eigi síöur staö og ryöur ser eigi síöur
til rúms í hinu ytra lífinu í þjóöfelaginu, en í innra
hugskoti mannsins. þaÖ gefur líka aö skilja, aí> ef ekki
væri lögb þannig refsíng eptir atvikum á afbrotamenn, þá
væri einnig þjóöfélaginu sjálfu og hinum einstöku mönn-
um í því hin mesta hætta búin af uppivööslu og yfirgángi
glæpamanna. Fyrir því 'er mjög svo áríöanda, aö lög se sett
í þjó&felaginu, er leggi hegníng á þá, sem sekir gjörast aö
glæpum, og raeS þ^í aí> opt er torvelt aö uppgötva sann-
leikann, og eigi þar, sem um þau verk er aö gjöra,
sem ætíö er mest ltapp lagt á aí> leyna fyrir mönnum,
þá leiöir af þessu, aö lögin um mebferb sakamála' veröa
fyrst og fremst ab vera svo löguö, aí> komast megi aö
því, liverjir sekir eru í rauu rettri aö afbrotum, og ab
1