Ný félagsrit - 01.01.1851, Side 3

UM KVIDDÓMA.
3
hvort hinum einstöku mönnum á vald, ef þeim býhur svo
vib aí> horfa, afe stefna sakamanni til hegníngar þeirrar
sem lögin ákveba, — efea þá embættismenn eru tilsettir
af stjórninni, sem gjört er aö skyldu afe kæra málin fyrir
dómi, fyrir hönd hinna emstöku manna efea þjófefélagsins.
Ber þá kæranda sjálfum afe færa sönnur á mál sitf, iíkt
og í málum ámillum einstakra manna (borgaralegum mál-
um); eifesvarnir menn, optast ólöglærfeir, sem til þess eru
kvaddir, sínir í hvert skipti, kvefea sífean upp eptir sann-
færíngu sinni, livort hinn ákærfei sé’ sekur, en löglærfeur
dómari ákvefeur hegnínguna eptir lögunum. Per þar allt
fram fyrir dómi munnlega og í heyranda ldjófei. Kalla
menn reglu þessa sóknarregluna, aö því leyti, afe
ákæra skal höffeufe af hend' einstakra manna efea embættis-
manns, .sem til þess er settur, en hina regluna, sem fyrr var
lýst, nefna menn r a n n s ó k n a r r e g 1 u n a, af því afe þar er
níafeur settur af hendi þjófefélagsins til afe rannsaka málife.
í löndum þeim, einkum á Englandi, þar sem sóknarregl-
unni er fylgt og eifesvaradómar vife haffeir, er þess gætt
mefe nærri undrunarlegri fyrirhyggju, afe eigi sé hallafe
réttindum þeirra, sem grunafeir verfea um afbrot, og afe
eigi sé lögfe hegníng á þann, sem saklaus er, og virfeist
þafe aö vera einkennilegt vife sóknarregluna, afe þetta
atrifei sé haft í fyrirrúmi, en jafnframt því er þess einnig
gætt mefe kostgæfni þeirri, sem tilhlýfeilegt er, aö refsíngin
komi nifeur á þeim sem í raun réttri eru sekir afe glæpum.
Aptur á hinn bóginn má heita, afe rannsóknarreglan leggi
í hendur einstökum manni nálega ótakmarkafe vald, ef
hann vill nota þafe, til afe trafeka frelsi og mannlegum rétt-
indum samþegna sinna bótalaust, en hinar lögbundnu sönn-
unarreglur, sem optast eru samfara rannsóknarreglunni,
eru hvorttveggja, bæfei hættulegar fyrir hinn saklausa,
1*