Ný félagsrit - 01.01.1851, Side 7

UM KVIDDÓMA.
7
oftreyst mannlegu e&li. Sakir hlutdrægni þessarar verbur
dómaranum liætt vib ab leggja út á verra veg yms atvik
þau, er koma fram í málinu, og færa mætti bæði til góSs
og ills, t. a. m. djarfleik eba feimni e&a skjálfta eba
kinnro&a hins grunaba, eba vitnisburhi um hinn grunaba,
eba þvíumlíkt; hann ver&ur hneigbur til ab taka vitnis-
burbi þá gilda, sem vefengdir mundi ella, o. s. frv. Komi
ekki órækur vitnisburbur fram gegn hinum grunafea, þá
er alls freistab til ab koma lionum til játnfngar; þaö er
reynt ab hleypa honum í mótsagnir vi& sjálfan sig og
veiSa hann í spurníngum, honum er aptur og aptur borib
á brýn þab sem virbist aí) vera uppgötvab ámóti honum,
og jafnframt reynt til ab hvetja hann eba jafnvel tæla
meb fögrum orbum eba hræba meí) hótunum til ab ineb-
gánga, og ab öllu er farib ab honum sem þeim, er se
sekur afbrotamabur — og engu ab síbur getur þó skeb
ab hann se í alla stabi saklaus. Líkamlegum pintíngum
er rannsóknarmanni ekki leyft ab beita — og mundi þó
mega .finna dæmi þess, ab þær hafi verií) vib hafbar, ef
leitab væri — en ekki er skipab fyrir, live miklar and-
legar kvalir megi leggja á hinn grunaba, og eru þó meb
þeim engu síbur meidd mannleg rettindi hans, enda fær
hann engar bætur þeirra, jafnvel þó sakleysi hans sannist
síban berlega. Dómaranum er reyndar einnig gjört ab
skyldu, ab grennslast eptir öllum þeim atribum, sem geta
orbib hinum grunaba til sýknar eba afbötunar, en þab er
hætt vib ab rannsóknarmanni liggi þetta í lettara rúmi,
meban sakleysib er ekki öldúngis komib í Ijós. ■ þessum
afleibíngum rannsóknarreglunnar, sem nú var bent til, fer
þab einnig samfara, ab hinn grunabi veit opt ekki hvab
hann er grunabur um, vegna þess ab dómarinn þylcist opt
verba ab forbast ab spyrja hann beml'nis um afbrotib, svo