Ný félagsrit - 01.01.1851, Side 26

26
UM KVIDDÓMA.
sem lagbar vesi&a fyrir þau, enda er Iíklegt a?) sannleik-
urinn komi því-fremur í ljós, þegar margir menn leggja
spurníngar sínar fyrir jafnótt og þeim detta þær í hug.
þegar kærandi hefir lokib vitnaleihslu sinni, er hinum
ákær&a veittur kostur' á a& verja sig, en þegar hann er
búinn ab færa til þab sem hann þykist geta haft ser til
sýknu eba afbötunar, leifeir hann fram vitni sín, ef hann
hefir nokkur, og leggur anna&hvort málaflutníngsmabur hans
eba dúmarinn spurníngarnar fyrir þau, en kærandi og
kvibmenn, eba þá dómarinn, ef hann yfirheyrir ekki vitnin
sjálfur, sþyrja þau aptur í kross. Hinn ákærbi er alls ekki
spurbur sjálfur, og hann er ab öllu látinn rába, hvort
hann vilji halda nokkrum svörum uppi eba engum. þegar
dómarinn spyr vitnin, hefir hann ab nokkru leyti hlibsjón
af því, sem fram hefir farib í málinu fyrir undirdómi
eptir bókuninni, og getur hann t. a. m. notab þab til ab
minna vitnin á þab, sem þau kunna ab hafa skýrt frá
þá, en ab öbru leyti er ekki bygt á mebferbinni á mál-
inu fyrir undirdóminum, og serílagi er kvibmönnum ekki
gjört beinlínis kunnugt þab sem þannig hefir veriS bókab
áijur. þegar búiS er afc skýra máli?) eins vel og þykir or?ii&
geta, heldur dómarinn ræ&u fyrir kvi&mönnum, tekur
hann þá upp fyrir þeim allt þa& sem fram hefir fari&,
bæ&i hverjir málavextir eru og hverjar sannanir sö fram
komnar; köllu&u forfe&ur vorir slíkt a& hreifa máli& og
væri ekki illa tilfalli& a& vt'ír tækjum upp or&atiltæki
þetta; skýrir hann þá frá því, hva&a vafi geti veri& um
hin einstöku atri&i e&a um allt máli&, og á hinn bóginn,
hver einkenni s& a& lögum á broti þvi, sem þar ræ&ir
um, og loksins 'leggur hann þá spurníngu fyrir kvi&menn,
hvort þeir álíti hinn ákær&a sekan e&a sýknan.
þegar hreifíngu málsins er loki&, fara kvi&menn inn í