Ný félagsrit - 01.01.1851, Qupperneq 50

50
UM KOSNINGARLÖG FÆREYINGA*
lönd, sem nokkurntíma hafa verib undir Danmerkur kon-
úngi, senda fulltrúa híngaö, ef a& lönd þessi vilja eha
bihja um þah, en af) s k i p a þeim aö senda oss fulltrúa,
og ab skipa þeim aö senda oss fulltrúa áöur en reynt
er aö vekja þjóölíf meöal þeirra, álít eg rángt.
Krieger prófessor mælti: Tscherning gat þess, ab
Færeyíngar væri ekki ennþá þess umkomnir ab mæta á
löggjafarþíngi, og eg hefi í dag tekiö eptir, aö ver erum
þab ekki heldur, þegar helztu menn vorir fara svo aÖ
koma fram meiníngu sinni eins og hann hefir gjört í dag.
Hann sagöist verba ab segja honum sjálfum og öllu
þínginu, aö þaö væri óþolanda aö nokkur þíngmaöur, og
sízt af öllum þessi maöur, dirföist aö segja á þíngi, aö
fulltrúar þjóöarinnar greiddi atkvæöi sín nieö því, sem þeir
vissi aö væri rángsleitni. Hann minnti ’ Tscherning
á, aö í því frumvarpi sem hann heföi lagt fyrir þíngiö
1848, þegar hann var ráögjafi, hef&i svo veriö til ætlazt,
aö Færeyjar skyldi senda híngaö tvo fulltrúa, og spuröi
hann aö, hvort þaö væri aö breyta vísvitandi móti því
sem rett væri, aö samþykkja þaö sem þar stæöi. Hann
fór þvínæst nokkrum oröum um þaö, aö engin þjóö gæti
oröiö fær um allt í einu a& taka þátt í stjórn, og ef
Færeyíngar væri ekki færir um þaö nú, sem þeir kynni
kannske ekki a& vera, þá inundi þeir ekki veröa færari
þó þeir fengi sveitastjórnar lög, og kysi einusinni menn
í amtsráö: — þeir veröa aldrei færir, nema þeir fari þá
leiö, sem vi:r viljum leiöa þá. Hann sagöist hafa talaö
svo til Tschernings, þó sér væri þaö nauöugt, því hann
heföi viljaö gjöra skyldu sína.
Innanríkisráögjafinn sagöi, aö Tscherning mælti
ámóti lagafrumvarpinu: 1) af því, aö lagaboöiÖ væri
heimildarlaust og gagnstætt hinum dönsku kosníngarlögum;