Ný félagsrit - 01.01.1851, Síða 152

152
HÆSTARETTARDOMAR
yfirr&tturinn dæmdi hin ákærBu eptir L. 6—13—14,
lta lib, sbr. tilsk. 23. Mai 1800 § 1 og 24. Jan.
1838 § 1.
þann 14. N(5v. 1850 dæmdi hæstirettur þannig rött
ab vera:
„Ddmur landsyfirréttarins á óraskabur
af) standa. I málflutníngslaun vib hæsta-
riitt, til Salicaths etatzráSs, og Liehen-
berff s jústízrá&s, borgi hiná kæríiu eitt fyrir
bæbi og bæöi fyrir eitt, 10 rbd. hvorjum.“
En þú dómur þessi yröi eptir lögunum aö varöa
líftjóni, þá er afbrotiö í sjálfu ser ekki þess eölis, aö
líftjóns hegníng ætti aö eiga þar viö og þareö vitnisburöir
hinna sakfelldu voru hinir bezm, þá mælti hæstiriitmr meö
aö hegníng þeirra væri milduö, og var ákveöiö í úrskuröi
konúngs 19da December 1850, aö bæöi skyldi halda
lífinu, og skyldi setja þorstein 8næbjörnsson til erfiöis í
betrunarhús í Kaupmannahöfn uppá konúngs mildi, en
lögstjórnar-ráögjafinn skyldi mega aö ári liönu mæla fram
meö lausn hans ef hann hegöaöi ser vel; en Guöríöur
skyldi sæta 27 vandarhöggum, er samsvarar allt aö tveggja
ára erfiöi í betrunarhúsi. Eptir afstalna hegníngu skyldi
yfirvaldiö gæta þess, aö þau heföi aldrei heimili í nánd
hvort viö annaö.
3. Mál, er erfíngjar .Jóns bónda Halldórssonar höföu
áfríaö gegn hreppstjóra Báröi Jónssyni fyrir hönd sjálfs
hans og samarfa hans, og gegn skiptaráöandanum í
Baröastrandar sýslu, um skiptin á búi Jóns Halldórssonar
og konu hans Sigríöar Jónsdótmr. í máli þessu haföi
yfirdómurinn 29. Júní 1846 dæmt þannig rett aö vera:
„þau áfríuöu skipti í dánarbúi Sigríöar sálugu
Jónsdótmr á Sellátrum, gjörö 26. Febr. 1845, eiga