Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Qupperneq 55

55
þessa tótt, enn vildi heldr koma austr í Orrustudal, þvíað hann
stendr að þvi leyti i sambandi við Haugavað, að Atli Hallsteinsson
barðist þar við Hrafn f’orviðarson, sem fyrr segir, og heitir síðan
Orrustudalr ; tveir menn féllu þar af Hrafni, enn einn af Atla, enn
hann varð sár til ólífis, og reið heiin í Traðarholt og andaðist þar;
það eru, held eg, svo sem rúmar tvær mílur að lengd. í Orrustu-
dal börðust þeir og Onundr bíldr og Gunnar Baugsson föðurfaðir
Gunnars á Hlíðarenda; þar féll Onundr með fjórða mann, enn einn
af Gunnari, Gunnar var í blárri kápu; hann reið upp eftir Holtum
til þjórsár, og skamt frá ánni féll hann af hestinum, og var þegar örendr.
Landn. bl.287. þessir viðburðir urðu þvi í Orrustudal, og hugði eg þvíað
finna þar fornar dysjar. Orrustudalr er austr á Ásum, sem áðr munu
hafa heitið Holt; hann er dalverpi á millum tveggja ása, og liggr þjóð-
vegrinn þvert yfir hann. Eg leitaði þar vandlega, enn fann engar
dysjar með vissu, enda vóru allar sagnir um þetta týndar, og
enginn gat sagt mér neitt, og ekki er hœgt að ætlast á, hvar
í dalnum þeir hafa barizt, enn dysjar geta vel verið þar samt; þar
eru víða stórar þúfur og móar. Ekki verðr hœgt að segja, hvar
Víðiskógr hefir verið, sem þeir deildu um Atli og Hrafn. Össur i
Kampholti gaf Böðvari leysingja sínum part í skóginum, enn á-
skildi sér skóginn eftir hann dauðan, enn þegar Böðvari var stefnt
um stuld, þá handsalaði hann fé sitt Atla, og andaðist síðan, enn
erfingjar Össurar þóttust þá eiga skóginn, Flóamanna s. bl. 125.
fannig byrjaði sú deila. Böðvar bjó að Böðvarstóttum við Víði-
skóg. jpað örnefni, er nú týnt. Víðiskógr hýltr að hafa ver-
ið einhverstaðar nálægt Kampholti, sem er einn af hinum efstu bœ-
jum á Ásunum (kallaðir Ásbœir). Enginn skógr sést þar nú. Síð-
an fór eg út að Gaulverjabœ um kveldið. Á leiðinni til baka frétti
eg, að dys Önundar bílds væri fyrir austan túnið á Önundarholti
(sem stendr útsunnan við Orrustudal) og sæist þar glögt. Eg vildi
þó gjarna sjá hana, þar eg var kominn svo nálægt. Eg fór því austr
að Önundarholti fimtudaginn 19. ágúst. Dysin er þar í móunum fyr-
ir austan túnið; hún er mjög einkennileg, og hefi eg hvergi séð
þannig. Mannvirki þetta er sporöskjumyndað, ávalt að ofan, sem
lítill bali, og svo hringr alt í kring. Fyrir innan hringinn var þó
lægra enn fyrir utan, alt var þetta mjög reglulegt mannvirki. J>etta
er fyrir innan hringinn 14 fet á lengd, enn 7 fet ábreidd; þar eru
og fleiri þess konar nokkuð lík. Eg hugði gott til að rannsaka þetta,
enn þegar til kom, fékk eg með engu móti að hreyfa við þessu,
hversu sem eg reyndi til að gera ljóst, að af slíku gæti þó á eng-
an hátt nein hætta verið búin, enn þetta kom fyrir ekkert, varð
eg því að hverfa frá þessu1, þótt mér þœtti það leitt, þvíað ekki
1) þessu var þannig farið: þegar eg kom að Önundarholti, var bóndi