Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Qupperneq 104

104
vóru vellirnir neðri, sem sérstaklega hétu pingvöllr; þar var lög-
réttan, og þar fóru fram dómarnir og kviðirnir. Grágás talar oft
um, „þegar sól skín á þ>ingvoll“. í Vígaglúmssögu, bls. 74 (Kh. 1880)
segirog, „að sól væri þá komin á þingvöll“. þingbrekka mun hafa
heitið ákveðinn staðr á hverju héraðsþingi, staðr sem hentugr var
til að lýsa því, sem þurfti, án tillits til, hvort það var verulegbrekka,
þvíað alls staðar hagaði ekki þannig til; þingbrekka er víða nefnd.
í Kormakssögu, bls. 118, er talað um fjörð á fórnessþingi, þar
sem þeir Bessi fóru á sund; þetta er vogrinn, er gengr inn með
túninu á þúngvöllum, þar fjarar alt út. Dr. Guðbrandr heldr, að
bœrinn, sem þ>orsteinn porskabítr lét byggja og gaf forsteini surt
frænda sínum, hafi verið þ>ingvellir, Eyrb. s., bls. 12 : „nær því er
þingit hafði verið (sett)“, og að orðið „sett“ sé fallið burtu, þetta
er rétt, þvíað I.axd. s. bls. 56 segir, að þorsteinn surtr hafi búið
ferð sína af vorþingi; þannig myndi ekki tekið til orða, nema hann
hefði búið rétt við þingstaðinn. þ>etta kemr og vel heirn við það,
að þ>orsteinn surtr fór inn Kolkistustraiun, sem er inn með landi
á milli bœjanna Straums og Háls, og er þetta rétt leið inn frá Tfiog'-
völlum. í Haugsnesi hefir þessi bœr ekki getað staðið; þar hefir
enginn bœr verið, nema Hofstaðir; enda hefði þ>orsteinn farið fyrir
framan þ>órsnes, og ætlað inn í HvammsQörð að Hrappsstöðum,
eins og ferðinni var heitið, þá liggr leiðin beinast við, að fara inn
Irsku leið. sem er inn miðjan fjörðinn.
þá er nú eftir að minnast á þórssteininn. Suðr af austasta
tanganum þar uppi í mýrinni stendr nú þessi steinn; hann er álit-
inn að vera sá sami, sem Eyrb. s., bls. 12, og Landn.b., bls. 98, tala
um. Steinn þessi er 5l/2 fet á lengd, enn á breidd að neðan 4fet,
þar sem hann er breiðastr; á hæð er hann um 2 '/2 fet, það sem
upp stendr úr mýrinni. Steinn þessi hefir ekkert einkennilegt lag;
ofan á honum er flötr, þar á er nú hágul mosaskella, sem er 1 fet á
annan veg, enn nokkuð minni á hinn; steinninn er gráleitr og
með ýmsum blettum likt og aðrir steinar, bæði gráleitum og mó-
leitum, alt í kring. Enn það er til hringsins kemr, sem sagt er
að hafi verið i kringum steininn, og menn hafa þótzt sjá merki til
nú fyrir rúmum 60 árum og enda mælt hann, þá er það fljótt að
segja, að eg gat engan hring séð og engin merki til hans ; þar
var ekkert annað enn hálfþurr mýri í kring með smáþúfum. Á.
O. Thorlacius hefir verið í Stykkishólmi um 50 ár, og tekið vel
eftir öllu á þessum stað; hann hefir aldrei séð hér nokkurn hring,
að þvf er hann hefir sagt mér, enn heldr, að hann sé sokkinn niðr
í jörðina. Kálund kom og á þenna stað, og talar greinilega um
þ>órsnesþing í bók sinni I 441—444; hann sáhérengan hring. Eg
kom á þórsnesþing síðast, enn alt fór þetta á sömu leiðfyrir mér,
sem áðr er sagt.