Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1883, Qupperneq 69

6g
séð hér, að hann er bæði svo stór og allr högginn, og með þremr
bollum ; enn hér er ekki rúm til að tala um slíka steina, sem
bæði hafa fundizt hér, og þá í sambandi við þá, sem fundizt hafa
erlendis.
Laugardaginn 12. ágúst var gott veðr ; þá tók eg mynd af
steininum, og bjó um alla þá hluti, sem eg hafði fengið, og fékk
mér mann og hest til að koma þessu inn á Bíldudal.
Sunnudaginn 13. ágiíst fór eg frá Selárdal, kom á ýmsa bœi
og leitaði eftir gömlum hlutum ; var i Hringsdal um nóttina og
fékk þar enn nokkuð.
Mánudaginn 14. ágúst fór eg inn á Bíldudal, og þaðan inn
að Otrardal um kveldið.
þriðjudaginn 15. ágúst bjóst eg til heimferðar. J>á fór að
verða von á Valdimar úr því ; þá fór eg út á Bíldudal. J>angað
hafði eg safnað öllu því, er eg fékk í Arnarfirðinum ; hafði eg
yfir höfuð í þessari ferð fengið mikið af gömlum hlutum, og þar
á meðal marga hluti merka ; sumt hafði eg orðið að skilja eftir
bæði í Onundarfirði og Dýrafirði, enn fékk það síðar. Um kveldið
fór eg inn að Otrardal. Eg skal nú ekki orðlengja þetta framar.
Eg varð að bíða í Otrardal eftir skipinu þangað til þriðjudaginn
29. ágúst, og aldrei mátti eg neitt fara, því altaf gat verið von á
skipinu, og ekki myndi það við standa nema 2—3 tfma, enn oft
fór eg út á Bíldudal til að spyrjast fyrir. Loksins kom þó Valdi-
mar, og urðum við þá öll fegin mjög, sem eftir honum biðum ;
hafís og þokur höfðu tafið hann. J>ann 29. fórum við á stað frá
Bíldudal, komum á Patreksfjörð, Flatey og Stykkishólm, og hing-
að til Reykjavikr 31. ágúst, um hádegi.
Eg hefi þá skýrt frá þessari vestrferð, og frá ransókninni á
Gísla s. Súrssonar, og verð eg að segja, að mér hefir verið það
veruleg ánœgja, því um sögu, sem þannig er úr garði gerð, er
gott að tala. Eg hefi eins og f undanfarandi árbókum skýrt frá
þvf, hvar eg hefi verið á hverjum degi, og hvað eg hefi aðhafzt,
og hvað eg hefi sjálfr séð með eigin augum, og þá hvað eg hefi
þurft að hafa eftir öðrum mönnum, og þá nefnt þá á nafn, þegar
um nokkuð verulegt hefir verið að rœða. Eg skal hér ekki lúka
neinum frekari lofsorðum á þessa sögu, enn einungis segja hitt, að
ef vér íslendingar þyrftum beinlínis að halda á sögu, sem dœmi
upp á skýrar sagnir og réttar, sem geymzt hafa í fornöld, og þá
skynsamlega verið upp teknar af söguriturunum, þá er það Gísla
Súrssonar s., að því af ransóknunum verðr séð; því skal eg og
við bœta, að þó t. d. einhver inentaðr maðr hefði verið viðstaddr
sögu viðburðina og ritað þá upp samstundis, þá hefði það ekki
verið vandalaust verk, að gera það betr.