Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1999, Qupperneq 108

112
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
/. inynd. Rannsóknarsvceðið á cystri bakka Seljadalsár sumarið 1997. (Ljósm. Guðmundur
J. Guðmundsson).
Hver svo sem ástæðan var fyrir heimkomu Steingríms þá sendi hann
sýslumanninum í Gullbringu- og Kjósarsýslu beiðni um gullleitarheimild
þann 17. ágúst 1908 og segist hafa fundið vott þess að málmur sé í landi
Þormóðsdals „Hjerumbil 100 faðma fýrir vestan við bæinn, rétt fyrir ut-
an túnið og hjerumbil 130 faðma frá ánni.”4
Nokkru áður eða 14. ágúst höfðu borist aðrar málmleitarumsóknir og
ekki leið á löngu þar til þær fóru að streyma inn í stórum stíl. Ekki var
það þó svo að gullæði hefði gripið um sig meðal almennings því að flest-
ar umsóknirnar komu frá sömu mönnunum. Þetta var hópur kringum
Björn Kristjánsson kaupmann og ber mest á umsóknum frá honum,
Hannesi S. Hanssyni og Sturlu Jónssyni en í tengslum við þá voru
Tryggvi Gunnarsson bankastjóri, Eggert Claessen, Sveinn Björnsson lög-
maður og síðar forseti, Sighvatur Bjarnason bankastjóri og fleiri góð-
borgarar. Um þetta leyti voru mældir út námuteigar í landi Þormóðsdals
eftir námulögunum frá 1907, alls 77 teigar. Hver teigur var 100 000 nf.5
Steingrímur J. Þorsteinsson segir að 21. maí árið 1909 hafi Námufélag Is-
lands gert samning um námaréttindin við Einar Guðmundsson og Gísla
Björnsson mág hans en þeir áttu hvor sinn hlutann af Miðdal.6 Ovíst er
hvernig afskiptum félagsins af námunni lauk og ekki var Einar Bene-