Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1881, Síða 115

187
hamhleypa að yrkja og rita; hugsunin er óhemjuleg
og skrýdd glitmiklum búningi, og það svo, að hverju
skáldaorðinu er hlaðið ofan á annað, svo að málið verð-
ur opt nokkuð iburðarmikið og ber jafnvel hugsunina
ofurliði, og veitir því opt erfitt að skilja hann. En
alt fyrir það, þó að þessir gallar sé á, verður honum
þó jafnan skipað meðal öndvegishölda íslenzkra skálda.
Sum af kvæðum hans eru einhver hin fegurstu, er
orkt hafa verið á íslenzka tungu, t. d. „Halastjarnan“,
„Æskan“ o. fl. Sum eru með heimspekilegum blæ (t.
d. „Hugfró“, „Prómeþevs" o. fl.). Auk þess hefir hann
og ort þau einu söguljóð, sem frumorkt eru á íslenzka
tungu: „Örvar-Odds-drápuu i 12 kvæðum. Húnervíða
skáldlega orkt, en víða aptur óviðkunnanleg og þung,
og má víða sjá, að höfundurinn hefir eigi vandað sig
sem skyldi. í drápu þessari er vel þrædd barátta
hraustrar og riddaralegrar hetju við tröllsskap og gald-
ur, og er þar vel sýndur mismunur þess, að berjast
með drengskap og berjast með vélum. Hetjan sigr-
ast aldrei á hinum ólmu, tröllslegu ófreskjum, en þó
rýrist hún aldrei fyrirþað; hún er jafnfögur eptir sem
áður. Hinum episku (söguljóða-) lögum er fylgt í öllu
verulegu, þó ýmsir gallar séu á kvæðinu. Auk þess
er eptir hann „ Ragnarökkur11, skáldleg meðferð á
endalykt guðanna, framsett í leiksformi (dramatiskt),
og víða ágætt. Fylgir skáldið þar vel fram hinni ógur-
legu forneskju, sem fólgin er í hinni gömlu eddusögu
um Ragnarökkur. Gröndal er sá maður af íslending-
um, er mest hefir frumritað af nú lifandi mönnum, og
manna bezt stílfær, enda er hann allra manna fjölfróð-
astur. Steingrímur Thorsteinsson1 er ósegjanlega lipur
aptur, og var ytra, mest við ritstörf; cand. mag.1863. 1874varð
hann kennari við lærða skólann í Eeykjavík, (»Drápa um Orv-
ar-Odd« útg. í Eeykjavík 1851; »Eagnarökkur« í Khöfn 1868).
1) Steingrimur Bjarnason Thorsteinsson fæddur 19. maí
12