Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1883, Síða 10

148
varpa því skipulagi, sem nú er á mannfélaginu. Gar-
field trúði eigi hrakspá þessari. Hann komst svo að
orði: „það var ekki von, að Macaulay, sem lifði í þess
konar mannfélagi, þar sem allr þorri manna hlýtr um
aldr og æfi að liggja sligaðr undir byrði aðals og auð-
manna, — það var ekki von, að hann gæti skilið, hve
mjög er öðruvísi ástatt þar sem lýðveldið er. Svo er
guði fyrir þakkandi, og svo er fyrir þakkandi forfeðr-
um vorum, er stofnuðu þjóðveldi þetta, og þeim mönn-
um, er efnt hafa loforð Yfirlýsingarinnarl, að hjá oss
eru engar fast afmarkaðar stéttir. Hér liggr mannfé-
lagið eigi í láréttum lögum, hverju ofan á öðru, eins
og skurn jarðarinnar, heldr er það líkt hinu stóra,
djúpa, opna hafi, sem sífelt er ókyrt og partar þess
svo frjálsir hver fyrir öðrum, að sá dropi, sem eina
stundina skolast um sandinn á botninum, lyftist síðan
upp, þangað til hann blikar í sólskininu efst í faxi há-
vaxinnar öldu. þessi er ímynd mannfélags vors, er
nýtr hinnar lífgandi birtu mannfrelsisins. þ>að er ekki
það barn til í Bandaríkjunum, hve fátœkt og af hve
lágum stigum sem það er, og þó það sé einstœðingr,
sem ekki geti náð hinum mestu mannvirðingum, og
orðið prýði og stoð ríkisins, ef það að eins hefir góðar
gáfur og er duglegt til vinnu“. það má þó telja senni-
legra, aðMacaulay hafi haft rétt að mæla, enn líklegt
er, að spá hans eigi sér langan aldr; þó er það þá
fremr því að þakka, að í Bandaríkjunum er nóg land-
rými og að náttúran hefir þar óþrjótandi auð handa
nýjum kynslóðum, enn ágæti skipulagsins á mannfé-
laginu. Sé að eins litið á það sem nú er, þá er lík-
ing (jarfields rétt; hann er sjálfr lifandi vottr þess,
eða er hann ekki eins og einn dropi, sem kemr neðst
I) dags. 4. júlí 1776, þar sem 13 fylki sögðu sig laus undan Eng-
landi, og bundust í félag hvert öðru til varnar.