Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1883, Qupperneq 29

167
belg og lá í stafni. f»á dró Grímr marmennil og
vildi láta hann segja sér fyrir forlög sín, og hvar
hann mundi bólstað festa; enn hann íékst eigi til að
segja annað, enn að sveinninn í selbelgnum skyldi
byggja þar, ermeri þeirra Skálm mundi leggjast und-
ir klyfjum. J>uríðr sundafyllir, er kom til íslands af
Hálogalandi, bjó til svo kallað Kvíamið á ísafjarðar-
djúpi, og fékk fyrir kollótta á af bónda hverjum um
ísafjörð1
Eigi mun það alllítið hafa hvatt Noregsmenn til
íslandsfarar, að þeir fréttu þaðan fiskiveiðar nógar,
enda mun eigi hafa verið gert minna úr enn vert var.
Hefir þeim er hingað vildu þótt gott að geta stundað
í hinum nýja bólstað hinn sama atvinnuveg og þeir
höfðu áðr haft heima. f>á er Ketill flatnefr og ættlið
hans varð fyrir reiði Haraldar hárfagra, réðst hann
um við syni sína, hvað til bragðs skyldi taka. Fýstu
þeir þá, Björn hinn austrœni og Helgi bjólan, að halda
til íslands. Kölluðu þar vera hvalreka mikinn og lax-
veiðar, „en fiskastöð öllum missirum“. Af þessu má
sjá, að þær spurnir hafa gengið af landinu, að þar
væri fiskiafli mikill árið um kring. þ>eir brœðr Björn
og Helgi fóru báðir til íslands, og settust að, annar
við Faxaflóa enn hinn við Breiðafjörð, einhverja hina
fiskisælustu firði landsins. í sögum vorum öðrum enn
Landnámu er víða getið um fiskiveiðar, og jafnvel
sumir þeir, er höfðingjar vóru, reru sjálfir til fiskjar.
þ»orsteinn þorskabítr, sonr jpórólfs Mostrarskeggs, enn
afi Snorra goða, bjó að Helgafelli vestra. Hann sótti
sjó og „var jafnan í fiskiróðrum“; og f fiskiróðri
druknaði hann ungr að aldri. Segir sagan, að smala-
maðr hans sæi hann ganga inn í Helgafell, enn þeir
frændr trúðu því, að þeir fœri þangað, þá er þeir önd-
I) Landn. Kbn. bls. 30, 76—77, 147. Sagan af Agli Skallagríms-
syni, Rvk, 1856, bls. 58.