Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1883, Qupperneq 57

«95
2 tveggjamanna ýör, eiga að minsta kosti eitt stœrra
skip, svo að hann gæti sótt djúpt og grunt. Að menn
skyldi stunda betr hákarlaveiðar enn að undanförnu.
Fyrir því skyldi sá, er léti 2 sexæringa eða 8-æringa
ganga, láta annan vera útbúinn til hákarlaveiða og
stunda þær, þegar veðr leyfði. Sá er eigi hlýddi
þessu, skyldi sæta sek.tum. AÖ væri fiskr fyrir eftir
vertíðarlok, skyldi sveitamenn vera kyrrir við róðra,
meðan þeir gæti verið frá heimilum sínum án mikils
skaða, ella sekir 3 mörkum. Að bótunum fyrir áðr-
nefndar yfirsjónir skyldi skifta þannig, að sá er kæmi
brotinu upp fengi einn fjórða part, sýslumaðr annan,
enn ötulir sjómenn, er missa skip sín, eða bágstaddar
ekkjur og börn druknaðra sjómanna helminginn.
Skyldi svo sýslumenn árlega gefa skýrslu, sannaða
með þingvitnum, um það, hvernig lögum þessum væri
hlýtt1.
Enn Friðrik V., sem í raun og veru vildi íslandi
vel, reyndi eigi að eins með orðum einum eða laga-
boðum að bœta fiskiveiðarnar, heldr sýndi hann í
verki, að þetta var honum áhugamál. Hörkramarar
mistu verzlunina (1758) fyrir ílla breytni sína, og lét
þá konungr reka verzlun hér á landi fyrir sinn reikn-
ing (1759—63). Hét hann þá 4, 6 eða 8 rd. verðlaun-
um, sem á þeim tímum var mikið fé, fyrir hvert skip
eftir stœrð, sem smíðað væri hér á landi og gert út
til fiskiveiða; þetta notuðu menn syðra og fjölguðu
bátum; kvað þá rentukammerið svo á (1762), að 4 rd.
verðlaun skyldi borguð fyrír 6-æringa, 6 rd. fyrir 8-
æringa, en 8 rd. fyrir 10- og 12-æringa; skyldi skipin
vera syðra úr eik, enn eystra, nyrðra og vestra hálf
úr eik og hálf úr furu. Vóru verðlaun þessi veitt við
I) Lovs. f. Isl. III., 291.
Tímarit hins íslenzka Bókmentafélags. IV
13