Eimreiðin - 01.01.1901, Qupperneq 36

36
krónur og svo voru víst 5° krónur frá því áöur, fyrir eitthvað
annað, jú, það mun vera rétt, það mun hafa verið 200 krónur, og
þær áttu að vera á rentu minnir mig, eða var ekki talað um
það?« sagði Sigurður og leit fast á Hafliða.
»Já, það mun hafa verið minst lítilfjörlega á það,« sagði Haf-
liði, án þess að líta upp, en hélt með annari hendinni um taum-
ana, sem lágu slakir, í hinni hendinni hafði hann svipuna, sem
hann neri fram og aftur um faxið á klárnum sínum. »En,« hélt
hann áfram, »heyið var nú gamalt flóahey, eins og þú líklega
manst og æði úrgangssamt, og er því nokkuð dýrt á 3 krónur
hesturinn og svo voru þorskhausarnir, sem ég fékk hjá þér harða
vorið, ekki sem beztir, og reyndar ekki fiskurinn heldur, það var
mikið af honum ýsa, svo þú værir ef til vill fáanlegur til að sleppa
rentunni, ef ég gæti einhvernveginn klofið að borga höfuðstólinn.
»Nei, Hafliði, rentunni get ég ekki slept; hvað er það líka, að
borga svo sem 10 af hundraði, þegar menn þurfa að fá hlutinn
og geta ekki borgað út í hönd, enda man ég ekki til,« sagði Sig-
urður og brýndi röddina, um leið og hann bandaði hendinni aftur
fyrir sig, eins og af gömlum vana, »að þú talaðir neitt um, að
það væri dýrt, þegar þú fékst þetta hjá mér, en það er oftast
svo hjá ykkur, að það er gleymt, þegar gleypt er, og ekki var
mér þægð í að selja þér þetta, nei þvert á móti, ég tók mér
mikið í mein; svo launar þú mér með að gera þras út úr borg-
uninni, en borgunina þarf ég að fá, og það sem fyrst« og var
hann nú orðinn æði valdsmannslegur í rómnum.
Veslings Hafliði reið við hlið hans, niðurlútur og ráðleysislegur,
líkastur á svipinn manni, sem staddur er í háska og sér enga
undankomu von, ekkert fyrir annað en dauðann. Hann rendi
huganum fram á veginn og sá, að ef hann yrði að borga þetta
bráðlega, mundi búið ganga svo til þurðar, að hann gæti ekki
haldið jörðinni lengur, og hvað lá þá fyrir honum með börnin
hans 12 að tölu annað en sveitin, og það fór hrollur um hann,
eins og honum rynni kalt vatn milli skinns og hörunds. Öllum
þeim háðsyrðum, höggum og slögum, sem hann hafði séð rigna
niður yfir ýmsa sveitarómaga, frá hinum og þessum, húsbændum
og hjúum, brá nú sem leiftri fyrir í huga hans, og hann sá börnin
sín, sem nú voru frjálsleg og þrifalega til fara, skyndilega breyt-
ast; hann sá þau í óhreinum og rifnum tötrum, gjóta glóðaraug-
unum út undan sér, eins og þau þyrðu ekki að líta upp, en ættu