Eimreiðin - 01.09.1901, Blaðsíða 1

íslenzk þröngsýni.
Saga frá Winnifeg og Nýja-íslandi.
Paö stóö 'yfir fjölmennur fundur hjá bændum í bygðinni, þar
sem Jón bóndi Jónsson á Strympu í Nýja-íslandi átti heima. Að-
almálefni fundarins var að ræða um að fá járnbraut lagða inn í
nýlenduna.
»Pað hefir verið stungið upp á því af Árna Sveinssyni á
Teigi,« sagði forseti, »og stutt með skörulegri ræðu af Jóni Jóns-
syni á Strympu, að járnbraut skuli lögð inn í nýlenduna. Eru
fundarmenn reiðubúnir að greiða atkvæði, eða vilja þeir ræða
málið betur?«
sEeir, sem eru því samþykkir, að járnbraut sé lögð inn í ný-
lenduna,« byrjaði hann aftur, þegar hann sá, að enginn tók til
máls, »geri þá svo vel að greiða atkvæði á þann hátt að rétta
upp aðra höndina.«
það réttu allir upp aðra höndina og sumir báðar. Tillagan
var samþykt í einu hljóði.
»?á liggur næst fyrir fundinum að íhuga, hvaða ráð séu
vænst til að fá járnbraut lagða hingað. Slíkt hlýtur að kosta ærna
peninga, og þó vér séum allir af vilja gerðir, þá getum vér ekki
af eigin rammleik lagt hingað járnbraut.«
»Eg sting upp á því, að við skorum á fylkisstjórnina að
leggja fram peninga til að byggja brautina«, sagði einn af fund-
armönnum. »Hún er ekki afgóð til þess, helvítis stjórnin.«
»Eg sting upp á því,« sagði annar, »að fundurinn kjósi nefnd
til að'finna stjörnina og fá hjá henni peninga til brautarinnar.«
»Og ég sting — ég styð uppástunguna,« sagði sá þriðji.
»0g ég samþykki hana,« hrópaði sá fjórði.
»Ekki að tala nema einn í einu,« sagði forseti. sfeir, sem
eru því samþykkir, að fundurinn kjósi nefnd til að finna stjórnina