Eimreiðin - 01.09.1909, Blaðsíða 14

174
Um að ganga framhjá.
Úr »Also sprach Zarathústm« eftir FRIEDRICH NIETZSCHE.
Meðal margra þjóða og um margháttaðs bæi lágu leiðir Zara-
þústra, er hann sneri aftur upp á fjall sitt. Og sjá, þá kom hann
að hliði stórborgar. Þar kom fífl með æringjalátum hlaupandi í veg
fyrir hann. fað var vant að stæla Zaraþústra og talaði nú þannig til
hans:
»Zaraþústra, hérna er stórborgin; hér hefurðu einkis að leita og
alls að missa.
Því viltu vera að vaða um þessa for? Vorkendu fæti þínum.
Hræktu heldur á borgarhliðið og — snúðu við.
Hér er helvíti sjálft fyrir einslegar hugsanir, hér eru stórar hug-
myndir soðnar niður lifandi og seyddar í mauk.
Hér visna allar stórar tilfinningar, hér skijáfa aðeins skraufþurrar
smátilfinningar.
Finnurðu ekki þefinn, sem leggur úr sláturhúsum og soðkötlum
andans? Leggur ekki dauninn úr sálnaslátrinu, fyrir vit þín, út úr
bænum ?
Sérðu ekki sálirnar hanga þar eins og sauruga, lina töturleppa?
Og úr þessum leppum eru blöðin gerð.
Heyrirðu ekki, hvernig andinn, sálin, hér er orðin að orðaleik?
Viðbjóðslegt orðaskólp og orðaskol. Og þó gera þeir blöð úr þessu
orðaskólpi.
feir æsa hver annan, og vita ekki til hvers. Þeir hringla pjátr-
inu, þeir hringla gullinu.
Þeim er kalt, og leita sér hita í brendu víni; þeim er heitt, og
þeir leita kulda í frosnum sálum; allir eru þeir sísjúkir og sísækjandi
eftir almenningsáliti og opinberum skoðunum.
Allir lestir og allar girndir eiga hér heima; en hér eru líka dygða-
ljós, mikið af uppgerðar og látalætis dygð.
Fingur þeirra eru blekugir, og hold þeirra er hart að aftan, af
að sitja og bíða eftir brjóstkrossum.
»Að ofan« drýpur krossinn og hinn náðugi hráki; upp þangað
langar hvert krosslaust brjóst.
Tunglið snýst um jörðina, þannig snýst konungurinn um hið allra-
jarðneskasta, sem sé gullið.
Ég særi þig við alt, sem bjart er og sterkt og gott í þér, Zara-
þústra, hræktu á þessa krambúðarborg og snúðu aftur.
Hér rennur alt blóð hálfvolgt og letilega og froðukent um allar
æðar; hræktu á stórborgina, sem er hlaðvarpinn, þar sem allur óþverri
rennur saman.
Hræktu á borgina með þröngum sálum, mjóum brjóstum, saman-
kipruðum augum, og klestum fingrum.s
Nú tók Zaraþústra fram í fyrir honum, og kallaði: sHættu þessu,
mér býður við tali þínu og við þinum líkum.
Því bjóstu svo lengi í forinni, að þú varðst sjálfur að froski og
að pöddu?