Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1909, Blaðsíða 53

Eimreiðin - 01.09.1909, Blaðsíða 53
213 er sendir vóru til íslands þjóðfundarárið. Hann minnist þar á rof fundarins í einni stökunni. Hún sýnir, eins og vísa Gísla Eyjólfs- sonar til Jóns Guðmundssonar, að þetta gerræði Dana hefir fengið á alþýðu manna: »Þá að hætti harðstjórnar ljúka störfum leyft ei var hleypti upp þjóðfundinum; lands- og þjóðarvinum«. Allur þessi kveðskapur er ljóst merki þess, að almenningur hefir fundið til, hve mikið valt á þeim viðburðum, er gerðust 1851. Svo stórt var og einhverjum allra blásnauðasta öreiga landsins í hug, að hann biður menn að slaka ekki né svigna, þótt lífið sé í hættu, sem fyr var drepið á. Éf leggja má trúnað á orð Brynjólfs, hefir íslenzka kven- þjóðin samt ekki látið hermennina dönsku gjalda erindis þeirra til landsins. Höfðu þó engir þeirra verið neinir fríðleiksmenn, að sögn hans, og vóru auk þess drykkfeldir uppivöðsluseggir og heldur kvensamir. I einu ljóðabréfi Brynjólfs kemur í ljós tilfinning á, hve land- ið sé ósjálfbjarga. Alt verður að sækja til Dana. Ef kornekla er í höfuðstaðnum, er undir eins hlaupið í þá: »Landsins herrar, heldur en verra í komist, hétu á Dani að leggja lið og líkn að vana fornum sið.« Hann yrkir og um, hvílíkur munur hafi verið á alþingi hinu forna og alþingi nú (o: á hans tíð). Pað varð ekki að eiga úrslitin undir Dönum: »Úrskurð Dani ei um beiddi áður málslok greiddi«. Haustið 1859 orti Matthías skólapiltur Jochúmsson kvæði fyrir minni lslands — hann hefir snemma verið ólatur á það. Hann fetar þar fótspor eldri skálda og ljóðar lof um fornaldarfrægðina á frelsismorgni hennar og kveður harmatölur um kúgun hennar og böl á seinni öldum (»kúguð og hrakin og svift öllum sóma, sólbjarta, kynstóra feðranna jörð«. Ljóðm. I, 26). I Eorrablóts- vísum sínum 1863, segir hann, að enn þurfi að verja frelsi lands- ins og fjör, »þótt bannað sé að bera hjör og banaspjót« (Ljóðm. I, 40). Ef hér er ekki átt við Dani eða Danastjórn, er það hugs- unarlaust rímfleipur. Um sömu mundir geisar Slésvíkurstríðið. Pótt honum skiljist, að þjóöin eigi í höggi við Dani eða stjórn þeirra um sjálfstæði landsins, erfir hann það ekki við þá meira
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.