Eimreiðin - 01.01.1911, Blaðsíða 22

22
Fljótið líður, fossar, skríður, fölva slær á vötnin blá,
litir breytast, ljós og skugga lánar elfan bökkum frá.
Hinu megin héluþoka hulu deyfir flata strönd,
þó má sjá þar margar myndir, mannaferð og breytin iönd. —
Sjá menn skunda, sjá menn hika, sjá þar dansa pilt og snót,
sjá þau skilja, sjá þau finnast, sýna fögur ástarhót.
Eldar lifna, eldar slokna, óma heyri’ eg söngva klið,
hreldan, glaðan, hræddan, ljúfan hrannar gegnum þungan nið.
Alt er leiðsla, svefn og svimi — svipað mannsins kynjaþrá,
þegar dreymir Lofnar-ljósið lukta gegnum meyjar-brá;
alt er sem á ferð og flugi, friður hvergi, værð né grið.
Hvílík leiðslal Vaknið, vaknið, vaknið þó við fljótsins nið!
Og að vísu alla grunar örlög sín og skapa-dóm.
f*að er elfan þó, sem ræður, þótt við ýmsan kveði róm.
Ymsir bljúgum bænar-augum biðja og um ró og frið,
aðrir syngja, senna, hrópa — svo ei heyri fljótsins klið.
Bleikir vitar handan horfa. Hvað skal mér sú glætan veik?
Meira berst af hrinu-hljóðum, harki, þysi, blindingsleik.
Glögt ég sé, að lífsins ljómi lifir ei við þennan straum;
af því er mér þungt að þreyja þennan kalda skapadraum.
IV. SVEN LIDMAN.
/. Dœtur Príams konungs.
Sigur-drukknum sökudólgum
seldu nornir oss í hendur;
eftir volk á votum öldum
við oss tóku Grikkja strendur.
Líkar vorum hremdum, hrjáðum,
hauki slegnum næturgölum,
stæra skyldum hreystihróðri
hersakyn í þeirra sölum.
Agamemnon, Akkileifur,
Antílokkus, Memnónítar,
seldu og keyptu glysi og glingri
gylfadætur hörundshvítar.
Brött var leið að bóndans hvílu,
brúðarkyndill enginn lýsti,
en þótt heift í brjósti brynni,
blóðið ungt til losta fýsti. —