Eimreiðin - 01.09.1912, Qupperneq 20

176
þeim ætti að vera heilagt; menn eru svo óhreinir andlega og
líkamlega. Ég á auðvitað við kvenfólkið líka. Ekki síður.
En það er svolítil meinlaus athugun um ást, sem ég ætlaði
að segja frá. Ég kom fyrir nokkrum árum á bæ, þar sem vóru
nýgift hjón. Konan var ljóshærð og fríð sýnum, svo fríð, að ég
horfði á hana með eftirtekt og mér til gamans. Ég sá, að hjónin
fóru alt í einu að kyssast á dálítið undarlegan hátt; það var
nærri því eins og þau vissu ekki af því, nærri því eins og ein-
hver ósýnileg hönd þrýsti saman á þeim höfðunum, eða réttara
sagt eins og þau hefðu eitthvert aðdráttarafl hvort til annars.
Sjálfsagt hefir þessum hjónum þótt sólskinið óvenju fagurt þessa
dagana, og grasið grænt, og gaman að draga andann. Fleiri athuganir
hafa komið mér til að hugsa um þetta aðdráttarafl milli karls og
konu, að þar muni koma til greina sérstakt afl sem lífseðlis-
fræðingar á ókomnum öldum muni geta fundið, líkt og menn
hafa fundið rafmagn; ennfremur kemur manni í hug, að þetta
ástarafl sé tvennskonar, eins og tvennskonar rafmagn; og eins
og tvennskonar rafmagn leitast við að sameinast, og verður neisti
af, eins sé því varið að sínu leyti, þegar kviknar nýtt líf af sam-
förum karls og konu.
Hér er alls ekki um neinar líkingar að ræða. Ég held, að
samhengið 1 náttúrunni sé miklu meira, en menn hafa fundið enn.
Að andinn nái miklu lengra niður, en okkar vitum virðist, og
líkamseðlið miklu lengra upp. Menn hafa á síðari árum verið að
finna ýmsa merkilega geisla, og einu sinni hefði það þótt lygilegt,
að hægt væri að ljósmynda beinin innan í lifandi mönnum. Ég
held. að mest sé í þessum efnum óuppgötvað enn. Ég hefi gert
mjög margar athuganir, sem ég vona að geta skýrt frá seinna,
er virðast benda til þess, að til séu nokkurskonar heilageislar eða
sálargeislar, og það ýmsar tegundir. Pegar menn skilja það, þá
mundi margt skýrast, sem nú virðist óskiljanlegt; þá mundu auðg-
ast vísindin og ýms hjátrú hverfa; en visindin virðast raunar
furðulegri en nokkur hjátrú. Pá verður auðið að gera grein fyrir
fjarskygni og ýmsum fjaráhrifum, sem margir hafa efast um, en
aðrir sagt rangt frá. Ég gæti sagt frá athugunum, sem gera mjög
líklegt, að það sé mikill satinleikur í því, sem segir um Njál og
Helga Njálsson. Pað er fleira til milli himins og jarðar en heim-
spekingarnir hafa komist að enn þá, líkt og Harnlet segir.
2. marz 1912.
HELGI PJETURSS.